Skírnir - 01.01.1917, Qupperneq 75

Y estur-íslending'ar.
íslenzka þjóðin er ekki stór og þó minni fyrir það,
að hún veit naumast sjálf hve stór hún er. Það skiftir
t. d. ekki litlu máli, hvort íslendingar eru taldir 90000
eða 120000, en það fer eftir þvi, hvað menn skilja við
orðið íslendingur. Hingað til munu flestir hafa lialdið, að
íslendingur væri hver sá maður sem af íslenzku bergi er
brotinn og talar islenzka tungu. Þeir hafa lialdið, að Is-
'lendingur táknaði þjóðernið, eins og Dani, Norðmaður,
Svíi, Englendingur o. s. frv., en ekki það, hvar maðurinn
þyggi eða hvers rilds borgari hann væri. Eg hefi aldrei
heyrt bornar brigður á það, að t. d. Jón Eiríksson, Jón
Sigurðsson, Konráð Gislason, Finnur Jónsson, Guðbrandur
Vigfússon, Eiríkur Magnússon og fjölmargir aðrir, sem
dvalið hafa mikinn hluta æfi sinnar í öðrum löndum, væru
Islendingar, og aldrei hefi eg heyrt neinn neita því um
landa vora í Vesturheimi fyr en Magnús Jónsson prestur
á ísafirði gerir það í riti sínu: Vestan um haf. Smá-
vegis um Ameríku og L'anda vestra. Rvík 1916.
Hann segir þar, bls. 28—29: »Vestur-Íslendingar er rangnefni
vegna þess, að þeir eru í rauninni alls engir íslendingar
lengur. Eg á þar ekki svo mjög við það, að þorri þeirra
allur hefir yfirgefið ísland fyrir fult og alt og gjörst borg-
arar annara ríkja, þó að það eitt væri ærið nóg til þess
að fyrirgjöra réttinum til nafnsins, því að »íslendings«-
heitið er þó dregið af nafninu »ísland«, heldur á eg við
hitt miklu fremur, að íslendings-einkennin eru að mestu
horfin hjá þeim fiestum. Jafnvel þeir, sem fluzt hafa
vestur uppkomnir, eru breyttir, eru orðnir að annari þjóð.