Mjölnir - 01.01.1902, Síða 11

a
sje mesta tjón, og bindindishréyfingar sjeu því góðar og
gagnlegar, ,.ef þær fara ekki of langt“, bætir þú líklega
við. Jeg er fús á að bæta því við moð þjer, þótt við
líklega eigum eigum ekki við það sama með þessari við-
bót. Þú átt að líkindum við það, að hófdrykkjumenn sjeu
látnir í friði, en jeg á aðallega við bindindishrokann hjá
þeim bindindismönnum, sem þakka — ekki einu sinni guði
eins og fariseinn — lieldur sjálfum sjer að þeir sjeu betri
en aðrir, jafnvel þótt ýinsir lestir sjeu stundum í fari
þeirra, sem eru engu síður andstyggilogir í augum guðs
og góðra maiuia en ofdrykkjan er.
Jeg ætla ekki að ráðast á hófsemi þína að þessu
sinni. Þú hefur heyrt svo opt, að engan langar til að
verða ofdrykkjumann í fyrst.u, — unglingarnir með
fyrsta staupið eða fyrsta bjórinn ætla
allir að drokka í hófi, — og þess vegna leiðir
dæmi drykkjumanna enga af rjettri leið, heldur dæmi þitt
og þinna líka. — Jeg ætla samt ekki að fara að stæla
um þetta við þig, þú gctur hvort sem er elcki hrakið
það. —• Jeg ætla að tala um annað, sem við ættum að
vera sammála um.
Þjer þykir ofdi-ykkjan ill, og kannast við að þeir sjeu
illa farnir, sem drekka sig iðulega út úr eða reyta sig inn
að skyrtunni fyrir vínföng, þótt börnin þeirra sitji heima
köld og svöng.
En átt þú ekki að gæta bróður þíns?