Blanda - 01.01.1940, Síða 5
3
langt mál og óþarft aö fara hér lengra út í slíkar
ættfærslur. — FööurmóBir mín, kona Narfa á Brú,
var Þórelfur Þorsteinsdóttir (f. 1800, d. 1884), kom-
in af Ingimundi lögréttumanni Grimssyni á Strönd
í Selvogi, en hann var í beinan karllegg frá Grími
Pálssyni á Mööruvöllum og í kvenlegg frá Erlendi
lögmanni Þorvarðssyni á Strönd (d. 1576), þeim
alkunna manni. Þess vegna var höfuöból þetta ætt-
aróðal Ingimundar, og bjó Þórelfur Vigfúsdóttir,
ekkja hans, þar ásamt Vigfúsi, syni sínum, á síö-
ustu áratugum 17. aldar, og hafa þau verið síðustu
ábúendur þar, áöur en Strönd fór algerlega i auön.
Úr því að þýðingarlítiö mun fyrir mig að gera til-
kall til Reykjavíkur út af ofbeldi höfuösmanns við
Narfa sáluga Ormsson, forföður minn, getur eng-
inn meinað mér að skoða mig sem eins konar hlut-
hafa i hinni háheilögu Strandarkirkju, enda býst
eg við, að hið fágæta Þórelfar nafn, er svo lengi
hélzt i ætt minni, yrði mér til mikils tíma i áheit-
um á hið fræga guðshús Þórelfar gömlu Vigfús-
dóttur, formóður minnar.— Narfi, afi minn, var ein-
kennilegur gáfumaður, nokkuð undarlegur i hátt-
um og öðrvísi en fólk flest, opt í djúpum hugsun-
um og eins og utan við heiminn, var furðulega vel
að sér í ýmsum greinum, einkum stærðfræði og
stjörnufræði, var góður kunningi Björns Gunnlaugs-
sonar og einn fylgdarmanna hans í Þórisdal 1835.
Hafði Björn mætur á afa mínum og þótti honum
svipa til Jóns Bjarnasonar í Þórormstungu að þekk-
ingu i stjörnufræði og reikningslist og sendi hon-
um Njólu að gjöf, er hún var nýprentuð. Það hygg
eg, að afi minn hafi kunnað biblíuna nær utanbók-
ar, en hann lét ekki rnikið yfir sér og var mjög
dulur í skapi og fámæltur jafnan. Þorsteinn, faðir
minn, var einkabarn hans. En bræður Narfa voru :
1*