Blanda - 01.01.1940, Page 59
57
hins sama krafðist hann af þeim, sem undir hann
vóru gefnir. ÞaS var aS líkindum þessi stranga
vandlæting um reglu, oröu og iðjusemi, er gjörði
hann á hans seinni embættisárum, eins og þá lék
orS á, ekki vel þokkaSan meSal almennings og
sumra hinna lægri embættismanna í hans umdæmi,
hvar til ei óliklega ogsvo kann aS hafa stutt sú
ósjálfráSa vantemprun, er eg áSur hefi á drepiS,
aS stundum brauzt fram í hans geSshræringum er
gjörSu hann sjálfum sér ólíkan og hviklyndari1) en
hann átti aS sér.2) Þessi hans óbeygjanlega til-
hneiging til orSu- og reglusemi, eins í smáu sem
stóru, er snerti embættiS, og sem, aS nokkurra á-
liti, leiddi stundum til harSstjórnar og óþarfa vand-
lætingar, hafSi án alls efa, aS nokkru leyti, rót sína
í þeirri vana-lögun, er hann hafSi fengiS í her-
þjónustunni, og í þeim stranga stjórnarhætti, er
hann þar eptir vandist hjá amtmanni Stemann
(seinna nafnkenndum præsident í hinu danska Can-
cellíi) meSan hann var bæjarfógeti á Sjálandi.
Húshagur hans vissi eg aS allan seinni hluta æf-
innar var heldur ógleSilegur, og þaS sér i lagi af
tveimur aSalorsökum. Fyrst þeirri, aS efnahagur
hans var ætíS þröngur, því sjálfur var hann fá-
tækur og öSlaSist ekki ríka giftingu, en haíSi
mikla fjölskyldu aS forsorga, og þar næst, aS geSs-
munir hans og konunnar áttu ekki vel saman. Hún
var aS sönnu í flestu tilliti væn3) kona, sæmilega
gáfuS og vel aS sér, en nokkuS þéttlynd, og ekki
nægilega þýS og glaSsinna, til aS laga og mýkja
J) Fyrst skrifaö hviklyndan.
2) Or'Bunum en — sér er bætt viS á rönd og visað inn.
3) A undan þessu orði er strikað yfir orSiS mikið.