Blanda - 01.01.1940, Page 65
63
eitt kálfsskinn, vér, þínir aumir leiguliðar, birtumst
fyrir þér i þínu musteri með leigur og landsskuld-
ir vorar. Æ, gef nú þær vegist og tak af oss fá-
tækum skuldunautum þínum eitt og sérhvaÖ, er vér
kunnum þér aÖ bjóÖa, hvort sem eru gærur, kúrant-
mynt eða hærusekkir. MeÖ því vér vitum, aÖ vér
ei getum risið undir þessari skuldabyrði án þinnar
aÖstoÖar, þar fyrir krjúpum vér lítillátlega fram á
skinnhúfur vorar og biÖjum þig með beygðum tám.
aö þú vildir álíta þetta vort fátæklegt ásigkomulag,
en þó sérdeilis biðjum vér þig fyrir þá aumingjana,
er hér liirtast með oss, sem ei hafa annað að leggja
í þínar liknarloppur en skyrsekki, og meðtak það,
sem væri það speciemynt. Gef oss svo að greiða þér
allt þetta með skyldugri hlýðni upp á lagt, að þú
haldir oss sérhverjum við sitt búhokur, að aldrei á
húsgang hrekjumst, heyr Jiað og bænheyr fyrir þitt
niikla magtarveldi.
Viljum vér svo uppstaðnir leggja skollahlustirnar
við vorn eftirfylgjandi texta, hvern Skraparot hef-
ir uppteiknaðan eftir sig látið fyrir hönd og munn
Markúsar í Miðhúsmn, er hann ritaði til mága sinna
og er svo hljóðandi af' hans Spádómsbókar 4. Kapit.
sem fylgir:
Hver, sem misbrúkar mínar dœtur á jólunum,
hann mun ei sjá mína dýrð á páskunum, en hver,
scm ei misbrúkar mínar dœtur á jólunum, hann skal
sjá mína dýrð á páskunum.
EXORDIUM:
Hvað rnikil ólukka hent hafi þann stóra glæpa-
mann Hallkel, verður ei með fáum orðum úttalað,
þar hann auðsýndi sig óhlýðinn og þverbrotinn á
móti Skrapatcr, sem ljóst er af Soðburs Kroníku
t/. Kap., en hvað skal ég margt hér um tala, allir