Blanda - 01.01.1940, Page 67
65
ef að núna upp í mig
einhver vildi gefa.
AÖgætandi er, að þessi ágætis jurt er þrennslags,
sem er: i. Blauti Júðinn, 2. Bitarjólið, 3. Mjóa
rullan.
10. Það fyrsta er blautt viðkomu og sætt í munn-
inn, svart álits. Skrapater plagar að bryðja það und-
ir jaxlinum. Það er það, sem áður nefnt loflegt þjóð-
skáld á loft heldur með eftirfylgjandi lofsálmi,
segjandi:
Mjóa rullan mjög er góð,
meina ég allvel skarti,
þó hefur aldrei þóknazt þjóS
það sem Júðinn svarti.
En svo þú brúkir það réttilega, þá ber þér að
hnýta á það tvo hnúta og troða sínum upp í hvort
munnvik, þá hefur þú uppfyllt það 17. boðorð eftir
því, sem Hrólfur spámaður kennir í hans Spádóms-
’>ókar 10. Kap., þar svo stendur: Einn tóbakshnút-
,fr í munn þóknast Skrapatcr, og hinn annar gerir
hann glaðan.
2°. Því öðru, sem er Bitarjólið, er svo háttað:
Það er stutt og digurt. Þetta tóbak brúkar Skrapa-
ter fyrir sjóbelti og stjórafæri, einnig á hann af því
skötulóð. Hann virðist og að hnýta það í sína dýrð-
lcga skó á sjónum, svo sem lesa er af síðari Snœ-
kollspistli 18. kap., og jafnvel þó það sýnist undar-
k'gt fyrir mannlegum augum, já, þó mannlegum
skilningi sé það ógrípanlegt, að það endist við mjóu
rulluna, þá getur Skrapater drýgt þau lítilfjörlegu
efni. Er hann ennú samur við sig og hann var á
úögum forföður síns, Manneskjanna, þá hann drýgði
svo einn steiktan hrafn, að forfaðirinn lifði á hon-
Blanda VII 5