Blanda - 01.01.1940, Page 119
117
tímanum, og hefði því getað vei'ið fyrsti ábóti
í Viðey, eins og Finnur biskup hefir getið til,
Þorkels ábóta Skúmssonar í Saurbæ, Þorkels
kanoka og Orms kapalíns Þorláks helga, Odds
á Álftanesi og Odds Snorrasonar munks, Þor-
bjargar konu Lofts biskupssonar og Styrkárs
Sveinbjarnarsonar. En langmest kveður að ætt-
rakningum Melamanna, Sturlu og Hauks lög-
manns til sín og nánustu ættingja sinna. Rekja
þeir sig á marga vegu til landnámsmanna og
höfðingja. En einkennilegt er það, að Haukur
lögmaður segir engin deili á föðurföður sínum,
föður Erlends lögmanns sterka. Annað hvort
sýnist vera, að þessi afi Hauks hafi verið svo
ættsmár maður, að Haukr hafi ekki hirt að ætt-
færa hann, eða að hann hafi ekki kunnað skil á
ætt þessa afa síns. Hitt sýnist fráleitt, að Haukr
hafi ekki ættfært föðurföður sinn, af því að
hann hafi talið ætt hans svo alkunna, að engin
þörf væri á að rekja hana. Menn rekja einmitt
þær ættir mest, sem alkunnastar hafa verið,
enda hægast að greina þær. Ari fróði rekur t. d.
ætt sína í karllegg, en þó hefir sú ætt vafalaust
verið fræðimönnum ein þekktasta ætt á land-
mu. Ættir Skarðverja vestur, Melamanna,
Oddaverja og Haukdæla hafa sízt verið ókunn-
ari en aðrar ættir, t. d. karlleggur frá Ketilbirni
gamla til sona Gizurar Hallssonar lögsögu-
Wanns, en þó hafa Haukdælir víst ekki talið
eftir sér að skrá eða láta skrá hann. Og Haukr
lögmaður hefði áreiðanlega ekki sleppt rakn-
ingu ættar föðurföður síns, ef hann hefði mátt
iengja hann við einhverja ættgöfga menn. Svo
vandlega rekur hann annars ætt sína og konu
sinnar til stórættanna, svo sem Oddaverja og