Blanda - 01.01.1940, Page 125
123
í Múla (Barna-Sveinbjarnar), afa hennar. Þar
vita menn nafn langafans, en ekki meira. Menn
vita ekki, eða hirða ekki að nefna, móður Helgu
(Bisk. II. 340). Hún hefir sennilega verið kona
ónafnkunn, og hefir því skjótt gleymzt.
Um föðurætt Guðbrands biskups er eins far-
ið og um föðurætt Helgu Sigurðardóttur. Hann
var 3. maður frá Barna-Sveinbirni, sem kunn-
ugt er. Sagnritarar segja einnig, að „skrifað“
finnist, að móðir Sveinbjarnar hafi verið Þór-
dís, dóttir Finnboga gamla í Ási (Bisk. II. 685).
Ef þetta hefði ekki „fundizt skrifað“, þá hefðu
þeir líklega alls ekki vitað það. Vitneskja manna
á 16. öld um ættir virðist yfirleitt stranda á
Lofti ríka, Vatnsfjarðar-Kristínu og Barna-
Sveinbirni og samtíðamönnum þeirra. Og tekur
þetta þó einungis til stórættanna. Vitneskja um
hinar nær skemmra aftur í tímann, eins og
dæmi hafa verið sýnd til. Móðurætt Guðbrands
biskups er ein stórætta landsins, um Helgu, Jón
lögmann Sigmundsson og Sólveigu Þorleifsdótt-
Ur til Vatnsfjarðar-Kristínar. Við afa Jóns, en
tangafa Guðbrands, Sigmund Steinþórsson,
nema þeir auðvitað staðar. Móðurætt Helgu,
móður biskups, rekja þeir um Björgu Þorvalds-
dóttur á Móbergi, til langafa biskups. Sá leggur
er ekki svo stórmennum hlaðinn sem hinn, og
rekst því skemmra (sbr. Bisk. II. 689). Sjálfur
bætir biskup tveimur liðum við móðurætt sína:
Birni Jórsalafara, föður Vatnsfjarðar-Kristín-
ar> og Grundar-Helgu, móður Bjarnar. En bisk-
UP hafði þar stoð skjala úr málum þeirra Jóns
Sigmundssonar, afa síns, og Gottskálks biskups
Nikulássonar. Taldi biskup þau Jón lögmann
og Björgu, konu hans, en afa og ömmu Guð-
L