Blanda - 01.01.1940, Page 151
149
hyggju sína um sekt hennar fremur en sýknu
niilli þinga 1596 og 1597. Sannleikurinn er sá
að líkindum, að sumir hafa haldið hana seka,
en aðrir saklausa, eins og títt er um almenning,
og hefir því enginn samhljóða eiður um mál
hennar fengizt. Annálaritarar og þjóðsaga
flytja orðróm þeirra, sem trúað hafa henni til
hlutdeildar í brotum bónda hennar, og jafnvel
eftir 1630, er Björn á Skarðsá samdi annáí
sinn, hefir sá orðrómurinn, sem taldi hana seka,
verið orðinn miklu ríkari en hinn, sem hugði
hana sýkna. Hún hefir aldrei verið tekin af.
Mundi Björn á Skarðsá hafa getið þess, en það
gerir hann eigi.
Sögn Espólíns og þjóðsögunnar um för Þór-
dísar norður að Skottastöðum virðist einber
tilbúningur síðari tíma. í fyrsta lagi er engin
skýring veitt um það, hvers vegna konu-kindin
hafi farið norður í land. Eftir þjóðsögunni var
hún vinnukona á Knerri og giftist Axlar-Birni
bar, en ekkert er þess getið, að hún hafi átt
frændfólk þar nyrðra. Ólíkindi þessi skera þó
ekki úr. En hitt er víst, að hún hefir verið á
Snæfellsnesi bæði í júlí 1596 og 1597, því að
alþingisdómarnir sýna það. Eftir fyrra alþing-
isdóminum mátti sýslumaður taka hana fasta,
og prófa skyldi hann þá mál hennar. Það er nú
að vísu ekki kunnugt, hvort sýslumaður hefir
tekið hana fasta eða ekki. En hún hefir
bó verið í umsjá sýslumanns, og hann hef-
ir auðvitað ekki látið hana fara úr byggðar-
laginu, svo mjög sem hún hefir verið grun-
uð um hlutdeild í glæpum bónda síns. Ef
hún hefir verið með barni, þegar bóndi henn-
ar var tekinn af lífi, þá hefði það barn átt