Blanda - 01.01.1940, Page 257
255
frá. Kirkjupresturinn grennslaðist eftir, hverju
þetta sætti, og spurði síðan Sigurð, hvort hann
játaði sig föður að þessu barni, en hann neit-
aði, því að hann blygðaðist sín að segja sann-
leikann. Þá spurði prestur bónda, hvort skíra
skyldi barnið eða ekki. Sigurður neitaði aftur,
svo að hann yrði ekki talinn faðir að barninu
fyrir slíkt samþykki. Var barnið þá látið liggja
ósnert þar sem það hafði verið lagt, og eigi var
það skírt. Móðirin reiddist og þreif barnið og
kaleikinn, en messuklæðið varð eftir, og eru
slitur eftir af því í Haga. Kona þessi lagði á
Sigurð og niðja hans í níunda lið og sagði
fyrir sérstakt mein (mæðu); hafa margir af
hans kyni þjáðst af því fram á þannan dag.
Andrés Guðmundsson, en frá honum er ég
(segir prestur) sjöundi maður í beinan karllegg,
rataði líka í þess konar ástamál, og kom hann
líka í veg fyrir, að barnið yrði skírt. Hann og
afkomendur hans hafa ratað í eftirtakanlegar
raunir; mörgum af hans ætt hafa ástir í mein-
um orðið að fjöi'tjóni, en sumir þeirra hafa þó
fengið að halda lífi vegna milligöngu góðra
manna og sloppið við maklega refsingu“.
Það verður að nægja að færa þetta til af
niörgu, sem hann hefir sagt um þetta efni, til
að sýna, að frásögnin af upphafi Skuldar er
ekki með öllu sneidd tiltrú eða stuðningsmönn-
um eða, ef menn láta sér lynda þetta [sem haft
er eftir prestinum], hliðstæðum. Þess vegna er
ég gjarn að trúa því, að illir andar hafi auðveld-
lega getað leikið á þá, sem þeir hafa fest í
net sín og hænt að sér með yfirskini náins
kunningskapar, einmitt með þess konar sjón-
hverfingum og táli. En Cornelius Agrippa