Blanda - 01.01.1940, Page 324
322
utan eða austan, og mun bærinn sennilega
clraga nafn sitt af því.
Nokkurar „brýr“ voru á þessari leið milli
ánna, en svo voru nefndir vegarspottar, sem
gerðir voru af manna höndum yfir verstu mýra-
sundin. Þannig var Ferjubrú yfir sundið af
Ferjubökkum austur að Hrútsvatni, Ásbrú yfir
Ásengjar frá Hrútsvatni að Lækjamótum, brú
á Lambakeldu gegnt Arnkötlustöðum, brú frá
Rauðalæk og upp í Miðmundaholt, sem fyrr
getur, og loks brú yfir Ægisíðusund og Ægi-
síðugil, og er vegur sá, er nú liggur þar, þjóð-
vegurinn, gerður upp úr gömlu Ægisíðubrúnni,
sem lá yfir sundið, og er því með nokkurum
óþörfum boga, sem athugull ferðamaður veitir
eftirtekt. En fram um síðustu aldamót, er sá
vegur var gerður, var venja að nýta svo gömul
mannaverk sem annað, og er þar að finna or-
sökina að bugðunni í Ægisíðusundi.
Allar voru brýr þessar mjóar og aðeins ætl-
aðar baggahestum, því að vagnar þekktust ekki
og því síður bílar, á meðan vegur þessi var
farinn. Svo mjóar voru þessar brýr, að illt var
að mætast á þeim með lestir, fyrr en þá að þær
voru farnar að vaðast út. Vil eg ekki ábyrgj-
ast, að ekki hafi stundum orðið stympingar,
er lestir mættust á þeim. Þessir vegarspottar
þurftu árlegt viðhald, því að þeir vildu vaðast
út. Var það í verkahring viðkomandi hrepp-
stjóra að hafa eftirlit með því, að brýrnar væru
færar. Voru teknir til þess nokkurir dagar á
vcrin rétt fyrir Jónsmessu að umbæta vegar-
spotta þessa. Vegabótin var í því fólgin, að
grafnir voru skurðir meðfram veginum og