Blanda - 01.01.1940, Page 333
331
hafa jafnan verið fáum kunnir. Sumir hafa
verið reglulegir þjóðvegir, aðrir að mestu leyti
bundnir við takmarkaðar byggðir.
Á síðustu áratugum hefir ferðum manna eft-
ir þessum gömlu fjallvegum fækkað mjög og
jafnvel þorrið um suma þeirra, enda þótt ný
alda fjallaferða sé runnin upp. Þær grundvall-
ast á allt öðrum ástæðum en þeim, sem ferða-
Jög forfeðra okkar byggðust á. Þeir fóru þetta
til að stytta sér leiðir og spara tíma. En nú fer
fólk þetta sér til skemmtunar, hollustu og fróð-
leiks, og er það vel farið, og til að eyða tíma.
Þó að bílvegir opnuðust um Kjöl og Sprengi-
sand, þá mundi samt nokkuð skorta á, að leið-
ir þær yrðu endurnumdar eins og þær voru,
og aldrei farnar á sama hátt og áður var gert.
Og öðrum vegum, sem meira lig'gja úr leið,
bíða sömu örlög og Bárðargötu — að týnast.
Sumum kann að finnast, að þar fari lítill
fróðleikur fyrir borð, þó að gamlir fjallvegir
gleymist. En rétt er að athuga það, að þeir
geyma þætti úr sögu horfinna kynslóða, hverful
spor liðinna alda, mörkuð í hljóðar öræfaauðn-
irnar. Þeir lýsa erfiði og baráttu, áræði og
karlmennsku hins ókunna brautryðjanda og
genginna vegfarenda. Þeir endurspegla forna
þjóðhætti og horfnar venjur. Við vegu þessa
hafa verið bundnar fjölmargar minningar nú
löngu látinna manna, bjartar eða daprar eftir
atvikum. Sumum hafa þeir reynzt greiðfærir,
•öðrum helvegir.
Þá er og ástæðulaust að láta það gleymast
komandi kynslóðum, hvenær telja má, eftir því
sem nú verður vitað, að vegir þessir hafi lagzt
niður, því að venjulega mun það hafa orðið í