Hlín - 01.01.1922, Síða 21

1-nin
19
sem þau veita mörg, er af mjög skornum skamti, það
vantar æfingu og leikni, vandvirkni, nýtni og það kapp
við störfin, sem lífið útheimtir. Seinlæti og áhugaleysi
við störf veldur almennri umkvörtun. — Uppeldismálin
eru í vanrækslu á fjölmörgum heiniilum. Börnin eru
ekki vanin við almenn heimilisstörf, menn kvarta t. d.
um, að unglingsstúlkur kunni ekki að prjóna nú orðið,
eða sjeu svo seinar að því, að það sje ekki tilvinnandi
að láta þær gera það, piltar kunni ekkert til tóvinnu og
varla að tálga tind í hrífu.
Pað þykir máske ekki beint skömm að verklegu störf-
unum, en lítilsvirt eru þau. Pau mundu hefjast í æðra
veldi í meðvitund foreldranna og barnanna sjálfra, ef
þau væru tekin upp meðal námsgreinanna í skólunum,—
Það er vaknaður talsverður áhugi hjá foreldrum um að
fá handavinnu inn í barnaskólana, og margir hafa ekki
látið lenda við orðin tóm. — En því miður er fræðslan
mjög í molum og á reiki og því að litlu. liði. Kennar-
ana vantar mentun, það bagar áhalda- og efnisleysi,
rúmleysi og margt fleira. Svo léndir alt í útlendu hann-
yrðaprjáli og útflúri, sem þegar er meira en nóg af í
landinu, og drengir fá enga fræðslu, sem þurfa hennar
einna mest með.
Peir skólar, sem hafa tekið upp alþýðlega handavinnu- _
fræðslu með föstu fyrirkomulagi, sem myndar samfast
kerfi, láta hið besta af árangrinum. Nemendurnir hafa
mikinn áhuga á handavinnu, og hún laðar börnin að
skólanum, einkum er hún þeim börnum vinur í raun
sem óhneigð eru fyrir bóknám og taka það nærri sjer.
Kenslan fer fram að eins einu sinni í viku, 2 stundir
í senn, en sett fyrir heima til vikunnar. F*að er furða,
hve mikið er hægt að vinna á þessum 50 — 60 stundum
árlega. Sveitirnar mundu þurfa að bæta við sig 9. vik-
unni til handavinnufræðslu. Það mætti gera þó nokkuð
mjkið með 30 — 36 stundir. Árangurinn verður betri með
2*