Hlín - 01.01.1922, Page 26

24
Hlln
Krabbameini í trjám veldur sníkjusveppur sem jetur
sig inn í viðinn. Oftast sjást þess ekki merki á berkin-
um fyr en skemdin hefir grafið talsvert um sig, lýsir
hún sjer þá með því að rauðbrúnir blettir (dældir) sjást á
berkinum. Ráð við þessu meini veit jeg ei annað én að
skera alla skemdina burt, svo sárið verði hreint, og bera
á tjöru. Jeg hef þá trú, að oftast megi bjarga trjánum
með þessu móti, ef nógu vandlega er að unnið. Sjúk-
dómur þessi kemur oftast fyrir á stórum trjám, og aðal-
lega á Reyni. Gott er einnig að bera kalk í moldina
kringum trjen, því líklegast þykir mjer að þessi kvilli
trjánna standi eitthvað í sambandi við kalkvöntun í jarð-
veginum, þó skal ekki staðhæft neitt um það, en kalkið
má nota eigi að síður.
Barrírje eru að eðlisfari fagurlega vaxin, þau þarf því
eigi að skera, að öðru leyti en því að klippa af þeim
neðstu greinarnar, svo bolurinn verði xh af hæð krón-
unnar. Annars ræður um það atriði smekkur hvers eins.
Samtímis trjánum eru runnar kliptir. Ribsrunninn mun
vera algengastur og tek jeg hann því sem dæmi. Gamlar,
særðar eða sýktar greinar eru sagaðar af runnanum
niður við 'stofn, einnig þær greinar sem útlit er fyrir að
muni verða jarðlægar. Fleiri greinar má og taka, ef runninn
er mjög þjettur. Með þessu móti fær plantan beinni
vöxt og yngist upp árlega. Gamlir kræklóttir runnar
verða tæplega kliptir svo að gagn verði að. Rjettast er
því annaðhvort að taka þá upp og planta nýja í staðinn,
eða saga allan runnann af niður við rót, þeir vaxa svo
fljótt upp aftur, að samsumars geta þeir orðið til mikillar
prýði, en aldin bera þeir eigi fyr en á öðru ári eftir nið-
urskurðinn. Ressi aðferð er einnig notuð við sólber og
fleiri runna. Ribsinu er fjölgað með kurlgræðlingum. Til
græðlinga má nota það, sem skorið er af runnanum, alt
nema sýktar greinar.