Hlín - 01.01.1922, Page 50

48
Hltn
saga skólans ætti að geía sannfært okkur um það, að
ekki er alt fengið, eða mest um það vert, að byrja stórt,
en það finst mjer vaka fyrir mörgum hjer, er á þetta
minnast. Skólum á alt af að vera að fara fram, eiga svo
að segja að batna með hverju árinu, og þá stækka þeir
af sjálfu sjer. Mest er um vert að standa ekki í stað, en
vaxa og þroskast og reyna að fullnægja kröfum tímans
á öllum sviðum og ísland þarf hið allra fyrsta að eignast
góða húsmæðraskóla, algerða sjerskóla fyrir konur, þar
sem öll áhersla er lögð á að undirbúa þær fyrir stöðu þeirra
og störf á heimilunum.
Mjer detta í hug orð, er jeg sá letruð móti dyrunum í
vinnustofu húsmæðraskóla eins, er jeg heimsótti í Svíþjóð:
»Ooda kvinnor == goda hem. Ooda hem — landets lycka«.
Jeg vil að endingu óska þess, að íslensku konurnar
og íslenska þjóðin í heidinni sýni það í verkinu að hún
kann að meta og skilur sannleiksgildi þessara látlausu orða.
Unnur /akobsdóttir
fra Hólum í Reykjadal, S.-Þingeyjarsýslu.
r
I Breiðafjarðareyjum fyrir 50- 60 árum.
Jeg gat þess í Æskuminningum (5. árg. »Hlín«) að
eftir fráfall foreldra minna var heimilið tekið upp, svo
að börn og hjú þurftu að hrekjast sitt í hverja áttina.
Pá varð það hlutskifti mitt að flytjast fram í Breiðafjarð-
areyjar. Móðir mín var þaðan ættuð, en ekki fór jeg samt
til ættingja minna heldur tii vandalausra, og fanst mjer
í fyrst afar mikill munur á ýmsum lifnaðarháttum frá því