Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 39

MORGUNN
137
vitundarinnar og stjórnað þannig næringunni og þrosk-
anum, og jafnframt verið aðsetur þeirra tækja, sem eru
til þess að koma af stað og taka móti fjarskynjunar skeyt-
um.
Fjarskynjuncir hæfileiki.
Það eru til þau einkenni, sem ráða mætti af, að fjar-
skynjunarhæfileikinn hafi í fyrstu þróazt sem sambands-
tæki milli tegunda á lægra stigi, sem ekki er víst að hafi
verið sér þess meðvitandi. Skordýrafræðingar og fleiri,
sem hafa á drengjaárum safnað mölflugum, kannast við
hvernig þessi skordýr haga sér, þegar þau hænast að
blöndu af sýrópi og rommi, sem borin er í blettum á trjá-
boli að næturlagi. Ef hentugt veður er þrjár nætur í röð,
þá fer smáfjölgandi mölflugunum sem sækja að síróps-
blettunum. Það koma fáar fyrstu nóttina, margar aðra
nóttina og mjög miklu fleiri þriðju nóttina. Þeir, sem
eru þrjár nætur á fljótaskipi í heitum löndum, hafa einn-
ig tekið eftir, að með líkum hætti fer fjölgandi moskító-
flugum, sem safnast að skipinu. Þetta mætti skýra þann-
ig, að það sé hæfileiki til að senda f jarhrif yfir svæði inn-
an takmarkaðs hrings, fjarskynjunaráhrif, sem draga að
mölflugurnar eða moskítóflugurnar, sem eru innan þessa
hrings. Fyrstu nóttina dragast skordýrin að af lyktar-
skynjun á litlu svæði. Aðra nóttina dragast þau að af
svæði innan stærra hrings fyrir fjarhrif frá þeim skor-
dýrum, sem fundu þarna næringu fyrstu nóttina. Þriðju
nóttina mundu öll þau skordýr, sem komu aðra nóttina,
senda út frá sér fjarhrif yfir enn þá stærri hring og
fjöldinn, sem að drægist vera hér um bil ferfalt meiri.
Ef þessi áhrif berast út með einhvers konar geislun
gæti það einnig gefið skýringu á því, að skordýr drag-
ast að Ijósi. Fjarskynjunaráhrifin gætu þá borizt út með
geislum með bylgjulengdum, sem einnig eru í litrófi
venjulegs ljóss, og það sé þess vegna, að mölflugan sækir
í kertaljósið. Fjarhrifasambandið milli skordýra hefði