Morgunn - 01.12.1941, Síða 55

MORGUNN
153
færi til þess síðastliðin þrjú ár að sitja allmarga miðils-
fundi hjá þessari margumtöluðu frú Láru Ágústsdóttur
og athuga þau fyrirbrigði, er þar gerðust. Og af því starf
hennar hefir, að vonum, verið umtalsefni margra hin síð-
ustu misseri, þykir mér bæði rétt og skylt að skýra les-
endum Morguns frá ýmsu því, sem ég þar hefi verið sjón-
ar- og heyrnarvottur að. Ég skýri frá fyrirbrigðunum svo
rétt og samvizkusamlega sem mér er frekast unnt, eins og
þau komu mér fyrir augu og eyru. Aðrir mér hæfari geta
síðan dæmt um það, hvort eða að hve miklu leyti þar hafi
getað verið um blekkingar að ræða. Ég tek að eins fá dæmi
af mörgum.
1. Bólún.
1 öndverðum júlímánuði 1938 kom frú Lára Ágústs-
dóttir til Seyðisfjarðar og dvaldist á heimili mínu hálfs-
mánaðar tíma. Ég hafði aldrei séð hana áður, og mér var
með öllu ókunnugt um ferð hennar. Þegar er við höfðum
heilsazt, og ég vissi hver hún var, fylgdi ég henni inn í
herbergi systur minnar, en hún hefir mikinn áhuga á dul-
rænum fyrirbrigðum og hefir sjálf nokkuð fengizt við
ósjálfráða skrift. Hún er kona heilsuveil og lá í rúminu
þennan dag. Frú Lára ræddi við hana um stund að mér
áheyrandi, lýsti ýmsu fólki, er hún kvaðst sjá þarna inni,
og bauðst að lokum til þess að taka í hönd hennar og gefa
henni „straum“, eins og hún orðaði það. Kvaðst systir mín
greinilega finna sterk áhrif. Ég horfði á þetta, og satt að
segja nokkuð vantrúaður. Síðan bað ég frúna að freista að
gefa mér einnig ,,straum“ og setja þar á allan kraft og
draga í engu af. Var það auðsótt. Verð ég að játa, að ég
fann sterkan straum leggja upp handlegg minn, og varð
hann máttlítill og dofinn um hríð, og kenndi ég til í hon-
um alllengi á eftir.
Þessu næst tók frúin að lýsa því, að hún sæi á bak við
mig hlut einn brúnleitan og mjög fornlegan. Kvað hún
hlutinn standa í einhverju sambandi við kirkju, og gæti