Morgunn - 01.12.1941, Side 65

MORGUNN
163
dauðans, þó reynsla þeirra, sem deyja, sé sennilega jafn
mörg og margvísleg og mennirnir eru til, og að fyrir enga
tvo menn muni bera nákvæmlega það sama á ferðinni
þeirra yfir landamærin miklu.
Jón Auðuns.
Oddur Gottskálksson hafði
sálrænar gáfur.
I fornum, sögulegum heimildum er þess víða getið um
merka menn, að vart hafi orðið í lífi þeirra fyrirbrigða,
sem benda eindregið til þess að þeir hafi haft sálræna
hæfileika. Þetta er alþjóð kunnugt um suma menn, eins og
t. d. Guðmund biskup hinn góða, svo að einn sé nefndur,
og ekki sá sízti. En sagnaritararnir, sem vinna úr hinum
fornu heimildum, hafa haft tilhneiging til að gera eitt af
tvennu, að gera heldur lítið úr þeim þáttum heimildanna,
sem greina frá yfirvenjulegum hlutum, eða að ganga al-
gerlega fram hjá þeim, sem hreinum markleysum.
Þó mætti sannarlega sýnast svo, sem það væri vænlegra
til skilnings á persónunum, sem hafa fremur öðrum skap-
að söguna, að grennslast fyrir um þær dulargáfur, sem
heimildirnar herma að þeir hafi verið búnir, og höfðu
e. t. v. víðtæk áhrif á líf þeirra og afrek, en þótt unnt sé
að ganga úr skugga um hvenær þeir hafi keypt einhvern
jarðarskika og þeir hafi skipt á þessu kotinu og einhverju
öðru.
Á liðnu ári voru liðin 400 ár síðan sá ágæti maður Odd-
ur Gottskálksson gaf út þýðing sína af Nýja testamentinu.
Þessa merkisatburðar var þá getið í blöðum, tímaritum og
útvarpi, og var sízt of sagt það, sem um hann var ritað og
talað honum til lofs.