Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 74

172
MORGUNN
Það sýnist nú, sem það kynni að teljast ákjósanlegt að
reka hernaðinn að mestu með vélum, þannig að bryndrek-
um, kafbátum og flugvélum verði stjórnað úr fjarlægð án
þess nokkur mannlegur líkami væri í þeim, svo að þær
þyrftu ekkert annað að rúma en ógurlega sterkar sprengj-
ur, eiturgas og smitandi sýkla. En að þessu stefnir, ef
mannkynið vitkast ekki. Fólkið heima, sem framleiðir
sprengjurnar og efnablöndurnar, er ekki síður nauðsyn-
legt en hermennirnir sjálfir á vígvöllunum. Þannig virð-
ist allt benda til þess, að tortímingunni verði blátt áfram
útvarpað til óvinanna úr löndunum heima. Konum verður
að tortíma engu síður en körlum. Það verður reynt að
koma í veg fyrir að særðir menn hljóti lækningu og börn-
in komist upp. Heildsölumorð og tortíming í stórum stíl
er fljótvirkasta aðferðin.
Þau tímabil hafa komið í sögu mannkynsins — trúar-
bragðasögunni einnig — þegar ríkjandi þjóðir ráku slík-
ar styrjaldir, að svo miklu leyti, sem auður þeirra og tækni
leyfðu. Engu var eirt, þegar þjóðflokkarnir voru kúgaðir.
Það var stefnt að fullkominni gereyðing, þótt í smáum stíl
væri í samanburði við þá gereyðing, sem nú væri unnt að
framkvæma. Menn gerðu það, sem þeir höfðu tök til. Prest-
arnir þeirra drógu upp línurnar, sem fara skyldi eftir:
„Þú skalt fara og slá Amalekíta, gjöreyða öllu, sem þeir
eiga, og vægja þeim ekki. Dreptu bæði konur og karla,
börn og brjóstmylkinga, uxa, sauði, úlfalda og asna“.
Afsökun fyrir þessu athæfi átti að vera sú, að þjóðirnar
umhverfis Israelsmenn væru fallnar í hjáguðadýrkun og
illa siðu, — og að verulegt trúboðsstarf mundi hafa orðið
of hættulegt fyrir trúboða Jahve, sem enn voru hálfgerðir
villimenn. En að minnsta kosti var kvikfénaðurinn sak-
laus, af honum gat engin hætta stafað. Það er þýðingar-
laust að reyna að afsaka slíkt athæfi. Eina afsökunin er
sú, að þetta gerðist á bernskuskeiði siðmenningarinnar.
Grimmd og blóðþorsti fylgdu villimanninum, og guðfræði
hans var ekki svo háleit, að hún gæti bent honum hærra.