Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 95

M 0 R G U N N
193
miðillinn fái rangar hugmyndir um hæfileika sína og fari
að selja aðgang að fundum sínum löngu áður en hann er
búinn að ná þeirri þjálfun, sem réttlæti að hann leyfi sér
slíkt. Á þessu hefir margur miðillinn brennt sig, og beðið
það tjón á hæfileikum sínum, að þeir urðu aldrei annað en
vanskapnaður af því, sem þeir hefðu getað orðið, ef hann
hefði borið gæfu til að kunna að velja sér rétta samstarfs-
menn.
Um þetta veit ég að spiritistar og ritstjóri
„Ganglera“ geta verið fyllilega sammála,
en um nokkur einstök atriði eru skoðanir
skiptar. Um hina indversku skilgreining á
„hinni æðri og óæðri tegund þekkingarinnar“ held ég að
spiritistar geti engan veginn verið honum sammála, eink-
um þegar greinarhöf. segir: „Þekkingin á lífinu eftir dauð-
ann tilheyrir að vísu hinni óæðri tegund þekkingar“. Oss
er að vísu kunnugt um það, að guðspekinemar telja þau
sannindi, sem þeir telja sig hafa fundið, æðri þekking en
þekkinguna á lífinu eftir dauðann. MORGUNN hefir ekki
verið að fást um það, hann hefir ekkert skipt sér af því,
af þeirri einföldu ástæðu, að hann hefir ekki talið það koma
sér við, guðspekinemar væri sjálfráðir um að hafa hverjar
þær skoðanir á þeim efnum, sem þeir vildu. En spiritistar
líta yfirleitt svo á, að spiritisminn sé þekking, byggð á
staðreyndum, guðspekin sé philosophie, heimspeki, í því
liggi aðalmunurinn á þessum tveim stefnum, sem raun-
ar fara sína leiðina hvor í þekkingarleit sinni, en koma þó
oft niður á einum og sama stað. En það, sem spiritistar
geta sízt verið ritstjóra „Ganglera" sammála um í grein-
inni hans, eru þessi ummæli hans: „því spurningin er ekki
fyrst og fremst um það, hvort einhver ómerkilegur herra
Jón Jónsson haldi áfram að lifa, heldur hitt, hvort hið
sanna, fagra og góða sé eilífðareðli gætt, eða hvort þar sé
að eins um dægurflugur að ræða“. Spiritistar kannast ekki
við það, að nokkur ómerkilegur herra Jón Jónsson sé yfir-
leitt til, því að mannleg sál sé í eðli sínu heilög og því skipti