Morgunblaðið - 24.10.2011, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. OKTÓBER 2011
✝ Torfi Sig-tryggsson
fæddist á Akureyri
26. febrúar 1947.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
12. október 2011.
Foreldrar hans
voru Sigtryggur
Guðbrandur Sím-
onarson, f. 16. jan.
1915 í Ölversgerði,
Saurbæjarhreppi í
Eyjafirði, d. 4. ágúst 1997 á Ak-
ureyri og kona hans Hrafnhild-
ur Aðalsteinsdóttir, f. 5. sept.
1920 á Jórunnarstöðum, Saur-
bæjarhreppi, Eyjafirði, d. 24.
des. 2004. Systkini Torfa eru:
Svanhildur, f. 12. júní 1948, Kol-
finna, f. 11. ágúst 1950 og Jór-
unn, f. 11. ágúst 1950, d. 25. júní
2002.
Torfi giftist hinn 29. ágúst
1965 Hólmfríði Valgerði Jóns-
dóttur, f. 19. des. 1944 á Ak-
ureyri, frá Öndólfsstöðum í
Reykjadal. Börn þeirra eru: 1)
Guðrún, f. 3. maí 1965, gift
Tryggva Arnsteini Guðmunds-
syni, f. 28. jan. 1964. Börn þeirra
eru Torfi Þór, f. 12. maí 1992,
Thelma Rut, f. 17. apríl 1996 og
Guðný Vala, f. 1. okt. 1998. Son-
ur Guðrúnar með Starra Hjart-
arsyni, f. 7. sept. 1963, er Daní-
hann um rekstur Trésmiða-
félags Akureyrar, sem hann
veitti formennsku um nokkurra
ára skeið. Að auki tók hann þátt
í félagslegum störfum á sviði
verkalýðshreyfingarinnar.
Torfi kenndi á fjölda námskeiða
um málefni lífeyrissjóða, tölvu-
mál og bókhald og upp úr 1980
sinnti hann stundakennslu í tölv-
unarfræðum við Námsflokka
Akureyrar og Iðnskólann á Ak-
ureyri. Haustið 1979 stóð Torfi
fyrir því að á Akureyri voru
haldin fyrstu almennu tölvu-
námskeiðin sem haldin voru ut-
an Reykjavíkur. Á árunum 1987
til 1989 starfaði Torfi við tölvu-
væðingu lífeyrissjóða og var í
nefnd þeirri sem stýrði hugbún-
aðargerð innan Samtaka al-
mennra lífeyrissjóða. Þá átti
hann einnig sæti í stjórn Reikni-
stofu lífeyrissjóða og Hugbún-
aðarfélags lífeyrissjóða. Í sept-
ember 1989 flutti Torfi ásamt
Hólmfríði og yngsta barni
þeirra til Vestmannaeyja þar
sem hann hóf störf hjá Lífeyr-
issjóði Vestmannaeyja og starf-
aði þar sem framkvæmdastjóri
til dánardags.
Útför Torfa verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag, 24. októ-
ber 2011, og hefst athöfnin kl.
13.30.
el, f. 14. okt. 1987.
2) Kristinn Már, f.
10. júní 1968,
kvæntur Sunnu Vil-
borgu Jónsdóttur,
f. 1. nóv. 1971. Börn
þeirra: Jón Stefán,
f. 25. okt. 1994, Pat-
rekur Örn, f. 24.
ágúst 1997 og Þór-
gunnur Ása, f. 17.
júlí 2000. 3) Védís
Elfa, f. 3. júlí 1972,
gift Helga Ingimarssyni, f. 21.
júlí 1972. Börn þeirra: Hinrik
Pétur, f. 17. des. 1998, Hákon
Ingi, f. 28. júní 2002 og Hrafn-
hildur Ýr, f. 10. nóv. 2004. 4)
Árni Kár, f. 3. okt. 1977, kvænt-
ur Evu Hrund Einarsdóttur, f.
26. febr. 1977. Börn þeirra:
Hildur Sigríður, f. 20. apríl 2005
og Katrín Lilja, f. 3. ágúst 2009.
Torfi ólst upp að Jórunnar-
stöðum í Eyjafirði, tók fulln-
aðarpróf úr barnaskóla og fór
síðan í Héraðsskólann að Reyk-
holti og lauk þaðan gagnfræða-
prófi og landsprófi vorið 1963.
Hann lauk sveinsprófi í húsa-
smíði á Akureyri 1968 og fékk
meistarabréf í húsasmíði 1971.
Árið 1972 tók Torfi við starfi
forstöðumanns Lífeyrissjóðs
trésmiða á Akureyri og sinnti
því starfi til 1987. Jafnhliða sá
Það er erfiðara en orð fá lýst
að setjast niður og staldra við all-
ar minningarnar sem streyma
fram í hugann. Minningar um jól,
ferðalög og öll samtölin okkar.
Hvert og eitt okkar á minningar
sem við geymum í hjörtum okkar.
Við munum pabba sem hafði hlýtt
og þétt faðmlag. Pabba sem var
eins og klettur, pabba sem ók um
á gulri Volkswagen bjöllu, í blárri
skyrtu með uppbrettar ermar í
hvaða veðri sem var. Hann var
stór og sterkur, teinréttur og bar
af.
Pabbi var mikill náttúruunn-
andi og fróður um jurtir og blóm.
Hann kenndi okkur snemma að
bera virðingu fyrir náttúrunni og
kyrrðinni og naut þess að taka
ljósmyndir af blómum, landslagi
og sólsetrum. Pabbi hafði gaman
af því að ferðast og fóru þau
mamma víða, bæði hér heima og
erlendis. Eftir að heilsunni hrak-
aði ferðaðist hann með okkur í
huganum. Hann átti auðvelt með
að hrífast og gat alltaf komið með
skemmtilegar ábendingar um
viðkomandi staði.
Undanfarin ár jókst einnig
áhugi pabba á ættfræði og sat
hann tímunum saman við skrán-
ingar. Hann var frændrækinn og
hafði gaman af því að fá fréttir af
ættmennum sínum. Hann var
viskubrunnur af fróðleik, víðles-
inn og átti viðamikið bókasafn.
Einnig átti hann það til að setjast
niður og semja vísur svo lítið
bæri á og samdi skemmtilega
texta við lög sem flutt voru í
brúðkaupum okkar systkina.
Pabbi var líka maður lysti-
semda, hann naut þess að borða
góðan mat, drekka eðalvín og
hlusta á fallega tónlist.
Barnabörnin minnast afa sem
var skemmtilegur en þeim fannst
hann búa of langt í burtu. Hann
átti gott samband við þau og þá
sérstaklega í seinni tíð með sím-
tölum og tölvupóstum.
Við minnumst pabba sem var
vandvirkur, nákvæmur og sam-
viskusamur með allt sem hann
tók sér fyrir hendur, var bóngóð-
ur og sagði sjaldan nei. Hann var
nægjusamur og lítið fyrir prjál og
skraut eða veraldlega hluti. Við
munum líka eftir pabba sem gat
verið strangur og sérlundaður.
Árin í Eyjum liðu fljótt þó
mörg væru. Mamma stóð við hlið
pabba í veikindum hans og var
stoð hans og stytta og ómetanleg-
ur tími fyrir þau tvö. Pabbi vann
alltaf mikið og lagði mikið á sig
við að skila sínum verkum vel og
vandlega unnum. Það gat hann
því hann átti góða konu sem
studdi hann í öllu sem hann tók
sér fyrir hendur.
Við munum pabba og mömmu
saman, góðlátlegar athugasemd-
ir þeirra á milli, hlátur og hlýleg
orð. Svo sannarlega hefði verið
gaman og betra að hafa ykkur
nær.
Það er ótrúlega margt sem
hefur gengið á undanfarna mán-
uði og ómetanlegar stundir sem
við áttum saman. Á erfiðustu
stundum var pabbi sem klettur,
sýndi ótrúlegt æðruleysi og hélt
reisn sinni alveg sama á hverju
gekk þessa síðustu daga, enda
var það honum mikilvægt. Við
kveðjum pabba með miklum
söknuði.
Nú fæðast blóm um foldar reit,
Þau faðmar sólin björt og heit,
lífið blítt þeim brosir mót
og beztu sýnir kærleikshót.
En lánið heims er löngum valt,
lífið stundum beizkt og kalt.
Blómin ungu fölna fljótt,
falla á einni hélunótt.
(Sigtryggur Símonarson.)
Ást og þökk.
Guðrún, Kristinn Már,
Védís Elfa og Árni Kár.
Í frændgarði mínum hefur
elsta og stærsta tréð fellt lauf sín
í síðasta sinn. Það var þá ekki ei-
líft eins og ég hélt í barnaskap
mínum. Torfi var móðurbróðir
minn og elstur fjögurra systkina
frá Jórunnarstöðum í Eyjafjarð-
arsveit. Í huga barnsins var hann
alltaf miklu eldri en móðir mín en
í raun munaði aðeins tæpum fjór-
um árum á þeim. Hann var stóri
frændinn sem kom í sveitina og
byggði fjóshlöðuna í Lönguhlíð, í
minningunni gerðu þeir Kalli
frændi það einir, og það var alltaf
sól og gleði þetta sumar, a.m.k. í
sinni barnsins.
Torfi hafði gott lag á frænd-
systkinum sínum, hann laumaði
súkkulaði í ísskápinn, það var í
efstu hillunni í hurðinni, og gaf
okkur bita þegar við létum hann í
friði við vinnu sína. En sólina
varðveita einnig ljósmyndirnar
sem hann tók þetta sumar. Hann
eignaðist myndavél mjög ungur
og hékk hún jafnan um háls hans
þegar eitthvað stóð til. Hann var
ljósmyndari af guðs náð og tók
ógrynni ljósmynda og myndir
sem hann tók í sveitinni og gaf
mér eru mér afar dýrmætar.
Hann var góður sögumaður og
ég hafði alltaf jafngaman af að
heyra hann segja frá og rifja upp
minningar frá liðinni tíð. Hann
sagði gjarnan frá því þegar hann
stríddi lítilli stelpu sem öskraði af
frekju þegar hann henti henni
upp úr hlöðugrunninum, en hún
þóttist alls staðar mega vera, og
þegar hún launaði honum það
með því að gabba hann til þess að
setjast á rennblauta dýnu uppi á
hól. Og hláturinn sem fylgdi í
kjölfarið, hógvær en svo fullur af
hlýju. Honum lá ekki hátt rómur
en rödd hans fangaði athygli
manns, djúp og hlý og glettnis-
blikið í augunum lýsti upp andlit
hans.
Torfi var frændrækinn og það
var alltaf gaman að hitta hann þó
fundir okkar hafi verið fáir síð-
ustu árin. Hann hafði gríðarmik-
inn áhuga á ættfræði og gat
greitt úr ótrúlegustu ættarflækj-
um. Eftir ógleymanlega heim-
sókn til þeirra Fríðu til Eyja fyrir
nokkrum árum þar sem ættfræði
var rædd sendi hann mér bréf til
að útskýra ættartengsl sem eru
furðu flókin, enda segir hann í
bréfinu: „Krossgátur og Sudoku
eru barnaleikföng miðað við ætt-
fræðiflækjur Jórunnarstaða-
manna!“
Í Eyjaheimsókninni kom einn-
ig í ljós að enn átti hann súkku-
laði, stærðar blokk og dætur mín-
ar kolféllu fyrir frænda sínum.
En það var ekki aðeins súkku-
laðið sem bræddi þær heldur
einnig sú ósvikna athygli og hlýja
sem hann sýndi þeim.
Um frændgarð minn hefur
napur vindur leikið í haust og
trén sem eftir standa eru hnipin
en þau standa þétt saman og hafa
skjól hvert af öðru. Trén sem
stóðu næst elsta og stærsta trénu
hafa í storminum eflst og styrkst
og munu blómgast aftur, þau
sækja sér líka styrk í rætur þess
tré sem fellt hefur laufin því sumt
er eilíft eins og minningar góðar.
María Björk.
Kynni okkar Torfa má rekja til
þess tíma, þegar hann gegndi
starfi framkvæmdastjóra hjá Líf-
eyrissjóði trésmiða á Akureyri.
Um var að ræða lítinn lífeyrissjóð
sem bjó við þannig regluverk að
hann gat ekki gerst aðili að Sam-
bandi almennra lífeyrissjóða,
SAL. Torfi og félagar tóku hins
vegar að sér að ganga frá nýjum
samþykktum sjóðsins þannig að
réttindaákvæði hans gætu fallið
að sambærilegum ákvæðum hjá
almennu lífeyrissjóðunum. Síðan
eru liðin rúmlega þrjátíu ár og
þróunin í lífeyrismálum þjóðar-
innar hefur tekið miklum stakka-
skiptum. Á þeim tíma hefur ís-
lenska lífeyrissjóðakerfið eflst
mikið og lífeyrissjóðum fækkað
verulega.
Í þeirri sögulegu þróun var
Torfi drjúgur liðsmaður, einkum
þegar kom að tölvuvæðingu al-
mennu lífeyrissjóðanna um mið-
bik níunda áratugar síðustu ald-
ar. Þau voru drjúg morgunverkin
hjá Torfa enda var hann vinnu-
samur með afbrigðum, svo jafn-
vel okkur félögunum þótti nóg
um. Málshátturinn „Vinur er sá
er til vamms segir“ átti þá stund-
um við því Torfi hafði mikinn
metnað og einlægan áhuga þegar
kom að hugbúnaðarlausnum fyrir
lífeyrissjóðina. Verður honum
seint fullþakkað fyrir öll þau
verkefni sem hann tók að sér fyr-
ir sjóðina á þeim vettvangi.
Við félagarnir vissum að Torfi
átti við erfið veikindi að stríða en
gerðum okkur eflaust ekki fylli-
lega grein fyrir því hversu alvar-
leg þau voru. Í júnímánuði sl. hélt
stjórn Landssamtaka lífeyris-
sjóða fund í Vestmannaeyjum.
Ég hafði að sjálfsögðu gert mér
vonir um að eiga góða og notalega
samverustund með Torfa í þess-
ari heimsókn til Eyja, en því mið-
ur komu veikindi hans í veg fyrir
það. Torfi hefur nú kvatt sam-
ferðamenn sína eftir áratuga
heilladrjúg störf fyrir lífeyris-
sjóðina.
Við Kristín sendum Fríðu og
börnum hans og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Hrafn Magnússon.
Torfi minn, þrátt fyrir erfið
veikindi kom fregnin um að þú
hefðir kvatt þennan heim sem
þruma úr heiðskíru lofti. Vinnu-
félagi hjá Lífeyrissjóði Vest-
mannaeyja og vinur til fjölda ára
er ekki lengur til staðar. Í hug-
skotum leynast minningar um
vandaðan og traustan mann sem
vann verk sín af vandvirkni og
sérstakri nákvæmni.
Við úrlausn flóknari verkefna
var ætíð mögulegt að leita til þín
og kom á stundum fram sérstæð
nálgun til lausnar sem fáum hefði
dottið í hug. Í farteskinu var ára-
tuga dýrmæt reynsla og fróðleik-
ur sem kom sér oft vel, hvort sem
var í leik eða starfi. Á stundum
komstu með óvænt útspil sem
þurftu töluverða umhugsun en
þegar upp var staðið var útkom-
an vel hugsuð og skipulögð, eftir
stóð ánægja þess sem þátt tók.
Áhugamál þín, ljósmyndun og
ættfræði var sinnt af kostgæfni
sem kom oftsinnis skemmtilega á
óvart enda nostrað í kringum
hvert smáatriði.
Heimsókn á Landspítalann í
lok ágúst sl. var eftirminnileg og
þá sérstaklega dóttur minni
Svölu 8 ára, þrátt fyrir allt sem á
undan var gengið lékstu á als
oddi. Ég er sérstaklega þakklát-
ur fyrir einlægt símtal þitt um
kvöld sama dags, þú hafðir eins
og oft áður allt á hreinu og sér-
staklega skemmtilega yfirsýn um
menn og málefni.
Kæri vinur, með fátæklegum
orðum vil ég þakka þér af heilum
hug fyrir allt og þá ekki síst þá
reynslu og fróðleik sem eftir
stendur, ómetanleg minning um
góðan mann. Fjölskyldunni óska
ég samúðar og velfarnaðar á erf-
iðum tíma.
Hvíl í friði, vinur minn kær.
Haukur Jónsson.
Með fráfalli Torfa Sigtryggs-
sonar, framkvæmdastjóra Líf-
eyrissjóðs Vestmannaeyja, hverf-
ur af sjónarsviðinu einn af þeim
mönnum sem komu að starfi al-
mennu lífeyrissjóðanna á upp-
hafsárum þeirra fyrir fjórum ára-
tugum. Ég kynntist Torfa haustið
1989 skömmu eftir að hann flutti
til Eyja og hóf störf hjá lífeyr-
issjóðnum. Raunar hafði ég heyrt
hans getið vegna starfa hans fyrir
Samtök almennra lífeyrissjóða,
SAL, árin 1987-1989 við að koma
upp tölvukerfum og innleiða
tölvutæknina hjá sjóðunum. Torfi
vann þar mikið frumkvöðlastarf
sem verður seint þakkað.
Ég vissi einnig að hans bak-
grunnur var tengdur iðnnámi og
starfi fyrir Trésmíðafélag Akur-
eyrar og Lífeyrissjóð trésmiða á
Akureyri frá 1972-1987. Torfi var
einn af þeim mönnum sem ein-
beittu sér frá upphafi tölvualdar
að því að nýta sér þá miklu mögu-
leika sem þessi nýja tækni bauð
upp á. Það var ekki lítið afrek og
hvað þá það kröfuharða hlutverk
sem hann tók síðan að sér að inn-
leiða tölvutæknina hjá lífeyris-
sjóðum sem mynduðu Greiðslu-
stofu lífeyrissjóða en þeir voru
staðsettir víðsvegar um land.
Það reyndist mikill happafeng-
ur fyrir Lífeyrissjóð Vestmanna-
eyja að fá Torfa til starfa haustið
1989. Á þeim rúmlega tveimur
áratugum sem hann starfaði sem
framkvæmdastjóri hefur lífeyr-
isjóðurinn dafnað og haldið fylli-
lega sinni hlutdeild í heildareign-
um lífeyrissjóða og ávöxtun
sjóðsins verið í hærri kantinum.
Slíkt gerist ekki af sjálfu sér og
þar skipti sköpum víðtæk þekk-
ing hans á hlutverki, regluverki,
upplýsingakerfum og möguleik-
um sjóðanna til fjárfestinga. Þá
skiptir einnig miklu að Torfi og
stjórn lífeyrisjóðsins náðu jafnan
mjög vel saman í störfum sínum.
Í kröfuhörðum störfum Torfa
fyrir lífeyrissjóðina skipti góð
heilsa miklu máli. Því var því mið-
ur ekki fyrir að fara seinni árin.
En það breytti ekki elju hans og
áhuga við að sinna störfum sínum
af eins miklum krafti og mögu-
legt var. Í banka- og efnahags-
hruninu haustið 2008 og afleið-
ingum þess reyndi mikið á
starfsfólk og stjórnir lífeyrissjóð-
anna. Þar eins og ávallt stóð Torfi
sig eins og hetja þrátt fyrir að
heilsan væri farin að gefa sig.
Fyrir samstarf okkar undan-
farna tvo áratugi í Lífeyrissjóði
Vestmannaeyja og síðar á vett-
vangi Landssamtaka lífeyris-
sjóða er ég mjög þakklátur. Ég
heimsótti Torfa í lok ágúst á
Landspítalann eftir að hann hafði
fengið áfall í erfiðum veikindum.
Þrátt fyrir að vera mjög máttfar-
inn var hugurinn á fullri ferð og
fór ekki á milli mála að hann
fylgdist mjög vel því sem var að
gerast á vettvangi lífeyrissjóð-
anna.
Að helga fjóra áratugi af
starfsævinni störfum í fram-
varðasveit fyrir lífeyrissjóðina er
mikið framlag. Slíkt gerist ekki
nema fjölskyldan standi þar þétt
að baki og þar stóð Fríða eigin-
kona hans þétt með sínum manni.
Að leiðarlokum sendum við
Guðrún Fríðu og fjölskyldu inni-
legar samúðarkveðjur og biðjum
Guð að blessa minningu Torfa
Sigtryggssonar.
Arnar Sigurmundsson.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Þessi sálmur Valdimars Briem
kemur upp í hugann við ótíma-
bært andlát Torfa Sigtryggsonar
framkvæmdastjóra Lífeyrissjóðs
Vestmannaeyja.
Torfi Sigtryggsson var ráðinn
til starfa sem skrifstofustjóri 1.
september 1989 hjá Lífeyrissjóði
Vestmannaeyja og framkvæmda-
stjóri frá 1. janúar 1990. Með-
ferðis til Eyja hafði hann víðtæka
og dýrmæta þekkingu um lífeyr-
ismál, hafði unnið að lífeyrismál-
um allt frá árinu 1972. Torfi var
einnig frumkvöðull í tölvumálum
og átti m.a. stóran þátt í tölvu-
væðingu lífeyrissjóða og hugbún-
aðargerð á árunum 1987-1989.
Lífeyrissjóðurinn naut alla tíð
góðs af reynslu og þekkingu
Torfa og við úrvinnslu erfiðra
mála leituðu forstöðumenn ann-
arra lífeyrissjóða gjarnan til
hans.
Torfi sinnti alla tíð störfum
fyrir sjóðinn af sérstakri alúð og
vandvirkni. Þrátt fyrir erfið veik-
indi undanfarin ár slakaði hann
aldrei á vinnuseminni og hafði
ætíð hagsmuni sjóðsins að leiðar-
ljósi. Torfi var víðlesinn og ein-
staklega fróður maður og þegar
hann leit upp frá vinnu var fé-
lagsskapur hans sérstaklega
ánægjulegur.
Þrátt fyrir veikindi var fráfall
Torfa óvænt en það segir kannski
til um hversu sterkur einstak-
lingur var þar á ferð. Við sem höf-
um notið þess að kynnast og
þekkja Torfa í starfi og leik þökk-
um af alúð og hógværð fyrir allt
hið góða og sendum um leið hug-
heilar samúðarkveðjur til Fríðu
og fjölskyldunnar á erfiðum tím-
um.
F.h. stjórnar og starfsfólks
Lífeyrissjóðs Vestmannaeyja,
Haukur Jónssson.
Torfi Sigtryggsson
Með Huldu kveður, eða „fer
heim“ eins og skátar segja, frá-
bær skáti. Hún var skáti af lífi og
sál allt frá unga aldri. Kona mín
ég kynntumst Huldu fyrst og
fremst í St. Georgsgildinu í
Reykjavík, elsta skátagildi lands-
ins. Hana prýddi allt það sem
helst prýðir skáta. Hún var alltaf
reiðubúin að rétta fram hjálpar-
hönd, var trú og traust vinum sín-
um, söngelsk, elskaði náttúru Ís-
lands og ferðaðist mikið um
víðáttu þess.
Fram á háan aldur og þrátt
fyrir slæma heilsu sótti Hulda
alltaf gildisfundi. Eins hafði hún
mikla ánægju af hinum árlega
Vináttudegi og St. Georgsdagi og
ýmsum ferðum sem gildið stofn-
aði til. Hún var þá jafnan hrókur
alls fagnaðar. Hún var alltaf
Hulda
Guðmundsdóttir
✝ Hulda Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
15. október 1919.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 23. september
síðastliðinn.
Hulda var jarð-
sungin frá Dóm-
kirkjunni 14. októ-
ber 2011.
tilbúin til að taka
með sér kaffibrauð,
þvo upp og annað
sem til þurfti á fund-
um.
Síðustu árin átti
hún orðið erfitt með
að komast á gildis-
fundina og hlaut ég
þann heiður og þá
ánægju að sækja
hana á Hallveigar-
stíginn, aka henni á
fundina og skila síðan heim.
Sagði hún þá oft sögur af þeim
breytingum sem orðið höfðu á
Hallveigarstígnum og Þingholt-
unum frá þeim tíma, er hún kom
þar fyrst. Fróð var hún einnig um
skátahreyfinguna og hafði brenn-
andi áhuga á að fylgjast með öllu
því, sem innan hennar gerðist.
Börnin og barnabörnin voru
henni líka mjög hugleikin; sagði
hún t.d. oft frá dóttur sinni í
Austurríki, barnabörnunum og
fegurð Austurríkis, sem hún
hafði heimsótt mörgum sinnum.
Helgu verður lengi minnst inn-
an samtaka eldri skáta, skáta-
gildanna, sem trausts og góðs fé-
laga. Guð blessi minningu
hennar.
Einar Tjörvi Elíasson,
fyrrverandi gildismeistari.