Morgunblaðið - 24.10.2011, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. OKTÓBER 2011
✝ Helgi Gúst-afsson fæddist í
Reykjavík 17. mars
1942. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Droplaugarstöðum
sunnudaginn 16.
október síðastlið-
inn.
Foreldrar Helga
voru Gústaf Ófeigs-
son leigubifreiðar-
stjóri f. 18. nóv-
ember 1920 á Suðureyri við
Súgandafjörð, d. 19. júlí 2004 og
Ásdís Helgadóttir húsmóðir f. 4.
júlí 1921 á Patreksfirði, d. 5.
febrúar 2005. Systkini Helga
eru: Einar fæddur 11. desember
1944, Örn fæddur 30. október
1950, Gústaf fæddur 10. febrúar
1954 og Drífa fædd 16. ágúst
1958.
Eftirlifandi eiginkona Helga
er Erna Guðnadóttir fædd í
Reykjavík 22. desember 1941.
Foreldrar hennar voru Guðni
Skúlason leigubif-
reiðarstjóri f. 15.
júní 1910, d. 29.
desember 1987 og
Þóra Guðmunds-
dóttir húsmóðir og
verkakona f. 6. des-
ember 1915, d. 25.
júlí 1969. Dætur
Helga og Ernu eru
Hrönn f. 23. júlí
1964 og Ásdís f. 26.
desember 1966.
Eiginmaður Ásdísar er Stefán
Bryde f. 4. nóvember 1962. Synir
þeirra eru Kristján Helgi f. 2.
maí 1991, Hákon Atli f. 27. sept-
ember 1995 og Róbert Leifur f.
23. maí 2000. Auk þess á Helgi
son, Gústaf f. 24. nóvember 1961.
Helgi starfaði sem leigubif-
reiðarstjóri mestan hluta starfs-
ævi sinnar.
Útför Helga fer fram frá Bú-
staðakirkjuí dag, mánudaginn
24. október 2011, og hefst at-
höfnin kl. 15.
Fyrir hönd starfsmanna Price-
waterhouseCoopers ehf. vil ég
flytja ættingjum Helga Gústafs-
sonar leigubifreiðarstjóra kveðj-
ur vegna andláts hans hinn 16.
október sl. Tengsl Helga við fyr-
irtækið voru í upphafi í gegnum
eiginkonu hans Ernu Guðnadótt-
ur sem kom ung til starfa hjá því
og Helgi kom oft með henni á við-
burði sem efnt var til á vegum
þess. Fyrirtækið var ekki stórt á
þeim tíma og allir starfsmenn og
makar þeirra þekktust vel og
bundust vináttuböndum. Þegar
umsvifin urðu meiri og regluleg-
ar sendiferðir til viðskiptavina og
stofnana urðu fastir liðir var leit-
að til Helga um að annast þessar
ferðir samhliða aðalstarfi hans
sem leigubifreiðarstjóra. Hann
tók það að sér og sinnti því um
árabil.
Auk þess að annast sendiferðir
með skjöl, póst og annað sem til
féll sá Helgi um margra ára skeið
um akstur með erlenda sam-
starfsmenn fyrirtækisins sem
komu reglulega til Íslands starfs
síns vegna. Margir þeirra höfðu á
orði að þeim þætti gott að koma
til landsins í hvaða veðri sem var
og á ýmsum tímum og vita að
sami vinalegi bílstjórinn, með
PwC merkið í glugganum, biði
þeirra, tryggði þeim öruggan
akstur til Reykjavíkur og síðan til
baka í flug að heimsókn lokinni.
Helgi annaðist störf sín fyrir
fyrirtækið af alúð og samvisku-
semi alla tíð. Hann sinnti því sem
þurfti þegar þörf var á, þekkti
marga viðskiptavini fyrirtækisins
og ég held að honum hafi alla tíð
þótt þessar ferðir góð tilbreyting
frá hefðbundnum akstri. Þegar
aldurinn færðist yfir gaf hann sér
gjarnan meiri tíma til að staldra
við á milli ferða og spjalla. Oftar
en ekki bar íþróttir á góma enda
fylgdist hann vel með boltaíþrótt-
um, einkum framgangi sinna liða
í rauðu búningunum hvort sem
það var á Íslandi eða Englandi og
þegar þeim gekk vel tók hann
jafnvel aukakaffibolla til að ræða
úrslit helgarinnar.
Þau hjónin hættu störfum um
svipað leyti fyrir nokkrum árum
og á sama tíma tók heilsu Helga
að hraka og við fyrrverandi sam-
starfsmenn hans og Ernu fylgd-
umst síðustu árin með fjölskyld-
unni úr meiri fjarlægð en áður.
Að leiðarlokum sendum við Ernu
og öðrum ættingjum Helga inni-
legar samúðarkveðjur um leið og
við minnumst hans með virðingu
og þakklæti fyrir samstarfið.
Reynir Vignir.
Helgi Gústafsson
Elsku amma.
Það er ótrúlega skrýtið að þú
skulir vera farin núna. Þegar ég
heimsótti þig fyrir tveimur vikum
hvarflaði það ekki að mér að það
yrði í síðasta sinn áður en ég þyrfti
að kveðja þig.
Þú varst alltaf frábær amma
sem fylgdist með okkur krökkun-
um í gegnum æskuárin og hvattir
okkur til dáða.
Ég man ég þorði aldrei að
Áslaug
Eyþórsdóttir
✝ Áslaug Eyþórs-dóttir fæddist í
Reykjavík 20. nóv-
ember 1922. Hún
andaðist á Landspít-
alanum við Hring-
braut 12. október
2011.
Útför Áslaugar
fór fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju 19.
október 2011.
hætta í tónlistarskól-
anum því ég vildi ekki
valda þér vonbrigð-
um – en nú í dag er ég
mjög ánægður.
Þær eru margar
minnisstæðar heim-
sóknirnar í Birki-
hvamminn og þú og
afi tókuð alltaf vel á
móti okkur.
Þegar við bræð-
urnir vorum litlir
fannst okkur húsið stórt og spenn-
andi og ótrúlegt að afi skyldi hafa
smíðað það alveg sjálfur.
Á sumrin tíndum við rabarbara
og rifsber í garðinum, og þegar við
komum inn þá gafstu okkur sykur
út á.
Þú munt alltaf vera minnisstæð
í hjarta mínu.
Megir þú hvíla í friði og guð
blessi þig.
Eiríkur Þór Ágústsson.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTJANA VALGERÐUR
JÓNSDÓTTIR,
Hraunvangi 3, Hafnarfirði,
áður Skipagötu 15, Ísafirði,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi
fimmtudaginn 20. október síðastliðinn.
Útförin fer fram í Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 28. október kl. 11.00.
Sigrún Viggósdóttir, Páll Gunnar Loftsson,
Kristján Viggósson, Erna Guðmundsdóttir,
Vilberg Viggósson, Ágota Joó,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
EBENESER KONRÁÐSSON
Ægisgrund 19,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum Fossvogi
föstudaginn 21. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Jóhannes Konráðsson, Þóra Kristjánsdóttir,
Leví Konráðsson,
Þorsteinn Konráðsson, Margrét Sigurðardóttir,
Sigríður Konráðsdóttir, Gylfi Óskarsson,
Ósk Konráðsdóttir,
Anna Konráðsdóttir, Gísli Árnason,
Jódís Konráðsdóttir, Gísli Sigurþórsson,
Unnar Reynisson, Guðrún Gunnarsdóttir,
frændsystkin hins látna.
Elskulegur bróðir minn,
ÓLAFUR ÁRNASON
múrarameistari,
Patreksfirði
lést á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar 19.
október.
Fyrir hönd annara aðstandenda,
Erlendur Árnason.
Við systkinin á Oddsstöðum
viljum minnast ömmu okkar
Hönnu Vigdísar með nokkrum
orðum. Okkur sem öðrum var
ávallt tekið með opnum örmum
hjá henni og afa, með góðgæti
og ást og aldrei var langt í hlát-
urinn. Þegar við vorum ung vor-
um við oft í pössun hjá ömmu og
afa og fólst sú dvöl m.a. í ótelj-
andi sundferðum og fjöruferðum
í Akrafjöru á Mýrum, þar sem
við tíndum allar mögulegar sjáv-
arlífverur.
Við sláturgerð vildu oft verða
árekstrar um magn af mör í
slátrinu milli eldri og yngri kyn-
slóðarinnar. Ömmu líkaði feitt
slátur sem var ríkulega blandað
af mör, nokkuð sem yngri kyn-
slóðinni líkaði illa. Það var alltaf
kátt á hjalla þegar sláturtíðin á
Hanna Vigdís
Sigurðardóttir
✝ Hanna VigdísSigurðardóttir
fæddist á Odds-
stöðum í Lund-
arreykjadal 8. jan-
úar 1927. Hún lést
á Dvalarheimili
aldraðra í Borg-
arnesi 7. október
2011.
Útför Hönnu var
gerð frá Lund-
arkirkju 15. októ-
ber 2011.
Oddsstöðum stóð
yfir, við systkinin
lærðum með hjálp
ömmu að flokka líf-
færi og búum vel að
því í dag.
Þegar sauðburð-
urinn gekk í garð
höfðu amma og afi
aðsetur í Sáð-
mannsgerði, sem
var þeirra bústaður
og frístundasvæði í
Oddsstaðalandi. Þegar tími gafst
til á sauðburði var notalegt að
skreppa til ömmu í mat eða kaffi
og alltaf tók hún fagnandi á móti
okkur. Í Sáðmannsgerði sinntu
amma og afi trjárækt af miklum
áhuga og er þar í dag hægt að
sjá afrakstur þeirrar vinnu.
Amma hafði dálæti á garðyrkju
og blómum og var garðurinn
mikill sælureitur. Til að undir-
strika hrifningu ömmu á
plöntum þá varð jurtin aloe vera
mjög ástsæl hjá henni. Það var
fátt sem hún lét ólæknað fram
hjá sér fara án tilstuðlanar
þeirrar plöntu.
Við fórum oft í sund með
ömmu, hún naut þess að láta sig
fljóta um sundlaugina á bakinu.
Það var hrein unun að fylgjast
með henni að virða stjörnur og
norðurljós fyrir sér og tala um
liðna tíma eða bara að slaka á.
Við systkinin reyndum að leika
þessa list eftir, en alltaf sukku
lappirnar.
Við viljum þakka ömmu fyrir
samfylgdina í lífinu og þá ást og
umhyggju sem hún veitti okkur.
Sigurborg Hanna, Ragnar
Finnur, Sigurður Hannes
og Ólafur Ágúst.
Með þakklátum huga kveð ég
þig, kæra Hanna. Þú hefur nú
haldið til æðri heima, heima
sumarlandsins.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér, fengið að
heyra smitandi hláturinn þinn,
kynnast einstakri gestrisni
þinni, greiðasemi og góðvild sem
heimili ykkar Ragnars var róm-
að fyrir fyrr og síðar. Enda ólst
þú upp við það að ekkert þótti
þér og systrum þínum á Odds-
stöðum sjálfsagðara þegar gesti
bar að garði og báðust gistingar
en að hoppa úr rúmum og láta
eftir þreyttum ferðalöngum sem
oftast komu ríðandi langan veg
– margir í hóp.
Þegar ég kynntist fyrst
greiða- og hjálpsemi ykkar
hjóna bjó ég á Hvanneyri ásamt
fjölskyldu minni. Þegar við Inga
frænka, nú húsmóðir á Snorra-
stöðum, Jón 12 ára sonur minn
og Sveinn á Indriðastöðum
ákváðum að halda ríðandi austur
að Hellu í Rangárvallasýslu á
hestamannamót árið 1967 vant-
aði okkur, svo ferðalagið mætti
lukkast, einn hest í viðbót við
okkar og var mér bent á að leita
til hjónanna á Oddsstöðum,
Ragnars og Hönnu. Ekki stóð á
greiðasemi á þeim bæ. Lánaði
Ragnar mér reiðhestinn sinn
sem jafnan var kallaður Odds-
staða-Jarpur, stólpagæðing und-
an Skugga frá Bjarnanesi og
gæðingshryssu frá Oddsstöðum.
Ég mun aldrei gleyma því þegar
Ragnar rétti mér tauminn á
þessum jarpa grip og ég steig á
bak og reið af stað. Hjónin stóðu
brosandi á hlaðinu og vinkuðu.
Ekki grunaði mig þá að ég ætti
eftir að tengjast þessum góðu
hjónum sterkum fjölskyldubönd-
um. En það kom svo sannarlega
að því þar sem báðir synir
þeirra giftust frænkum og er
önnur þeirra Guðbjörg, dóttir
mín.
Hanna var stórbrotin kona,
bæði einstök móðir, tengdamóð-
ir, amma og langamma. Hún var
ein af þessum kærleiksríku kon-
um. Límið sem heldur fjölskyld-
unni saman. Engillinn fer aldrei
í frí án þess að taka vængina
sína með sér.
Hláturmildi og glaðværð
Hönnu sem hún miðlaði svo
mörgum af mun seint gleymast
og hljómar áfram og hjálpar
kannski fleirum að sjá og skynja
björtu hliðarnar í lífinu og hlæja
þá kannski pínulítið meira.
Far þú í friði og Guði falin,
kæra Hanna. Ragnari Olgeirs-
syni og sonum hans Sigurði
Oddi, Olgeiri Helga og fjölskyld-
um ásamt ættingjum og vinum
sendi ég einlægar samúðar-
kveðjur.
Sigurborg Ágústa
á Báreksstöðum.
Í dag, 24. októ-
ber, hefði mamma
okkar, Guðrún Sig-
urðardóttir, orðið
72 ára. Hún varð bráðkvödd 6.
september síðastliðinn. Þótt
hún hafi farið skyndilega vor-
um við einhvern veginn samt
undirbúin. Þegar litið er til
baka er eins og hún hafi verið
að búa okkur undir brottför
sína allt okkar líf. Dauðinn var
ræddur á heimilinu eins og
hver annar hversdagslegur
hlutur. Hún reyndi aldrei að
eyða eða koma sér hjá því að
ræða erfiða hluti. Hún var ekki
sú manneskja sem sótti sér
lækningu ef eitthvað bjátaði á.
Við vissum sjaldnast af því ef
eitthvað var að hrjá hana. Hún
hafði ótrúlegt jafnaðargeð, var
eins og klettur í hafinu. Við
sáum samt vel ef henni mislík-
aði eitthvað – þá gaf hún okkur
„augað“ – meira þurfti ekki. Í
ríflega 40 var hún yfirhjúkr-
unarkona, síðar hjúkrunarfor-
stjóri við FSN (Fjórðungs-
sjúkrahúsið í Neskaupstað).
Meðan við vorum að alast upp
vann mamma mjög mikið. Á
tímabili var svo mikil mannekla
að mamma sást ekki nema í
mýflugumynd heima hjá sér.
Eflaust hafa börn annarra
hjúkrunarkvenna sem störfuðu
á þessum tíma mjög svipaða
sögu að segja. Hún var ýmist
að koma af vakt, að fara á vakt
eða að leggja sig á milli vakta.
Samt var hún okkur aldrei reið
þótt við værum sífellt að vekja
hana með allskonar spurning-
ar. Við máttum gera ýmsa hluti
sem voru algjörlega bannaðir á
öðrum heimilum eins og að
taka allar pullur úr sófasettinu
og búa til hús úr pullum og
teppum í stofunni og elda
Guðrún
Sigurðardóttir
✝ Guðrún Sig-urðardóttir
fæddist 24. október
1939. Hún lést 6.
september 2011.
Útför Guðrúnar
var gerð 13. sept-
ember 2011.
furðulegan mat
sem ekki fannst í
neinni uppskrifta-
bók. Eina skilyrðið
var að ganga frá
eftir sig og við
vissum að þessi
dásemd yrði ekki
leyfð ef við svikj-
umst undan, því
mamma var alltaf
100% samkvæm
sjálfri sér. Við
vissum nákvæmlega hvar við
höfðum hana og þeir samning-
ar sem við höfðum gert stóðu.
En mamma var ekki bara yf-
irveguð og samkvæm sjálfri
sér, hún gat verið algjör púki
líka. Þannig mataði hún okkur
af sögum um ýmsa óknytti sem
hún hafði framið í æsku. Til
dæmis kenndi hún okkur að
spila á tvinna og græjaði okkur
upp svo við gætum farið og
prófað sjálf. Lánaði okkur
gamla tusku og saumavélarol-
íuna sína ásamt girni og saum-
nál. Þetta hitti algjörlega í
mark og opnaði algjörlega nýj-
ar víddir í því hvað hægt var
að hafa fyrir stafni á haust-
kvöldum. Hugmyndin að grím-
unni sem var fest á teppabank-
ara sem síðan var festur
kirfilega við kústaskaft svo
hægt var að láta grímuna
gægjast inn um glugga á ann-
arri hæð kom líka frá henni.
Nú er komið að okkur að upp-
fræða næstu kynslóð sem leið-
ist á haustkvöldum. Auðvitað
hefðum við viljað hafa hana
lengur hjá okkur og ef við gæt-
um spólað aðeins til baka þá
myndum við fá hana til að fara
með eitthvað af þeim fjölmörgu
ljóðum og sögum sem hún
kunni svo mikið af og nota
tækifærið og taka það upp svo
það glatist ekki. Kannski er
sumt alls ekki glatað.
Við munum ylja okkur við
yndislegar minningar um góða
mömmu sem skilaði okkur vel
útbúnum til að takast á við
bæði líf og dauða.
Sveinbjörg, Þórunn Björg
og Snorri Halldórsbörn.
Að skrifa minningagrein
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.