Vera - 01.09.1994, Blaðsíða 13

—ATHflFnflKOnUR—
Guðrún Hálfdánardóttir að kemba ull í
Handraðanum á Höfn sem er félag hand-
verksfólks í Austur-Skaftafellssýslu. Þar er unnið
og selt handverk úr ull, íslenskum steinum,
leðri, bútasaum, endurunnum pappír o.fl.
að að leyfa konunni að þreifa fyrir
sér með atvinnusköpun sem óvíst
sé að gefi eitthvað í aðra hönd fyrr
en eftir dúk og disk. Skilningurinn
er oft lítill heima fyrir og því erfitt
að sækja hámskeið um langan veg,
ekki sist ef þau kosta eitthvað.
Það er umhugsunarvert hve
skortur á sjálfstrausti stendur kon-
um fyrir þrifum, en flestir ráðgjaf-
anna töldu að sérstök sjálfstyrking-
arnámskeið væru nauðsynleg fyrir
konur. _______
Er ráögjöf
hvorug-
kyns?
Konur þurfa
sérstaka ráð-
gjöf m.a.
vegna þess að
þær eru ekki
eins áræðnar
og karlar.
Sjálfstraust
þeirra er minna
°g því þarf að
telja í þær
kjark og sann-
færa þær um
að hugmynd
þeirra sé fram-
kvæmanleg.
Þær eiga
stundum erfið-
ara með að
móta hug-
myndir sínar
°g ná því síður
athygli ráð-
gjafa sem telja
þessi verkefni
kvenna eftir aðstoð.
„Það þarf að veita konum ráð-
gjöf á þeirra eigin forsendum og
auðvitað ættu atvinnuráðgjafamir
að geta það, en þá þarf hugarfars-
breytingu hjá flestum þeirra og
þeim sem móta starf þeirra,“ segir
Elsa Guðmundsdóttir verkefnis-
stjóri Snerpu á Isafirði. Ráðgjafar
em mismunandi og konum reynist
miserfitt að leita til þeirra. „Mér
fannst mjög gott að leita til iðnráð-
gjafans á
svæðinu
Köngullóin er í senn
tengslanet og gagna-
banki fyrir allar konur á
landinu, hvort sem þær
eru í fyri rtækjarekstri,
starfa að félags-, mennt-
unar- og atvinnumálum
kvenna eða öðru. Átaks-
verkefnastjóri einn sagði
Köngullóna vera bráð-
nauðsynlegan upplýsinga-
miðil hverjum þeim sem
eru að hefja eigin rekstur
sem og atvinnuráðgjöfun-
um sjálfum. „Sértu með á-
kveðna hugmynd í kollin-
um geturðu komist í sam-
band við þær konur sem
eru í svipuðum rekstri,
fengið að vita hvernig hef-
ur gengið hjá þeim, hvað
var í veginum o.s.frv."
Benda má á að Köngulló-
in var kynnt ítarlega í síð-
asta tölublaði VERU.
°ft of smá í
sniðum til að þeir telji sig mega
vera að því að sinna þeim. Þetta
leiðir til þess að mörgum konum
þykir þægilegra að leita til annarra
og
fannst það
ekki vera
galli að hann
var karl-
kyns,“ segir
H e I g a
Thoroddsen
fyrrverandi
verkefnis-
stjóri í Þing-
borg. „Hann
kom með
á k v e ð i n
karlasjónar-
mið, einkum í
sambandi við
peningamál,
sem komu sér
mjög vel fyrir
okkur. Ég
þekki reyndar
til þess að
ráðgjafar hafi
sýnt verkefn-
urn mjög lít-
inn áhuga
sem hefur
gert það að
verkum að ár-
angur verkefna var ekki sem
skyldi.“ Vilborg Guðnadóttir
er sannfærð um að í sínu
tilviki hafi það hjálpað
að hún er kona. „Ég fékk líka meiri
áhuga á verkefninu fyrir bragðið.
Þegar ég nefndi það við stjórnina
mína að ég vildi vinna með konun-
um og nefndi áhugamál þeirra fékk
það lítinn hljómgrunn. Þeir sögðu
að ég gæti allt eins verið með fönd-
ur fyrir gamla fólkið, þetta myndi
ekki skila neinu. Viðhorf þeirra
breyttust þegar líða tók á og þeir
sáu að þetta var engin loftbóla.
Konur eru ekki reknar eins áfrant
af hagnaðarsjónarmiðinu og karlar,
þess vegna erum við kannski svona
áhugasamar um þetta handverk.
Þótt við sjáum ekki enn þá
fram á hagnað erurn við til-
búnar til að gefa því
sjens í einhvern tíma og sjá hvern-
ig það þróast.“
Hvaó hentar konum?
Ráðgjafar þurfa að verja löngum
tíma í að öðlast trúnað þeirra
kvenna sem þeir eiga að aðstoða
og því setja tímamörk verkefna
þeirn skorður. Samfélagið verður
að koma til móts við konur, t.d.
með þvi að útvega húsnæði og laga
þjónustu sveitarfélagsins að breytt-
um þörfúm þeirra. Margar bænda-
konur eiga ekki annarra kosta völ
en að sinna vinnu sinni heirna á
bæ, en hinar þurfa að hafa aðgang
að dagvistun fyrir böm sín. Það
gleymist oft að taka mið af þörfum