Vera - 01.09.1994, Blaðsíða 25

"flTMfMKonint—
STEFMMOTIIMR
ER ÞÖRF
Elín Antonsdóttir er
markaðsfræðingur og
hóf-störf við atvinnu-
ráðgjöf hjá Iðnþróunarfélagi
Eyjafjarðar fyrir þremur
árum, um það leyti sem at-
vinnuleysi fór að segja til sín
og sjálfsbjargarviðleitni
fólks, og þá ekki síst kvenna,
tók mikinn kipp. „Eg lenti
þannig inni í þessari hringiðu
og það hefur verið bæði gef-
andi og gaman að fylgjast
með þessari þróun.“
Hvert stefnum vi& í
sköpun nýrra at-
vinnutækifæra?
„Þróunin í þessum málum
hefur í raun verið mjög eðli-
leg þótt nú sé svo komið að
verulegrar stefnumótunar er
þörf. Við byggjum nú á tölu-
verðri reynslu og ættum að geta farið að skoða og skipuleggja ýmislegt
betur.“
Hvað er brýnast að gera eins og staðan er núna?
„Þessi nýsköpun starfa, þar sem frumkvæði fólks í heimabyggð er haft að
leiðarljósi, hefur nú verið reynd í nokkurn tíma. Þó er þessi atvinnuupp-
bygging að mörgu leyti stefnulaus ennþá. Það eru margir sem koma að
ráðgjafarhlutanum en þeir vinna á misjöfnum forsendum enda ráðnir af
ólíkum aðilum. Eg er t.d. ráðin af iðnþróunarfélagi sem er hlutafélag
nokkurra aðila á svæðinu, aðrir eru á vegum sveitarfélaganna, Byggða-
stofnunar, Atvinnuleysistryggingasjóðs, eða ráðnir til sérstakra átaksverk-
efna o.s.frv. Hingað til hefur engin stefna verið um samráð og samvinnu
þessara ráðgjafa og í raun við engan að sakast þar, cn nú er kominn tími til
að við hittumst, berum saman bækur okkar og mörkum stefnu sem byggir
a reynslu undanfarinna ára. Það ætlum við kvenráðgjafar að gera í haust.
Við höfum haft heilmikið samband okkar á milli en höfum ckki hist sam-
an ennþá. Það er margt sem snýr að konum sérstaklega sem huga þarf að.
Svo er annað sem snýr að framleiðslunni sjálfri og nýsköpuninni.
Hafir þú hug á því að koma á fót einhverjum rekstri, hvort það er
þjónusta, framleiðsla eða annað, þarftu að geta áttað þig á hversu
niargir eru að vinna í þeim geira sem þú stefnir á, hvað er verið
að gera og hvemig. Það þarf
yfirsýn yfir markaðinn.
Samræming á þessum nót-
um kostar auðvitað peninga
og mikla skipulagningar-
vinnu. En eins kostar það
peninga að hafa ráðgjafa hér
og ráðgjafa þar, hvem í sínu
homi og enginn veit hvað
liinn er að gera. Og það
mundi skila sér í markvissari
atvinnuuppbyggingu og mun
betri nýtingu f]ármagns.“
Hlægilegar upphæðir
I samtölum VERU við konur
i smáiðnaði bar á mikilli
gagnrýni á styrkveitingar og
sjóðakerfið. „Það hefúr m.a.
mikið verið rætt um að það
eigi ekki að vera sérsjóðir
fyrir konur. Eg held þó að svo
verði að vera því það sem
konur eru að fást við þykir oft ómcrkilegra, m.a. vegna þess að hugmynd-
ir þeirra eru smærri í sniðum. Þess vegna ættu konur að fá að vera svolítið
út af fyrir sig meðan þær eru að feta sig áfram inn á þetta svið, - rekstur
fyrirtækja og framleiðslu - sem þær hafa þekkt lítið fram að þessu.“
A sama hátt telur Elín það mikilvægt að konur geti leitað til kvenráð-
gjafa. „An þess að vilja alhæfa þá finnst konum oft léttara að tala um hug-
myndir sínar við aðrar konur.
Hitt er svo annað mál varðandi styrkina að þetta em hlægilegar upp-
hæðir sem við emm að tala um og þeim fjölgar sífellt sem bítast um sörnu
kökuna. Það þarf að veita miklu meira fé í þessa uppbyggingu og nauð-
synlcgt er að styðja við bakið á þessum litlu fyrirtækjum á meðan verið er
að byggja þau upp, og gera það markvisst. Svo við tölum um konur i smá-
iðnaði þá er það reglan að þær byrja smátt og byggja svo í rólegheitunum
ofan á. Það þarf hreint ekki að óttast að þessir peningar fari í súginn eins
og oft hefur hent í tilraunum við nýsköpun.
En þó peningamir séu ekki miklir þá þarf að nota þá á réttan hátt. Það
virðist t.d. ekki vera mikið um að þeir sem úthluta styrkjunum kynni sér
nægilega þær umsóknir sem berast - flott og fín greinargerð segir ekki
allt. Og þama er mikilvægt að samráð sé haft við atvinnuráðgjaf-
ana. Við sem vinnum við hliðina á fólkinu erum betur i stakk
búin að mæla með því sem vert er að styrkja. Þó svo þetta sé nú