Vera - 01.09.1994, Blaðsíða 23

~fflwnMonuR—
HUGMYND
URVINNSLA
FRAMKVÆMD
lögðum áherslu á smáfyrirtæki og rekstrarum-
hverfi þeirra og fórum ítarlega í sjóðakerfið og
möguleika þeirra á lánum eða styrkjum.
Þetta er mjög gott verkefni því það kennir
konum að skoða hugmyndir og meta í raunhæfu
ljósi. Flas er ekki til fagnaðar. I dag eru til svo
miklar upplýsingar og það margborgar sig að
eyða tíma og ijármunum í að kynna sér málin
áður en rokið er af stað.
Hverjar sóttu nómskeiöin?
-1 grófum dráttum má segja að konumar skipt-
ist í þrjá hópa, þær sem höfðu ákveðnar hug-
myndir að nýsköpun og eigin atvinnurekstri og
voru félagslega vel undir það búnar að fara í
framkvæmdir; konur sem voru þegar í rekstri en
þurftu að bæta rekstrarstöðu sína, t.d. að finna
nýja framleiðslu eða nýja markaði og loks kon-
ur sem þurfa starfs síns vegna að kunna stefnu-
mótunarvinnu.
Hví var nómskeiöið ekki
ætlaö konum ó höfuö-
borgarsvæöinu?
- Astæðumar sem lágu
þar að baki vom að at-
vinnuleysi kvenna á
landsbyggðinni er
meira en á höfuðborg-
arsvæðinu og lands-
byggðarkonur eiga
óhægara um vik að sækja
sér þekkingu og fræðslu. Þetta var
hins vegar umdeilt og í raun slæmt
mál þvi ef grannt er skoðað þá hafa
konur á landsbyggðinni talsvert
betri aðgang að fræðslu og ráðgjöf
en konur á höfuðborgarsvæðinu.
Ef þær ættu að sitja við sama borð
þá þyrftu að vera 11 iðnráðgjafar á
Reykjavíkursvæðinu, en þar er
enginn. Reyndar er nýbúið að aug-
lýsa eftir tveimur atvinnuráðgjöf-
um hjá Vinnumiðlun Reykjavíkur.
Þannig að raunverulega var þetta
mikil mismunun. Við héldum eitt
námskeið í Reykjavík og þó svo að
það væri á kostnaðarverði reyndist
það of dýrt því það fékkst ekki nið-
urgreitt eins og þau sem voru úti á
landi.
Námskeiðin fóru reyndar ekki
í alla ijórðunga því sumir iðnráð-
gjafar komust að þeirri niðurstöðu
að þau hentuðu einhverra hluta
vegna ekki á þeirra svæði.
Hansína B. Einarsdóttir verkefnisstjóri hefúr
staðið tyrir ijölmörgum námskeiðum fyrir at-
hafnakonur um allt land. Vera ræddi við hana
um tilgang og markmið verkefnisins og horfur í
atvinnumáfum kvenna.
Athafnakonur - tilurb verkefnisins
- Atvinnumöguleikar kvenna á landsbyggðinni
eru rýrir og það verður að koma til móts við þær
á einhvern hátt. Þess vegna var m.a.
ákveðið að skipuleggja fræðslunám-
skeið sem nýttist konum alls staðar á
landinu til að auka atvinnumöguleika
þeirra. Þuríður Magnúsdóttir á
Fræðslusviði Iðntæknistofnunar und-
irbjó verkefnið að miklu leyti og Jó-
hanna Sigurðardóttir þáverandi fé-
lagsmálaráðherra veitti fyrsta ijár-
framlagið í það. Þetta var frekar dýrt
verkefni, enda var undirbúningurinn
langur og góður. Við Lilja Móses-
dóttir hagfræðingur komum fljótlega
til sögunnar og við prufukeyrðum
verkefnið 1992. Við buðum tveimur
konum úr hverjum landshluta til að
meta hvort þetta nýttist konum. Við
endurskoðuðum ýmsa þætti út frá
athugasemdum þeirra og fórum svo i
kjölfarið með námskeiðið út um allt
land. Þetta voru tveggja daga nám-
skeið, samtals 18 kennslustundir. Nú
er búið að halda yfir 20 námskeið
sem hátt í 300 konur hafa sótt.
Hvert var markmiöiö?
' Þetta er stefnumótunarverkefni.
Ahersla var lögð á úrvinnslu eigin
hugmynda, kynningu á atvinnu-
rekstri, markaðsmál og sjálfsstyrk-
'ngu. Markmiðið var m.a. að benda
konum á nýjar leiðir til að bæta
atvinnumöguleika sína og kenna
þeim vinnuaðferðir til að vinna úr
hugmyndum og hrinda þeim í fram-
kvæmd. Jafnframt er þeim kennt að
meta umhverfi sitt og aðstæður. Við
LJÓSM. BÁRA