Skessuhorn - 31.07.2013, Blaðsíða 18

18 MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 2013
Annar hluti í púttkeppni eldri
borgara á Akranesi og eldri borgara
í Borgarfirði fór fram í blíðskapar-
veðri á æfingaflötinni á Hamars-
velli í Borgarnesi miðvikudaginn
24. júlí. Til leiks mættu 31 kepp-
andi, þar af 19 af Akranesi og 12 úr
Borgarfirði og voru leiknar 36 hol-
ur. Að þessu sinni vann lið Borg-
firðinga með einu höggi, en skor
sjö bestu í hvoru lið telur. Staðan
eftir tvær viðureignir af þremur er
þá þannig að Skagamenn eru með
1.080 högg en Borgfirðingar 1.082.
Lokakeppnin fer síðan fram að Nesi
í Reykholtsdal 21. ágúst nk. Að því
móti loknu verður Húsasmiðjubik-
arinn afhentur í fyrsta skipti því liði
sem verður hlutskarpara í heildar-
keppninni.
hlh / Ljósm. Flemming Jessen.
Á Blikastöðum í Mosfellsbæ úir
og grúir af gömlum dráttarvélum.
Þar eru þær í alls kyns ásigkomu-
lagi, sumar er búið að rífa í frum-
eindir, aðrar eru svo illa farnar að
erfitt er að ímynda sér að þær séu
annað en efni í endurvinnslu. Innan
um standa hins vegar glæsilegar og
skínandi vélar sem virðast vera ný-
komnar úr framleiðslu, þrátt fyrir
að vera sextíu ára gamlar. Augljós-
lega hefur verið nostrað við hvert
stykki og útkoman er glæsileg.
Þeir Þorfinnur Júlíusson og
Gunnar Björnsson eru áhugamenn
um gamlar dráttarvélar. Þeir unnu
saman í fjölda ára en fyrir skemmstu
tóku þeir sig til og leigðu aðstöðu á
Blikastöðum til að sinna áhugamáli
sínu; að gera upp gamla traktora.
Þar bjóða þeir upp á aðstöðu til
leigu og komust fljótlega að því að
þeir eru ekki einir um þetta áhuga-
mál. Í dag eru ellefu vélar í húsi,
þrjár bíða fyrir utan, sem eru í eigu
þeirra félaga. En hvernig kviknaði
þetta áhugamál?
„Við ólumst báðir upp við sveita-
störf og höfum alltaf haft áhuga á
þessum gömlu vélum,“ segir Þor-
finnur, en hann ólst upp á Bæ í
Bæjarsveit í Borgarfirði. Gunn-
ar ólst upp í Dalshúsum, rétt fyrir
ofan Reykjavík, og vinnan gaf þeim
tækifæri til að sinna þessu áhuga-
máli sínu.
„Við unnum lengi saman hjá fyr-
irtækinu G. Skaftason. Þá flæktumst
við um allt land og höfðum báðir þá
áráttu að horfa á allar gamlar drátt-
arvélar sem við rákumst á. Það voru
hæg heimatökin þar sem við dól-
uðum á vörubílnum,“ segir Gunn-
ar. „Þið hafið þá rekist á margt vél-
aruslið,“ spyr blaðamaður. „Gull-
ið leynist víða um land,“ svarar
Þorfinnur að bragði. Segja má að
þarna hafi orðið árekstur menn-
ingarheima þegar mismunandi sýn
á gamlar vélar var dregin fram. Þar
sem blaðamaður sá rusl, sáu þeir fé-
lagar gull.
Dráttarvélar, eða traktorar eins
og þær eru gjarnan kallaðar, bárust
til landsins um 1920. Ekki er of-
sagt að með þeim hafi orðið bylt-
ing á búháttum og brátt mátti sjá
Farmall eða Ferguson á hverjum
bæ. Varðveisla gamalla dráttarvéla
er því ekki aðeins áhugamál, heldur
liður í því að varðveita söguna.
„Við tókum húsið á leigu til að
gera vélarnar upp. Það má segja að
það taki um það bil ár að gera eina
dráttarvél upp, þó að vissulega fari
það eftir því í hvernig ásigkomu-
lagi hún er. Þegar vélin hefur verið
gerð upp þarf að varðveita hana og
geyma. Til þess hugsum við einn
salinn hérna, að þar verði vélarnar
geymdar þegar þær eru tilbúnar,“
segir Þorfinnur.
Í geymslusalnum eru nú tvær
uppgerðar vélar. Svo vel hefur ver-
ið að verki staðið að það er eins og
þær séu nýkomnar úr kassanum og
það er auðvelt að ímynda sér hve
mikil gleði hefur fylgt því að taka
á móti nýjum traktor á sínum tíma.
Þar er að finna Ferguson frá árinu
1952, eins og nýjan. „Sá sem gerði
hann upp lenti í mestum vandræð-
um með að fá merkið á hann. Þau
voru fyrst framleidd úr gleri, en
síðan tók plastið við. Hann þurfti
að leita lengi áður en hann fann eitt
úr gleri,“ segir Gunnar.
Ekki er langt síðan sjá mátti
gamlar dráttarvélar víða um land,
liggjandi í skurðum eða grotnandi
niður við skemmur. Þorfinnur segir
að það sé liðin tíð. „Það er búið að
hirða rosalega mikið af þessum vél-
um. Það eru margir sem hafa áhuga
á þessu og um allt land er verið að
gera upp gamlar vélar.“
Það er tvennt ólíkt að kúldrast
einn í bílskúrnum og dunda í drátt-
arvél og að hitta félagana í fjósinu á
Blikastöðum. Þar er öll aðstaða til
fyrirmyndar, allt hreint og snyrti-
legt, hlýtt og bjart. Þar er sprautu-
klefi og það sem skiptir ekki síst
máli; félagsskapur.
„Kaffiaðstaðan er kannski mikil-
vægasti staðurinn hérna. Þar hitt-
umst við yfir kaffi og segjum sög-
ur,“ segir Þorfinnur að lokum.
kóp
Víkingaskútan Valtýr kom heim í
Stykkishólmshöfn síðdegis á föstu-
dag. Skútan hefur farið víða um
Norður-Atlantshafið undanfarnar
vikur en síðasti spölur hennar var
frá Vestmannaeyjum til Stykkis-
hólms. Til Eyja hafði skútan komið
frá Færeyjum og þar áður Noregi
og Bretlandseyjum. Eigandi skút-
unnar er Sigurjón Jónsson í Skipa-
vík í Stykkishólmi en hún var tek-
in í notkun í núverandi mynd, sem
byggir á lögun Gauksstaðaskipsins
norska, árið 2009. Hægt er að fræð-
ast meira um víkingaskútuna Valtý
á heimasíðu skútunnar, www.lang-
skip.com.
hlh
Borgfirðingar sigruðu
með einu höggi
Frá púttmótinu sem fram fór á æfingaflötinni við golfskálann að Hamri.
Valtýr kemur til hafnar í Stykkishólmi. Ljósm. Sumarliði Ásgeirs.
Víkingaskútan Valtýr
komin heim
Dráttarvélarnar eru í ýmsu ásigkomulagi áður en þær eru gerðar upp á
Blikastöðum. Þessar bíða á hlaðinu.
Sjá gull í gömlum vélum
Þorfinnur Júlíusson og Gunnar Björnsson í aðstöðunni á Blikastöðum.
Vinnuaðstaðan á Blikastöðum.
Massey Ferguson 135, árgerð 1952.
Hringlaga merkið með tölunni 135 er
úr gleri en nokkurn tíma tók að hafa
upp á því fyrir þann sem gerði vélina
upp.
Þessa vél keypti móðir þess sem hana
gerði upp um miðja síðustu öld.