Ægir - 01.07.2004, Blaðsíða 18

18
B RY G G J U S P J A L L I Ð
„Ég bjó á Skaganum þar til ég
var tuttugu og tveggja ára gam-
all, en þá togaði frúin mig hingað
norður. Hér hef ég verið í sautján
ár og líkar vel. Eftir að ég kom
norður fór ég til að byrja með á
togara, m.a. hjá Fiskiðjunni hér á
Sauðárkróki. Síðan atvikaðist það
þannig að ég lenti í vinnuslysi úti
á sjó, fór illa í baki og varð
óvinnufær í dágóðan tíma. Eftir
að ég fór að geta hreyft mig aftur
velti ég vöngum yfir því hvað ég
gæti tekið mér fyrir hendur. Úr
varð að ég fór á trillu og nú er svo
komið að ég er búinn að ná fullri
starfsorku aftur. Það voru margir
búnir að afskrifa mig og ég skal
viðurkenna að þetta leit ekki vel
út, enda hafði ég farið í þrígang
undir hnífinn. Mér voru boðnar
örorkubætur, en ég afþakkaði þær
og sé ekki eftir því. Ég ákvað að
leggja ekki árar í bát, var dugleg-
ur að hreyfa mig og þjálfa mig
upp og hlífði mér ekki á nokkurn
hátt. Eftir á að hyggja hugsa ég
að það sé oft besta meðalið.
Læknarnir hafa að minnsta kosti
látið þau orð falla að ég hafi
læknað mig sjálfur! Hvað eiga
menn að gera sem hafa unnið alla
sína hunds - og kattartíð? Gefast
upp? Nei, aldrei! Mér fannst
skynsamlegast að fara í það sem
ég kann best, þ.e.a.s. á sjóinn, og
byrja rólega. Síðan þróaðist þetta
smám saman í rétta átt og nú get
ég sagt að ég finn ekki fyrir
neinu, það er fyrst og fremst
gaman að lifa!“
Yndislegar sumarnætur
Viggó segir fátt jafnast á við að
vera einn á trillunni sinni úti á
sjó yfir hásumarið þegar ekki
hreyfist hár á höfði. „Það er ynd-
islegt. Á síðasta sólarhring var ég
t.d. í sól og blankalogni og mok-
fiskeríi. Að horfa á sólina setjast
og koma upp, það jafnast ekkert á
við það!“
- Er frúin ekkert óróleg að vita
af þér einum úti á sjó?
„Nei, hún er sallaróleg. Þetta
fer upp í vana eins og annað. Ég
læt vita af mér reglulega og panta
kost og vistir,“ segir Viggó og
hlær. „Yfir höfuð held ég að sjó-
mannskonur kippi sér ekkert upp
við þetta. Þessar útiverur eru
hluti af starfinu.“
Leikur að tölum
Viggó gerir út Óskar SK-13, tólf
tonna bát, sem hann keypti sl.
vetur í Sandgerði, en áður bar
hann nafnið Siggi Breiðfjörð og
þar áður Kristín Finnbogadóttir
frá Patreksfirði. „Þetta er mikið
happafley. Ég átti áður fimm
tonna bát, en ákvað að stækka við
mig,“ segir Viggó en er ófáanleg-
ur að gefa upp kaupverð bátsins.
„Þetta er allt leikur að tölum,“
Viggó Jón Einarsson, trillukarl á Hofsósi, stundar sjóinn af kappi:
Hafnaði örorkubótum
og fór að gera út trillu
„Blessaður vertu, ég er búinn að vera meira og minna á sjó síðan ég var
smápatti á Akranesi. Pabbi var á trillu og sömuleiðis bræður mínir. Sjó-
mennskan er í blóðinu, sem líklega er helsta skýringin á því af hverju
maður valdi sér þennan starfsvettvang, en einnig hefur veiðieðlið eitt-
hvað að segja, svo og nálægðin við náttúruna. Annars hugsa ég að fátt
annað hafi komið til greina þegar ég var smástrákur en að fara á sjó-
inn,“ segir Viggó Jón Einarsson, trillukarl á Hofsósi. Ægir hitti hann að
máli á bryggjunni á Sauðárkróki þar sem hann var að landa prýðileg-
um afla, rétt nálægt fimm tonnum eftir að hafa legið úti næturlangt.
Þetta var ein af þessum fallegu sumarnóttum á sundunum fyrir norðan
land, blankalogn og spegilsléttur sjór og mokfiskerí. Eitthvað sem ekki
er hægt að lýsa með orðum, að sögn Viggós.
Viggó átti áður 5
tonna trillu, en í vet-
ur stækkaði hann við
sig og gerir núna út
þennan 12 tonna bát,
Óskar SK 13.
aegiragust2004-7tbl 30.8.2004 14:20 Page 18