Ægir - 01.07.2004, Blaðsíða 34

34
F I S K V I N N S L A
Frakkland og Spánn stærstu
markaðarnir
Ágúst: „Við söltum afskurðinn
eins og hefðbundinn saltfisk, síð-
an er hann útvatnaður og marinn
og unninn í blokk. Kaupendur
blanda síðan saman við marning-
inn grænmeti og ýmsu öðru og úr
þessu eru t.d. búnar til bollur, til-
búnar á pönnuna eða í örbylgju-
ofninn. Þessar vörur eru notaðar
t.d. í forrétti, aðalrétti eða sem
pinnamatur í veislur.
Þeim hluta hráefnisins sem er
beinlaus er pakkað eins og blaut-
verkuðum saltfiski, eða þá að
hann er útvatnaður, frystur og
fluttur út í pokum til erlendra
kaupenda. Marningurinn fer fyrst
og fremst til Frakklands, en bein-
lausu bitarnir eru seldir til Spánar
og einnig fara þeir til Portúgals,
Ítalíu og Grikklands. Við seljum
okkar afurðir í gegnum ýmsa að-
ila - t.d. Sölku, Íslensku umboðs-
söluna, SÍF og SH.
Á þessum mörkuðum erum við
m.a. að keppa við vörur frá Kína.
Samkeppnin er því hörð, en okkar
aðalsmerki eru gæði og á þau vilj-
um við leggja mesta áherslu í
okkar vinnslu. Einnig leggjum
við mikið upp úr því að geta stað-
ið við afhendingu vörunnar þegar
viðskiptavinurinn óskar eftir. Það
er gríðarlega mikilvægt atriði á
hörðum samkeppnismarkaði. Við
höfum líka lagt ríka áherslu á
sveigjanleika og þannig höfum
við þróað margar mismunandi
vörutegundir í samvinnu við okk-
ar kaupendur, í það heila fram-
leiðum við sautján vörutegundir.“
Aðgangur að hráefni
er númer eitt
Gunnar Þór: „Vinnslan hjá okkur
byggist á því að fá nóg hráefni.
Við fáum hráefni bæði af frysti-
togurum og úr vinnslustöðvum í
landi og eigum í því sambandi
mjög gott samstarf við mörg fyr-
irtæki, t.d. Þormóð ramma-Sæ-
berg, Fiskiðjuna-Skagfirðing og
Samherja. Einnig erum við að fá
hráefni frá m.a. Húsavík, Raufar-
höfn, Tálknafirði, Akranesi,
Reykjavík og Stykkishólmi.
Oft heyrist að útgerðir frysti-
togara gangi illa um auðlindina
og ekki sé hirtur nema hluti af
því hráefni sem er dregið úr sjó.
Þetta er að mínu mati fjarri öllu
sanni. Ég fæ ekki betur séð en að
þessar útgerðir séu að nýta allt
sem unnt er að nýta. Úr afskurð-
inum erum við að gera heilmikil
verðmæti og selja inn á markaði í
Evrópu, auk þess sem þessi
vinnsla skapar fjölmörg störf. Það
er því í mínum huga engin
spurning að hér er um atvinnu-
skapandi nýsköpun að ræða.
Til þess að svona vinnsla gangi
þarf umtalsvert hráefnismagn.
Við höfum verið að vinna að því
að styrkja okkar hráefnisöflun og
mér sýnist að á þessu ári komum
við til með að vinna úr um 2.000
tonnum af afskurði.“
Sjálfstæð fyrirtæki - þó í
nánu samstarfi
Vinnsla Norðuróss á Blönduósi
hefur verið starfrækt frá árinu
1998, en í þessu sama húsnæði
var áður rekin fiskvinnslan Fiskur
2000. Á Hofsósi var á síðasta ári
sett á stofn fiskvinnslan Kolka
ehf. og í Ólafsfirði hóf Rípill ehf.
rekstur fyrr á þessu ári. Sem fyrr
segir er Ágúst V. Sigurðsson
framkvæmdastjóri allra þessara
þriggju vinnslueininga. Gunnar
Þór Gunnarsson segir að öll séu
fyrirtækin sjálfstæð fyrirtæki og
hverju og einu sé ætlað að standa
undir sér. Hins vegar sé eðli máls-
ins samkvæmt náið samstarf á
milli þeirra, enda er Norður-
strönd stór eignaraðili að þeim
öllum og framkvæmdastjórn og
innkaup á sömu hendi.
Gunnar Þór: „Í Ólafsfirði erum
við í góðu samstarf um hráefni
við Þormóð ramma-Sæberg. Þar
er afskurðurinn flokkaður og salt-
aður. Á Hofsósi verkum við m.a.
ufsa í salt og þurrkum fyrir mark-
aði í Karabíska hafinu. Mikil
þekking hafði áður orðið til hjá
Samanlagt starfa um fimmtíu manns hjá þeim þremur fiskvinnslufyrirtækjum sem
Norðurströnd ehf. á hlut í.
Ágúst V. Sigurðsson: Við leggjum mikið upp úr því að geta staðið
við afhendingu vörunnar þegar viðskiptavinurinn óskar eftir. Það
er gríðarlega mikilvægt atriði á hörðum samkeppnismarkaði.
aegiragust2004-7tbl 30.8.2004 14:20 Page 34