Vísir - 24.12.1949, Blaðsíða 1

JÓLABLAÐ
i
i
1949
'&ntiil
Jólaprédil&uiA e£iir sára li|aasna J»n§§on
pG MAN VEL JÖLIN fyrir meir en sextín
“ árum. Hvernig var Reylcjavík þá og hvernig
er hun nú? Það var margt um manninn í vérzl-
unum, en ekkert ónæði af símanum. Engin
bifreið fór um göturnar, og því þiu'fti cngin
ljósmerki. Þá var engin vatnsveita og engin
hitaveita. Hvílíkar breytingar og hvílíkar fram-
farir.
En var þá hægt að halda jól? Vantaðí ckki
allan hátíðarbrag? Var hægt að halda hátíð,
þegar ekki var kveikt á rafmagnsljósum og
ekkert heyrðist í útvarpinu?
Eitt var hægt að segja. Það var sagt: „Gleði-
leg jól“. Eitt var hægt að gera. Það var gert.
Það voru haldin heilög jól. Kertin brunnu bjart,
og aUðfúndið var, að þau voru að koma, hin
gleðilégu jól. Þau færðust nær og nær. Þá
var sagt með tilhlökkun: „Þau koma á morg-
un.“ Hið gleðilega nálgaðist. „Þau koma i
kvöld.“ Eg lilakkaði til dimmunar, því að
þá mátti kveikja ljós, og þá voru það jólaljósin,
sem voru tendruð. Það eru björtustu Ijósin,
sem eg hefi séð.
Það vorit þá 4000 íbúar í Reykjavík. En
þegar eg gekk um götur bæjarins í hinni
lieilögu jólakyrrð, var eg í uppljómaðri höfuð-
borg.
Það var mikið annrílci á heimilunum fyrir
jólin. En svo allt í einu: Hátíðin var komin.
Það er ekki hægt að lýsa þessu. Én það gleym-
ist ekki. Það var eius og allt þagnaði, og beðið
var í eftirvæntingu og hlustað. Þá vár kirkju-
klukkunum hringt. Mér heyrðist þær segja:
■ „Gleðileg jól.“ Já, hlustaðU vel. Þær segja
áreíðanlega: „Gleðileg jóí.“
Hvílílc kyrrð og hvílíkur lriður. Ilátíð í
kirkjumJ og hátíð heima. Þá hreyttist iúö fá-
tæka hreysi í fagra höll. Allt var mcð svo
inildum blæ.
Blessuð jól, bjartaii sól,
leiftrar l'rá Ijósanna stól.
lléi' fór saman blessun, birla og btwntsleg
glcði. Enginn hávaði.
Hægt og hljótt, heilaga nótt,
faðmar þú frelsaða drótt,
plantár Guðs lífstrc um hávetrarhjarn.
himnesku smáljósi gleður hvert liarn.
Friður um l'relsaða jörð.
Þetta átti greiðan aðgang að lijarta mínu þá,
er cg var barn á jóluin í fátækum heimkynn-
um, og í litlu þorpi.
Gótur þettú átt érindi til vor nú á þcssaiú
framfaraöld? Hefir eicki veröldin svo margt
að bjóða, að.Vér þörfnnmst ekki hinnar himn-
esku birtu og hinna himncsku tóna?
Líttu á litla baniið. Þú slmlt horfa á það
og virða það fyrir þér, er ljósin eru tendruð
á jólunum 1949. Ætli undrunin og gleðin sé
ekki svipuð í augum barnsins nú, eins og í
augum barnsins 1889? Hlusta börnin eklci
einnig nú eftir minum heilögu íiljómum?
Ileyra þau ekki einnig nú þytinn af engla-
vængjum? Finna þait eklci á héilögu lcvöldi
sannleika þessara orða:
Jesú barn! Betlehemsrós,
dýrð sé þér þjóðanna ljós!
Ljúfustúm barnsfaðmi, lausnari kær,
lykur þú jörðina fagUr og slcær.
Guði sé vegsemd og vald.
Að vera barn á jólum. Það er öryggi, hátíð
og friður. Ætlum vér elcki að fagna jólunum
með þessu hugarfarí? Eg ber fram þá jólaósk.
Erum vér ekki öll börn? Börn hinnar íslenzku
þjóðar? Eigum vér ekki sameiginlega að óska
þessum börnum gleðilegra jóla? I lijarta mínu
er jólabæn, er eg hugsa um land og þjóð,
heimili, foreldra og börn. Er til of mikils
mælzt, þó að vér séiun ein fjölskylda um jólin?
Guð gefi glcðileg jól þeim, sem húa við góðan
hag, svo að gleði þeirra fái lieilaga vígslu, er
lcveikt verður á jólalcertinu. Eg hugsa til hinna
sjúku og til þeirra, sem búa í sorgarranni. Jólin
eru send með friðarkveðju til þeirra, sem um
sárt eiga að binda. Guð gefi, að sérstök bless-
un fvlgi þessum orðum í jólasáhninum: —
„Himneskt ljós lýsir ský.“ Jólablessun veitist
þeim, sem eru heima, og jólafriður búi hjá
þeim, scm eru að heiman. Eg hugsa til þeirra,
sem cru úti á hafinu, bið þess, að jólastjarn-
an meig lýsa sjómönnunum og að vér öll, til
sjávar og sveita, inegum finna hátíð þessara
crða: „Yfir þeim, sem búa í náttmyrkranna
landi, ljómar fögur lúrta.“
Það fá þeir að reyna, sem í trú talca á móti
jóiunum, að birtan, seni Ijómaði vfir liirðun-
um, heíir ckki inisst ljóma sinn. Af hverju
elcki? Af j)\í áð sú biria er dýrð Drottins. Það
cr hin skærasta hirta, það er ljósið, sem eyðir
myrkrini'i.
EngiJl Drottins stóð lijá hirðunum, og dýrð
Ðröttins ljómaði í kring um jiá.
„Dýrð Drottins skal birtast,“ segir í Guðs
ovði. „lif j)ú trúir, skalt þú sjá dýrð Guðs,“
segir Jesús. „Vér sáum dýrð hans,“ segir Jó-
hannes, er hann vitnar um Jesúm, sem er
‘ljórni ctýrðar Guðs. „Dýrð Guðs var á ásjónu
Jesú Krists,“ segir Páll postuli. Þetta opin-
hcrast enn í dag, þeim, sem trúa, og vil.ja vcra
1 samfélagi við sjálfan Guð. Hinir vanlrúuðu
sjá þctta ckki. Það er ekki von. Þess vegna
leita menn dýrðarinnar á annan veg. Menn
Guðspjallið: Lúk. 2. 1.—14.
lialdi, að dýrð og vald fari saman. Lát mig
fá peninga, upphefð, metorð og margvísleg
gæði, þá fæ ég að lifa í dýrð og vegsemd. Þann-
ig vilja menn eignast heiminn. Það er því ekki
von, að þeir eignist himininn. Þeir sjá hin marg-
litu Ijós veraldarinnar. En þeir sjá ekki dýrð
Drottins. Þeir vilja ekki vera þar sem hún birt-
ist. Ðýrð Drottins birtist þeim, sem eru á hinni
réttu hylgjulengd. Auga trúarinnar horfir á
dýrðina, sem birtist þenn, sem þrá hið himn-
eska ljós, sem þrá líf, sem eilíft er.
Þetta er eklci hægt að útskýra, en jietta er
hægt að eignast. Sá veit, sem reynir. Sá gleðst,
sem er umvafinn jólabirtunni, sem er dýrð
Drottins.
Það, sein auga sá elcki og eyra heyrði cklci,
og ekki hefir konúð upp í huga nokkurs manns,
jiað hefir Guð fyrirbúið þehn, sem elslca hann.
Hirðarnir hafa verið á liinni réttu bylgju-
lengd. Þessvegna var hægt að senda þeim jóla-
boðskapinn. 1 kring um þá ljómaði birta Drott-
ins. Þar var friður á jörðu.
Það hefir verið reynt að slökkva jólaljósið.
En það tekst ekki. Það er eklci hægt að slökkva
dýrð Ðrottins. Guð þarf elcki að fá leyfi ann-
arra til jjess að kveikja ljósið. Hann ræður
því sjálfur, hvað hann gerir. Mennirnir geta
eklci bannað honum að kveikja jólaljósið.
Þess vegna ljómar birtan énn. Þess vegna
birtist dýrð Drottins enn hjá hirðuniun, og í
flokki hirðanna sé eg foreldra, sem halda jól
með brosandi börnum.
Þessi birta ljómar enn, þar sem menn lialda
náttvörð yfir hjörð sinni, þar sem menn vakta
og brosa í gleði, jjar sem menn eru andvaka í
sorg og spyrja: Hvað líður nóttinni? Birtir
eigi brátt?
Þeir, sem eru umvafðir jjcssari birtu, finna,
að þar sem Jjeir eru, lofsyngjandi Guð, þar er
friður á jörðu.
Þaö gæti hugsazt, að [jú spyrðir mig: „Hvern-
ig getur þú sagt, að af því að jólin eru mönn-
urii send, ve.rði friður um alla jörð?“
Það liefi eg eklci sagt. Það sagði engillinn
ekki. Hvað sagði hann? Hann sagði eklci: „Frið-
ur um alla jörð.“ En hvað sagði liaim? „Frið-
ur á jÖrðu með Jjeiin mönnum, scm Guð hefir
velþóknum á.“
Friður hjá þeim, sem vilja talca á móti hlcss-
un Guðs. Ef állui’ beimur vilcli táka á mótii
þessaui hlessun, þá yr.ði friður nm álla jörð.
S»ar sem hirðaruir voru, var friður á jörðu.
Þar :fann Guð menn, sein hreyfðu engum and-
inæluin. Þess vegna náði vélþoknim Guðs og
lcærleikur til þeirra. Þar var hjartað opið fyr-i
Framh. á 3. síðu*