Vísir - 24.12.1949, Blaðsíða 47

47
JÓLABLAÐ VISIS
liluta næturinnar í einhverj-'^ |Z|_|B _____
unui, niannlausum bá,t y>ð,i ,,JÍi;
höfnina. Eg, þekkti hann. |bjarga Biblívii^út úr altaris-
Hanrrv var .einn \irr, flokþi^ ékápnum, óg þ.á. segir tílf
þeirra manna, sem hvergi héðinn rétt til svona:_Þetta
eiga heima og sízt á jóla- er gæfumerki, Eiríkur, að
, kveldi eða jólanótt. Þá nótt bjarga lieilagri ritningu frá
vi' tist þó vera ólæst. Er ég'getur liann ekki vcrið með | eyðileggingu, það er læzt að
lýsti með vasaljósinu inn í|kunningjum sinum, sem eiga hún fylgi yður heim, þór eruð
i ifu með hurðinni sá eg i f eittlivert heimili og ja'fnvel' bezt að henni kominn.“
ir krókar og kimar, skápar
og skot. Eg staðnæmdist
við stóran innbyggðan skáp.
Ilurðin vildi ekki opnast, en
i'iViórgniibjarmann! En jietla hat’ði
,íU;
: engán
Hann dró bókina undan
votu úlpujafinu og lagði hana
| o .i---- —
blátt nankin. Eg gerði Alla fangahúsið þykir ekki sæma,
a5\-art og við gengiim betur |að hann gisti pessa nótt. Slík- .....t
á hurðina. Hún opnaðist og ur hópur manna er stærri' á borðið undir glugganum,
út úr skápnum ruddist mað- licr i Reykjavík, en margan! hins vegar var lausa blaðið
ur. Hann Iiélt höndum fyrir grunar. |nú ónýtt, allt sundurgrotnað
andlitið, svo að við sæum Þessi maður fór með mér af vætunni
eins og ástkæran fóstbróður, dreymt um fyrr, og sann-
sem mætir mér með írelsiseld j færist j)ó nú um, að var langt
í augum og sigursöng á frá því ímyndun ein.
tungu, og leiftrar um sál
mína hugmóð og hreysti. —
En kvöldglóðinni fagnn eg
Svanurinn svífur yfir á-
- sýnd tveggja heima í sund-
eins og kóngsdóttur.frá öðruj taki hverju systur sinnar
landi, sem fyllt hefur hug j valnadísarinnar, sem ber
minn heilagri jn-á, löngu áð-( nppi vængjaskrúð hans og
ur en ég leit hana, en nú ber himinsins, sem heldur dóttur
langt af öllum mínum óska- sinni dísinni alla slund í
draumum, hvort sem hun faðmi sínuin, speglar sig í
bládimmu skikkjunni ■ augum hennar mcð mynd
ekki framan í hann og rudd- í lögreglustöðina til að hlýja j „Segirðu þetta satt?“,
ist lil sligans. I sér og bíða þar eftir ]>vi að spurði konan o« reis hægt á!býst
Við höfðum hendur á hon- nienn almennt færu á kreik fætur og lagði hönd sína ofan dnili saman’ (scni stirnír af sonar síns í hjartastað.
um, en öftruðum lionum (eða einhver sjoppan yrði á rakt hókarspjaldið | glitrandi gulli), eða hún ber
ekki að fara niður. Þegar opnuð. þessum inönnum eiy „Jæja,“ sagði hann j5að 'mánamenið um enni, cða hún
út kom felldum við hann og ekki illa við lögregluna eða * cr ’ekki’í fyrsta skiptið’sem1 skr>'ðist glóðar-slæðunum,! heimi sínum á flóavatnTsíns
settum í handjárn. Við lögregluslöðina. Þeir eru jni rengir mig. En ef þú kær- ‘sem blakta J-vrir blævi fósturlands.
“ 1 ' ' kvöldsins, og stundum vefj-
ast lienni um höfuð, eins og
kóróna væri.
Frá augum hennar blíðum . -
og bljúgum, hálfluktum al' cn d C1”nast l)ar J>’.gnan
þekktum liann ekki, en oftast nær meinlausir og lít-jir j,ig ekki um Biblíuna j,á
Kobbi þekkti hann þegar ið áberandi. Enn fá þeir að skila eg henni náttúrlega
haim kom á staðinn. Var sofa á bekkjum eða í glugga- aftur, — ekld get eg fáráð-
þetta einn af mestu „við-kistum á logreglustöðinni, urinn, leitað mér hugsvölun-
skiptavinum“ réttvísinnar á þegar þeir eiga ekki i önn- ar í heimi, þó mig langaði.
Islandi. Við fluttum liann ur hús að venda. " -
svo i fangahúsið.
★
Eg var á gangi i austur-
bænum. Ung stúlka kom til
min og bað mig að fylga sér
heim og opna fyrir sig úti- J’a® er enn vif) lýði að láta „ ---------------- IJ1U1UU
dyrahurðina. Slíkt er dag-! ljc,si io"a a jólanótt. Það cr ^ minn,“ sagði hún loksins.
légur (líklega réttara að an cJa ' samræmi við boð-|„Eg veit þér gengur 1 ‘ '
skap jólanna að
Á sama liátt endurspeglast
andi skáldsins af hugar-
Að lá útsýn yfir heiminn
1 er mér margfalt meira virði,
Þegar eg ’fór heim til min
á jóladagsmorgun kl. 6 var
kyrrð og ró i hvcrju liúsi.
Ljós loguðu þó víðast hvar.
i uvmu, JAJ IUI” ltUJgaOI. '
Nokkur andartök horfði l»vnSsla-j)rá, stafar til min
konan þögul á mannimi, hvar töfrandi Ijoma’ sem Serir niiM
hann stóð við rúmgáflinn ’ sky.g8nan a leynda <lyrð 1
votur og fölur og lítilsvirtur,
og hcnni rann til rifja æviböl
hans og útlit.
„Háttaðu þig, Eiríkur
ekki
að læra mér
við boð- j „Eg veit þéi
segja næturlegur) viðburð- siiaI) jólanna að reynt sé (nema gott til
ur i starfi lögregluþjónsins.! Þ68811 1K)tt að miunka skuggai lM,k)ina, og ekki er sýslu-
Dvrkari er eitt af nauðsyn-1 °S' myrkur mannlegrar til- (maðurinn nema vís til að
legustu hlutum sem lögreglu vern- Fram i lniga mér hafa flcygt henni í þig, trú-
minningar gamalla laus og' léttúðugur, ci’n oK
maðurinn þar'f að luifa, engu
síður en handjárn eða
kylfa. Við gengum saman
iim á Njálsgötu.
Stúlkan var að koma úr
komu
jóla,
með snúnum rifflum og litla fyrir.
brvddaða skó með rósa- Meðan hún laukvið að
prjömiðum ÍHeppuin í jóla- klæða sig, háttaði hanu; svo
lífsins djúpi. —
Á hlýrum hennar dvelja
allar óskir dagsins. En
kveðjubros hennar verða
mér að glóandi veig, sem
lieldur við eldinn í hjarta
mínu, þar til hún ber mér
aftur að augum.
★
Skáldið safnar tiletnmn úr
sorpi jarðar, sem aðrir vissu
1'1-v 1 1' , 1 • ' lluv,wblu 9 Uti Jtuucu, OLÍH Ituni \ IvNNU
með htið blatt kerti, hann er sagður. Þakka þér að vísu af, en gátu ekki liag-
flllinilin rifl llirn r\rt llíl.» í’_ií .
ouuKau vur au kuiuu ui r j — rvi_«.wct 0144, iianaoi iiaini; svo
boði frá ættfólki sínu. Bjó í fvÍoJ- ^JiJí í()i glevmast ekki gekk hún fram til að lífga
herbergi með annarri stúlku l)cim’ sc,n l)au iiaia Jifað’ upp eld’hússins, en maðurinn
og hafði helzt ráðgert við l)raJJ lyrir alla rafljósadýrð lagðist upp í volgt rúmið 0«
ki.t i unnliómaðri born. ......
nýtt sér.
Með Jieim dregur j,að upp
seturs-blett, sem flestum
virðist J,ó annast um.
Það er óneitanlega gaman
að eiga hreiður, sem allir
Hjúga fram hjá með öfund.
— Hitt er þó núklu meira
virði, að ná með tánum upp
á liáan óskatind.--------
Þó æðst alls: að hafa lit-
ið í langsjá yfir allar sléttur
lífsins af hinum milda út-
sjónarfjalli, dregið að sér
íegurðina — en horft blind-
andi á Iýtin — -— —
★
Hjálpa þú mér, hátignar
Guð að gera sál mína fleyga
og lrjalsa eins og J,ína eigin
luina, að hún myndi gista hjá .
frændfólkinu um nóttina.
Hafði því engan lykil ogj
lijóst við að allt væri lokað.
\'ið komum að húsinu. Iíg
Lokahöfnin
opnaði burðina, en stúlkan j Jones. „Það cru aldrei slegin
taldi sig Jnufa meiri aðstoð. ncma átta glös á skips-
Við fórum upp stiga og upp klukku. Hvar erum
á loft. Þar var læst hurð að Hvað er þelta?“
stórum forstofugangi. Eftir j L’ndirdjúpahöfðinginn brá
úpkkurt skark gat eg opnað hendinn á loft. Nú gerðist
þá liurð líka. Stúlkan kvcikti gnýrinn yfir höfði þeirra æ
og gekk nú rakleitt að her- meiri, yfirgnæfði meira að
bergisburð sinni. Auðvitað segja klukkumar.
var hún læst og stúlkan „Við erum á niiðju Kyrra-
bankaði. Hún varð að ítreka hafi“ kallaði Davy Jones og
það nokkrum sinnum, áður har.n varð að kalla, vegna
en anzað var að innan. Iiún j>Css, að klukknahringingin
sagði til sín, en þá varð nú virtist meiri og vélskröltið
heldur betur þrusk og skrjáf cins og þórdunur.
lokaði augunum.
„Er j,að svo, að eg hafi
bnuplað heilagri ritningu?“
hugsaði liann. „Eða bjargaði
eg henni frá eyðileggingu ?“
Þessi gáta var að slæðast
fyrir honum drjúga stund,
i'ið ?; leyndardómsl ull og óræð; og
hann sofnaði út frá hcnni.
Guðmundur Daníelsson.
myndir af dahium, hálsinum gnd, svo hún verði sannverð
og hlíðinni, J,ar sem ehgir faðernis síns
sáu neina fegurð fyrr, - - og j VcitUl hcnni víðsýlli? flllfj.
iestir a tjaldið stnmmyndir hæð Qg væiigjamátt, svo hún
aí solbjörtl,m verum’ sem geti borið hinn himneska
emstoku menn botðu aðeins boðskap út um alla jörð.
séð í draumi. Meira að segja
Gefðu heiini eld í augu,
seiðir x jarðarsvn astarblossa sv0 af hcnni stafi leiftur
uppheimsins og leimnissvii)! hugnióðs, yndis og ástar út
foldardísarinnar, þegar
mætast að rnorgni.
j,au
inni í herberginu. Við heyrð-
„Við erum á miðju Kyrra-
um nið af sámtali karl-' hafi,“ emlurtók Davy' „Á
manns og kvcnmanns inni í stað, sem heitir Bikini. Við
herberginu og auðvitað átti emm hingað komnir til þess
stúlkan að biða „augnablik“. að fá að vita, Iivort þeir
Eg og stúlkan litum hvort á j,Urfi á okkur að halda
annað með J,ví augnatilliti, framar.“
er spcglaði sameiginlegan Vindblærinn á vildnn virÞ
skilning á ástandinu. Við ist vera orðinn að fárviðri,
kvöddumst og ég lokaði öll-
um liurðum að baki mér.
★
KI. nærri 6 rakst eg á cinn
vélagnýrinn aúlaði að
sprengja híjóðhimnur
j,eirra og skipsklukkurnar
um gjörvalla Bikini-vík
inann niður við höfn. Jóiin lu'ihgdu, en mefmirnir á
virtust hafa farið fram hjá ”Hollendingnum fljúgandi"
lionum. Ilann var illa til horfðu lil himins. Þeir sáu,
reika og honum lcið illa.
Hann hafði sofið einhvern
einhver hlutur féll úr
véi og stefndi á þá.
flllg-
Ráðningar
✓
a
heilabrotum
1. 123 + 4—5 + 67 -89=100.
2. Orðið er hvert. I J,ví cru
þessi orð falin: Hver, ver, er,
ver, hvert, ert. et, hvct, hve.
3. Orðaleikur:
B A I) I S U R
B R A N I) U R
S T R Á K U R
H A M R A N A
G 1 M R R A R
II 1 I. M A R A
4. I sparibyssunni vom rex-
tiu einseyringar, 39 tíeyring-
ar og iveir 25-eyringar.
5. Appelsínurnar kosluðu 50 j
au. hver, sítrónúriiar 40 au. j
hvcr.
Þekkir J,ú litina?
1. Hvíli. 2. Grái. 3. Svarti.
4. Hvíti. 5. Blciki. 6. Svarti.
7. Svarti. 8. Rauði. 9. Rauði.
10. Hvíti.
Hvaðan yoru J,au?
1. Sevilla, 2. Monte Christo.
3. Núrnberg. 4. Zenda. 5.
Wales. 6. Lammermoor. 7.
Orleans. 8. Feneyjum. 9.
Baghdád. 10. Hameln.
Hvernig tala dýrin?
1. Janna. 2. öskra. 3.
Krunka. 4. Hrína. 5. Tísta.
6. Baula. 7. Mjálma. 8. Rýta.
9. Syngja. 10. Hneggja.
Svör við „Ertu vel að þér?“
1. Landeyðan.
2. Freyfaxi.
Hliðskjáir.
um heimsins hvel.
Gerðu liana lireina og tæra,
eins og háloftið, vonarbjarta
og skæra eins og sólaraug-
litið sjálft.
Frjófgaðu liana dýrústu
íræum anda júns, ioriiar-
þrám cilifrar áslar.-------
Ásmundur Jónsson frá
Skúfsstöðum.
A
Rímmugýgiu
5. Fóíbííur.
6. Járnbarðinn.
7. Hugiun og rdimdm.
8. Vatnafjörður.
!). Melkorka.
10. Flosi.
I yrkland afnam fjölkvæni
áriö 1926. Er j,aö hiö eina af 15
löndum, þar sen, MúhameSstrú-
armenn búa, sen, svo hefir
gjort. En biblia Múhameöstrú-
armanna, kóraninn, hefir uni
J ’
; 1300 ára skeiö héimilaö hverj-
j tvm mahrii aö hafa fjórar lög-
legar eiginkonur og ank þess
hjákonur. Fáir munu ]>eir J,ó
vera meðal Múhameöstrúar
manna, sem hafa fleiri en eina
konu. Þa*ö er of kostnaöar-
samt.