Forvitin rauð - 01.01.1974, Síða 15

Forvitin rauð - 01.01.1974, Síða 15
Fyrir pillutíð. Ja, hvað gerði maður þá, jú þá voru gúmmíverjur- nar og þær gátu nú svikið, jafnvel á bestu bæjum. Börnin voru þegar tvö, eiginmaðurinn rétt hálf- naður í námi, hvað átti nú að taka til bragðs . Vonlaust var að framfleyta fleirum á því kaupi, sem ég aflaði og dugði það reyndar ekki til fjögurra manna fjölskyldu. Hófst nú auðmýkingarganga min milli lækna. Fyrst til heimilislæknis, hann gat náttúrulega ekkert hjálpað, hristi hausinn, það væri kannski reynandi að tala við hann þennan í vissu úthverfi, sem þá var. Ég þangað. Eftir tveggja til þriggja tíma bið gat ég aftur hafið lýsingarvandræða minna. Á endanum fékk ég sprautu plús pillur og átti ég að koma daglega i ca. viku í sprautur og gleypa pillurnar reglulega. - Þetta kostaði ærið fé og fyrirhöfn og klukkustunda biðir dag hvern, árangur af öllu saman vitaskuld enginn. Þá var næst að snúa sér til þess manns, er munnmæli sögðu leysa vanda kvenna hér í bæ. Eftir langa bið var komið að mér og ég tjáði aðstæður mínar, Ég fékk góðlátlegt klapp á öxlina "farðu heim og talaðu við mömmu þína góða - það gefst venjulega vel". Ég var nú þegar búin að leggja nógar byrgðar á móður mína, þótt þetta bættist nú ekki við. Fimm sinnum mátti ég þrauka á biðstofunni og gráta framan i hann.áður en gekk. Mætti ég á tilteknum tíma , fékk sprautu í mjöðmina og var vísað inn í lítið herbergi. Þar var bekkur einn húsgagna, af þeirri gerð er kvensjúkaómalæknar nota - þið vitið hnén upp í loft. Ör að neðan og upp á bekkinn. >ar lá ég um stund og horfði upp í loftið, herbergið var grænt. Nú hófst aðgerðin. Nokkurskonar spaði (líktist helst þvingum, eins og smiðir nota) var settur inn i göngin og ég síðan skrúfuð niður svo ég mætti kyrr liggja. Siðan vair komið með bakka, i honum lágu prjónar og teinar af mis- munandi gerðum, sumir með eins og litlu tann- hjóli á endanum (leit út líkt og bandprjónn af stærri gerð). Prjónarnir voru nú reknir inn í legið einn af öðrum, stundum fleiri enn einn i einu, siðan var tólunum snúið og skekið sitt á hvað, kvölunum þarf ekki að lýsa (en fæðingar hríðir þóttu mér barnaleikur í samanburði) og ekki mátti heyrast hljóð - fólk handan við vegginn og uppi og niðri - ég beit saman tönnunum, þetta hlaut að taka enda. Á eftir lá ég smástund og jafnaði mig. Aðgerðin kostaði litlar 10 þúsund krónur, mánaðarkaup mitt fyrir fulla dagvinnu vctr þá milli 7 og 8 þúsund kr. 1 nestið fékk ég recept fyrir töflum, minnir að þær hafi verið tvenns konar og var síðan sagt að liggja næstu daga. Fótgangandi hélt ég svo heim á leið, ekki var til fé fyrir leigubíl og eftir að leysa út meðulin. Næstu fjóra daga lá ég svo með bullandi hita og miklar blæðingar. 1 einni salernisferðinni kom svo blóðkakan og lifrardræsur í það óendan- lega. Einhvern veginn skreiddist ég í rúmið aftur, blóðbaðið ótrúlegt. Hversu lengi blæð- ingarnar stóðu mem ég ekki glöggt, en allt tekur enda, einnig þetta. Æfinlega hef ég verið þessum manni þakklát og hygg ég, að þær séu býsna margar konurnar, sem líta á hann sem "frelsara" sinn, þótt hljótt hafi farið. Jafn sannfærð er ég um það, að konur, sem gengið hafa í gegnum fóstureyðingu (að minnsta kosti ólöglega) munu svo sannarlega ekki nota hana sem getnaðarvörn. Aldrei hefur mig iðrað þessa, enda var ekki um neitt að velja, því ekki er nóg að ala börn, Eg er ein af beim, sem hef fengið fóstur- eyðingu i Bretlandi. Astæðan fyrir bvi að ég leitaði þessa úrræðis var sú að ég átti von á barni með manni, sem ég gat ekki hugsað mér að eiga bað með. Getnaðarvarnir höfðu brugðist. Eftir nokkra ihugun varð bað úr að ég fðr til London. Öll framkoma fðlksins á "klinikinni" bar sem aðgerðin var framkvæmd varð til bess að betta varð mér auðvelt svo oa bað að aðgerðin tók ekkert á mig líkamlega. Eg fann fyrst og fremst til léttis, og sama var að segja um konurnar, sem lágu með mér á stofu bennan sólarhring, sem ég var á "kliníkinni", (ein frönsk og önnur býsk). Með okkur ríkti sannarlega systurlegur andi og feginleiki. Astæða er til að hrósa framkomu lækna og hjúkrunarfólks barna, sem sannarlega er ekki öfundsvert að sinna bessum aðaerðum "á færibandi", en vissulega veitir bað ^ marari konu i vanda úrlausn. — 15

x

Forvitin rauð

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Forvitin rauð
https://timarit.is/publication/56

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.