Forvitin rauð - 08.03.1979, Síða 20

20
GERUM BARNAHEIMILIN AD GÓBUM VINNUSTAD
Aðstaða starfsfólks dagheimila, er mál
sem verður að tengja umræðunni um fleiri og
betri dagvistunarheimili, þv£ ef dagheimili
eru ekki góðir vinnustaðir, þá geta þau ekki
verið góóir dnalarstaðir fyrir börnin.
Fjöldi starfsfólks miðað vió fjölda barne
er mjög mismunandá! 1 nýlegri könnun var
komist að þeirri niðurstöðu, að á hvern
starfsmann, séu að meðaltali 5 börn. Á
einu dagheimili fengum við þær upplýsingar
að á deild fyrir 1-2 ára börn væru 4,3 börn
á hvern starfsmann. Hinsvegar væri ástand-
ið yfirleitt mun verra á eldri deildum, t.d.
væru 2 starfsmenn með 17-18 börn þar. Þegar
haft er í huga að dagheimili eru opin 1
11 tíma á dag og starfsfólk þarf að skiptasl
á um að mæta fyrr, eða hætta seinna, þá er
ljóst að ástandið er sýnu verra og álag
mikió á starfsfólki og börnum.
Húsakostur hamlar oft æskilegri starf-
semi. Oft eru fjölmennar deildir (25-30
börn, jafnvel fleiri) 1 stórum stofum, þar
sem möguleikar eru mjög takmarkaðir til að
hðlfa stofur niður, og skipta þannig börnum
1 smærri hópa. Eldra húsnæði nýtur oft
lítils viðhalds og hentar illa. Yfirleitt
vantar algerlega lítil afdrep, þar sem
fóstra og barn gætu átt samverustund I næði.
Starfsfólk dagheimila eru annars vegar
fðstur og hinsvegar lágt launaöar sóknar-
stúlkur. Launakjör eru slæm og er önnur
meginástæða þess, að karlmenn fást ekki til
starfa á dagheimilum. Hin er sú að viðtek-
in venja hefur verið að l£ta á að barnaum-
önnun sé aðeins £ verkahring kvenna. Oft
eru hin lágu laun sóknarkvenna (byrjunar-
laun 153 þús.)aðalástæða þess að þær hætta
eftir stuttan starfsaldur, hafa hreinlega
ekki efni á að vinna lengur fyrir þessi
lágu laun. Það er augljóst að á barnaheim-
ilum þar sem meirihlutinn er oftast börn
einstæðra mæóra, er brýn þörf á að fá karl-
menn þar til starfa. Þvi er nauðsynlegt að
berjast gegn láglaunastefnunni og einnig
fyrir viðhorfsbreytingu sem hnigi £ þá átt
að eyða þeirri skoðun að börn séu einkamál
kvenna.
Starfsfólk dagheimilanna er hlynnt auknu
foreldrasamstarfi. Reynt hefur verið að fá
foreldra að koma inn á dagheimilin i stytt-
ri eða lengri heimsóknir og einnig að fá
þá á fundi til umræóna um málefni dagheim-
ilanna. Þar sem þeir fundir eru, þá eru
þeir vel sóttir, en illa gengur með sam-
felldara og virkara samstarf. Foreldrar
njóta ekki skilnings atvinnurekenda sinna,
þeim er ekki leyft að taka fr£ úr vinnu til
að fara inn á bamaheimilin og mæta þv£ við-
horfi að fyrst börnin hafi dagheimilispláss
geti foreldrar látið þau eiga sig á meðan.
Þannig rekst foreldrahlutverkið harkalega
á skipulagningu vinnunnar úti £ þjóðfélag-
inu. Þvi vill margt starfsfólk dagheimil-
anna halda þv£ fram, að það sé fyrst og
fremst skipulagning launavinnunnar, sem við-
haldi þeirri skoðun að dagheimili séu
geymslustofnanir fyrir foreldra. Við
krefjumst þess hinsvegar að þetta samstarf
sé eflt, að foreldrar fái að taka þátt £
daglegum störfum dagheimilanna og vera
stefnumðtandi fyrir alhliða starfsemi þeirre
I samvinnu við starfsfólkið.
Bjartar vonir um betri t£ð kviknuðu hjá
foreldrum og starfsfólki dagheimila þegar
hinn alræmdi ihaldsmeirihluti féll £ borgar-
stjórn. Starfsfölk dagheimila þóttist eiga
von á gagngerri viðhorfsbreytingu stjóm-
valda, sem boðuð hafði verið með tilþrifum
Inni á dagheimilunum finnst þess ekki vottur
að nú fari "félagshyggjufólk" meö völdin.
Það eina sem vart verður við er niðurskurður
og spamaður. I ár er gert ráö fyrir sömu
krónutölu fyrir viðhald og leiktækjakaup
og var á siðasta ári, m.ö.o. skerðingin
nemur rýmun krónunnar, eða rúmlega 40%.
Starfsfólk dagheimila er yfirleitt hlynt
þv£ að nýta leikskóla og dagheimili meira
saman og skapa möguleika fyrir sveigjan-
legri dvalartima bamanna. Sjálft er það
mjög aðkreppt með tima, t.d. hefur þaó
l£tinn tfma til að undirbúa störf dagsins,
eða halda fundi á vinnutima.
Jákvæð þröun innan dagheimilanna felst
þess vegna einkum £ eftirfarandi atriðum.
frh. á bls. 33