Forvitin rauð - 08.03.1979, Síða 31

31
þess að ná vini bestu vinkonunnar (af þv£
hann er sætastur I augnablikinu),og almennt
trúleysi á eigin kraft og getu til að fram-
kvæma eru víkjandi.Á mig virkar þessi hegó-
un stundum eins og spurningin um það hver
getur selt sig best,þó svo að meðal margs
fólks sé þessi hegðun "bara eðlileg".Því
mióurT
Eftiir nokkrar umræður £ stelpnahópnum
voru stelpurnar sjálfar orónar leiðar á að
ræða hlutina fram og til baka,og vildu fara
að framkvæma sjálfstætt,þannig að við byrj-
uðum. Tókum 1jósmyndir,sem við framkölluð-
um sjálfar oghengdum upp á unglingaheimilinu
efni:"hvernig getur samband stráks og stelpu
litið út öðruv£si en venjulega ?", fórum £
ferðalög,heimsóttum aðra stelpuhópa,gáfum
út blað sem var dreift á unglingaheimilinu,
heimsóttum miðstöð kvennahreyfingarinnar,
fórum saman til kvenlæknis,fórum á flóamark-
aðinn og seldum gömul föt til að vinna okkur
inn pening,undirbjuggum fund um jafnréttis-
mál og,og,og .....
Arangur þessa starfs hefur m.a. sýnt sig
£ þv£,að stelpurnar voru farnar að verja sig
meir t.d. £ skólanum,hafa unnið meira sjálfs-
traust og þora meira.
Eftir 2ja ára starf hefur þessi stelpna-
hópur nú leyst upp, enda stelpurnar komnar
út á vinnumarkaðinn,flestar sem lærlingar,
og hættar að vera saman á unglingaheimilinu.
Tilgangurinn er heldur ekki sá , að þær haldi
saman alla slna ævi.
MARKMIÐ SLlKRAR STARFSEMI.
Markmiðið er að þær fái visst öryggi £
gegnum svona hóp, að þeim sé hjálpað til þess
að komast út úr þessu fyrirfram ákveðna hlut-
verki, að þær fái kraft og hugrekki til þess
að verjast kúgun og tækifæri til að berj-
ast fyrir öðrum leiðum og hegðunarmunstrum £
daglegu l£fi. Mikilvægt er, að þeim verði
ljóst , að það er til eitthvað annað fyrir
konur, en að fara sem fyrst "á fast", giftast
og eignast börn og gegna húsmóðurstörfum, að
það er alls ekki sjálfsagt að þær gangi mögl-
unarlaust inn £ dæmigerð kvennastörf,eins og
skúringar,eldamennsku,vélritunar- eða hjúkr-
unarstörf.
Auðvitað krefst breyting á þessari hefð-
bundnu kynjaskiptingu,um leið breytingar á
þjóðskipaninni,en slikar breytingar verða ekki
einungis framkvæmdar £ gegnum fræðilegar"spek-
úlasjónir",heldur verður að leggja áhersluna
á praktiskt starf. Þv£ fleiri kynsystur okkar
sem verða sér meðvitaðar um þjóðfélagslega
stöðu sina, þeim mun meiri lfkur eru á þv£ að
þjóðfélagsleg breyting eigi'sér stað., Sú stað-
reynd, að æ fleiri stelpur, þó enn séu mjög
fáar, fara út £ störf eins og pipulagningar,
rafvirkjun eða smiðar er m.a. afleiðing þess-
ara baráttuaðferða.
Eins finnst mér starfsemi með stelpum á
þessum aldri vera mjög mikilvæg, þó ekki sé
nema af þeirri ástæðu einni, að á þessum aldri
eru þær oft mjög reikandi,óvissar,finna að lrk
ami og sál eru að breytast, en þó óvitandi
hvert eða hvernig. Oft gripa þær þá gömlu mynd
af konunni, og halda að ef þær eru sem kven-
legastar, séu þær um leið bestar og öruggastar,
ArangursrIkt starf krefst stöðugrar umræðu
VIÐ KARLKYNIÐ .
Með meiri útbreiðslu þessa starfs innan
unglingaheimilisins, ákváðum við fóstrur að
stofna með okkur hóp þar sem rætt verður starf
okkar á þessu sviði.
Auðvitað eru sum atriði erfið £ framkvæmd,
þrðunin gengur seint,og við erum stundum von-
sviknar, en af og til sjáum við l£ka árangur
af starfi okkar , sem hvetur okkur til að haldí
baráttunni áfram.
Þetta uppeldisstarf krefst stöðugra umræðna
vió samstarfsmenn og ungingsstrákanna,þv£ erf-
itt væri að draga stelpurnar út úr s£nu daglegí
umhverfi og einangra þær,enda ekki æskilegt.
Gagnrýni á kynbundinni hegðun unglinganna
sem og uppalendanna, verður að koma fram
sem oftast og sem opnast. Þýska kvennahreyf-
ingin gengur út frá þv£ að konur þurfi
sjálfar og einar saman að frelsa sig og
berjast gegn kúgun, án karlmanna. Að konan
er ekki óvinkona mannsins og ekki á móti
honum , en hún verður að gera sig óháða
honum og finna sitt eigið sjálf (identitet)
£ karlmannaþjóðfélagi.
Þannig er þaó l£ka verkefni kvenkynsupp-
alandans á hvaða félagsstofnum sem er, að
einbeita sér sérstaklega að stuðningi vió
sitt eigið kyn, þar sem hún sjálf hefur og
upplifir enn kúgun af hendi karlmannsins £
daglegu l£fi. Karlmaðurinn getur fræðilega
skilið þá kúgun er felst £ þv£ að fá ekki
að fara út eftir kl. 8 á kvöldin (af
hræðslu) eóa að vera mæld frá toppi til
táar sem kynvera, en þar hann hefur aldrei
reynt slikt og veit ekki hvaða tilfinningar
liggja á bak við það, getur hann að visu
staðið með unglingsstelpunum og um leið
reynt að breyta eigin hegðum, en baráttuna
gegn sliku veröa þær sjálfar að heyja með
aðstoð kynsystra sinna.
Um leið megum við ekki gleyma að ræða
þessi mál við karlmenn og gefast aldrei upp
á að sýna fram á óréttlætið er gegn okkur
er beint , hvort sem er á blaði, i vinnunnj.,
inni á heimili eða £ rúminu.
Ingibjörg Pétursdóttir