Morgunblaðið - 03.04.1959, Blaðsíða 10

10
MORGVNRLAÐIÐ
Föstudagur 3. apríl 1959
Tónlistarfræðsla barna er
of fábreytt hér á landi
Spjallað við Hólmfriði Sigurjónsdótt-
ur, pianókennara, sem er nýkomin
heim ur kynnisför um Bandarikin
UNGUR tónlistarkennari hér í
Reykjavik, Hólmfríður Sigurjófis-
dóttir, er nýkomin heim .ftir
nær sjö mánaða dvöl í Banda-
rikjunum. Hlaut hún einn hinna
svonefndu Fulbright-styrkja til
þess að kynna sér tónlistarlíf og
tónlistarkennslu við ýmsa skóla
þar i landi, en undanfarin ár hef-
ur hún kennt píanóleik við Tón-
listarskólann hér. — Tíðindamað-
ur blaðsins brá sér á fund Hólm-
fríðar á dögunum og innti hana
frétta af vesturförinni.
Blaðamaðurinn byrjar á því að
spyrja hana um ætt og uppruna.
Hún kveðst vera borinn og barn-
fæddur Reykvíkingur, dótttir
hjónanna Guðfinnu Vigfúsdóttur
og Sigurjóns Jónsconar. Hún seg-
ist hafa Laft yndi af tónlist allt
frá því hún man fyrst eftir sér
og byrjað að læra á píanó, þegar
hún var 8 ára. Vorið 1947 lauk
hún prófi í píanóleik við Tón-
listarskólann í Reykjavík, en að-
alkennarar hennar þar voru Árr.i
Kristjánsson og Rögnvaldur Sig-
urjónsson. — Haustið eftir að
Hólmfríður lauk prófi sinu sem
nemandi við Tónlistarskólann,
var hún ráðin þar kennari. —
Hefur l.ún síðan kennt píanóleik
við skólann þar til í vetur, að und
anteknu einu ári, 1956—’57, er
hún fékk frí frá störfum til fram
haldsnáms í Englandi.
Maðurinn — alls staðar samur
við sig.
— Hvenær hófst vesturförin,
Hólmfríður?
— Ég fór vestur 'í ágúst, en
styrktímabilið er frá 1. september
til 28. febrúar. — Fyrst var hald-
ið til Washington. Alls komu
þarna saman um 300 fulltrúar frá
60 þjóðam — allir úr kennara-
stétt. Næsta ólíkt fólk á ytra
borði, en furðulega lítið fram.
andi til orðs og æðis, við nánari
kynni. — Og kynni tókust býsna
fljótt, því að þarna voru allir
sæmilega vel mælandi á enska
tungu. — Það er annars næsta
merkilegt, hve maðurinn er alls
staðar samur við sig í innsta eðli,
enda þótt um mismunandi kyn-
þætti sé að ræða og hin ólíkustu
kjör og aðstæður á allan hátt. —
Við dvöldumst öll hálfan mánuð
í Washington, en síðan skildi
leiðir.
Til Kansas.
— Og hvert var þá haldið?
— Þessum stóra hópi var skipt
í allmarga smæiri flokka, sem
héldu hver í sína áttina. Við vor-
um 24 í mínum hópi, og héldum
við fyrst til Kan&as-fylkis. Var
dvalizt þar um þriggja mánaða
skeið, og var það lengsta við-
dvölin á einum stað í ferðinni.
Héldum við öll hópinn, á meðan
dvalizt var í Kansas, en eftir það
fór hvert okkar eftir sérstakri
ferðaáætlun, sem miðuð var við
starfsgrein hvers og eins.
— Sóttir þú einhverja skóla í
Kansas?
— Jáf það er að segja, ekki
sem nemandi, heldur fékk ég að
heimsækja skóla og sitja í tímum
til þess að kynna mér kennslu-
starf og námstilhögun. — Einkum
var það University of Kansas
í Lawrence, sem ég sótti, og þá
auðvitað fyrst og fremst tón-
listardeildin þar. Lawrence er
lítill, vinalegur bær, með um 25
þúsund íbúa, og kunni ég mjög
vel við mig þar. — Auk háskól-
ans, heimsótti ég svo allmarga
framhaldsskóla í Kansas (svo-
nefnda high schools). Þar sýndiég
víða stutta kynningarkvikmynd
frá íslandi og sagði ofurlítið frá
landi og þjóð. — Yfirleitt þurft-
um við alltaf að vera viðbúin að
svara hvers kyns spurningum,
hvar sem við komum. Maður
reyndi auðvitað að svara eftir
beztu getu, þótt það gengi e. t.
v. misjafnlega, því að spurning-
arnar voru æði margvíslegar. —
Ráðskona og starfsstulka
óskast í eldhús sem fyrst.
Uppl. á staðnum kl. 12—3.
Sjúkrahúsið Sólheimar
Fyrir ferminpna
„T-V“ Bakkaborð
Amerísk gerð
Verð kr. 160,00.
Húsgagnaverzlun
AUSTUBBÆJAR
Sloppanœlon
Hvítt og mislitt.
Dömu & Herrabiiiin
Laugavegi 53 — Sími 18890.
Merkar nýjungar í pianókennslu.
— Og víðar hefur þú farið á
kynnisferð þinni?
— Já, eftir jólin var haldið til
New York. Þar eð ég var eini
tónlistarkennarinn í hópnum, átti
ég m. a. kost á að sækja kennslu
stundir í hinum fræga Juilliard-
hljómlistarskóla um hálfsmánað-
ar skeið og kynna mér þar allt,
sem mig lysti. Þar gilti hið sama
og hvarvetna annars staðar,
þar sem ég kom, að ég fékk
Hólmfríður Sigurjónsdóttir
að sitja þær kennslustundir, sem
ég helzt kaus, og yfirleitt að sjá
og kynnast öll, sem mig fýsti.
Næst var ég svo daglegur gest-
ur við kennaradeild Columbia-
háskólans og kynntist þar mörgu
athyglisverðu og skemmtilegu. —
Þarna hitti ég m. a. ungan kenn-
ara í píanóleik, sem reyndist mér
mjög vel og veitti mér ýmsar
gagnlegar upplýsingar um starf
sitt og starfsaðferðir. Maður
þessi, dr. Robert Pace, nýtur
mikils álits, enda er hann með
afbrigðum áhugasamur og vak-
andi í starfinu og hefur gert
■nerkilegar tilraunir á sviði pianó
kennslu. Meðal annars hefur hann
tekið upp þann hátt að kenna
nemendunum að nokkru leyti í
hópum, en ekki í einkatímum,
eins og algengast er. Telur hann
þetta fyrirkomulag hafa gefizt
vel.
Áherzla lögS á tónlistaruppeldi
barnanna. •
Enn átti ég fyrir höndum að
heimsækja tvo fræga músík-
skóla, Curtisskólann í Philadelp-
hiu og Eastman-skólann í Roch-
ester. — í Philadelphiu er
ákaflega mikið hljómlistarlíf, og
veitti ég því sérstaka athygli, hve
mikil áherzla er þar lögð á að
veita börnunum tækifæri til að
kynnast tónlistinni snemma og
þjálía hæfileika á því sviði, þar
sem þeir eru fyrir hendi. Sá
háttur er t. d. á hafður, að börn-
in geta fengið lánuð ýmis hljóð-
færi um sex mánaða skeið, endur-
gjaldslaust, og fá einnig ókeypis-
kennslu þann tíma. Síðan er stuðl
að að því, að þau börn, sem sýna
sérstaka hæfileika á þessu byrj-
unarstigi, eigi kost á góðri tón-
listarmenntun. —■ Það má því
segja, að barnaskólarnir séu
þarna eins konar tónlistarlegar
„rannsóknarstöðvar“.
Ég vil gjarnan skjóta því hér
inn í, að í Philadelphiu, eins og
raunar víðast, þar sem ég kom
til Bandaríkjanna, virtist mér
vera haldið uppi mikilli og alvar-
legri tónlistarfræðslu í flestum
skólum, ekki aðeins hinum sér-
stöku tónlistarskólum. En ég hefi
orðið þess vör hér heima, að
margir virðast ætla, að Banda-
ríkjamenn kunni yfirleitt ekki að
meta annað en dægurmúsík —
að undanteknum nokkrum útvöld
um listamönnum, sem raunar séu
flestir landflótta Rússar eða Þjóð
verjar! Þetta er sem sagt mikill
misskilningur.
Þá vil ég geta enn eins tón.
listarskóla, sem ég heimsótti á
ferð minni. Það er Oberlin-skól-
inn í Ohio, það er að segja tón-
íistardeild hans, því að þetta er
almennur „college". Þessi skóli
hefur mjög gott orð á sér í
Bandaríkjunum, en hann er eink-
um ætlaður yngri nemendum en
gerist í þeim, sem ég áður hefi
nefnt — er eins konar milliskóli.
Góffur skólabragur.
Svo ég rjúki nú úr einu í ann-
að — get ég ekki orða bundizt um
það, hve hrifin ég var af skóla-
bragnum í Bandarikjunum, eða
þar sem ég kom þar. Mér virtist
alls staðar ríkja mjög góður agi,
og reglusemi er í heiðri hofð á
öllum sviðum. — Og ég veitti
því einnig sérstaka athygli, hve
nemendurnir voru kurteisir og
elskulegir í framkomu, alls stað-
ar þar sem ég kom. — Þetta gildir
raunar um bandarísku þjóðina
yfirleitt. Fólkið er látlaust í fram
komu, kurteist og glaðlegt í við-
móti. En það, sem mér finnst, ef
til vill einkenna Bandaríkjamenn,
mest, eftir þessi stuttu kynni mín
af þeim, er vinnusemin og starfs-
gleðin, sem hvarvetna virðist
ríkjandi.
Gagnkvæmur skilningur.
— Mér hefur skilizt af samtali
okkar, að þú teljir þig hafa haft
Til fermingargjafa
Fallegar kommóður, ennfremur allskonar húsgögn
í miklu úrvali.
HCSGAGNAVERZLUN REYKJAVlKUR
Brautarholti 2.
Sumarbústaður
V eiðiman nahús.
Lítið hús sem nota mætti fyrir laxveiðimenn óskast
til kaups. Tilboð sendist blaðinu fyrir sunnudags-
kvöld merkt: „Veiðihús — 5825“.
vantar strax á þorskanetjabát frá Hafn-
arfirði. Uppl. í síma 50165.
mikinn ávinning af þessari för?
— Já, það er mér óhætt að
segja — og það ekki eingöngu
i sambandi við starf mitt. Slíkar
ferðir sem þessi eru, að mínu
áliti, mjög mikilsverðar til að
auka kynni og gagnkvæman skiln
ing þjóða í milli, en sá er líka
höfuðtilgangurinn með Fulbright
styrkjunum. Og ég held, að sá
tilgangur hafi náðzt allvel, a. m.
k. í mínum hópi. Við vorum 24
saman til að byrja með, eins og
ég sagði áðan, fulltrúar frá 16
þjóðum, hvaðanæva úr heimin-
um, af mismunandi kynþáttum og
litarhætti. En samkomulagið var
ávallt hið bezta og samveran hin
ánægjulegasta í alla staði. Og ég
held að við höfum öll verið fróð-
ari en áður, er við skildum, um
lönd og þjóðir, sem þarna áttu
fulltrúa, enda reyndum við að
miðla hvort öðru þeim fróðleik,
er við máttum — héldum reglu-
lega nokkurs konar kynningar-
fundi, á meðan við vorum öll
saman í Kansas, þar sem hver og
einn sagði frá heimkynnum sín.
um.
Framtíðarverkefni.
— Að lokum langar mig til að
biðja þig að segja mér, hverju
þú telur helzt ábótavant í tón-
listarfræðslu hér á landi, eftir
að þú hefur kynnt þér þessi mál
vestanhafs.
— Ja, það mætti sjálfsagt tína
ýmislegt til, en mér kemur nú
t. d. einna fyrst í hug, hve til-
finnanlega skortir gott bókasafn
hér við tónlistarskólann — safn
heimildarbóka á sviði tónlistar
og nótnasafn t. d. — í tónlist-
arskólum þeim, sem ég heimsótti
vestra, eru yfirleitt svo fullkom-
in söfn, að ég undraðist. Þar er
öll hugsanleg músík til á nótum
og hljómplötum, handbækur
hvers konar í þúsundatali og
margvísleg hjálpartæki og gögn
til aðstoðar við kennsluna. —
Á þessu sviði eigum við enn
langt í land, en að sjálfsögðu
er ekki við því að búast að allt
geti verið jafnfullkomið hér og
meðal stórþjóða.
Svo er reyndar annað, sem
mig langar til að minnast á —
þó að ég sé nú kannski tæplega
nógu kunnug málinu til þess að
láta þar álit mitt í ljós — en ég
er þeirrar skoðunar, að tónlist-
arfræðsla og tónlistarstarf í
barnaskólunum sé of fábreytt.
Barnalúðrasveitirnar, sem undan
farið hafa starfað, eru að vísu
gleðilegur vottur þess, að ekki
er alveg sofið á verðinum í þess.
um efnum. Árangurinn af því
starfi og áhugi barnanna á því
sýnir, að þarna var stigið rétt
spor — en það sýnir jafnframt,
að halda þarf áfram á þessari
braut, það er að segja að veit.a
þarf nýju blóði í tónlistarfræðsl-
una meðal barnanna, veita þeim
fleiri möguleika til útrásar og
tjáningar á þessu sviði en verið
hefur. — Það er nauðsynlegt að
taka daginn snemma — í tónlist-
armálum ekki síður en öðru —
og vinna vel allt frá byrjun.
Félagslíf
Innanhúss-meislaramótiff
í frjálsum íþrútlum.
Keppni í stangarstökki, sem
fresta varð á dögunum, fer fram í
Iþrótta/húsi Háskólans, laugardag-
inn 4. apríl kl. 13,30. Einnig verð-
ur keppt í langstökki án atrennu
og hástökki með atrennu. Þátttaka
tilkynnist Jóh. Bernhard Sími:
16665). — Stjórn F.R.Í.
Valsmenn, meistarafl. og 1. fl.
Útiæfing í kvöld kl. 7,30. Fund-
ur kl. 9,00. — Mætið vel og stund-
VÍslega. — Nefndin.
Ármenningar
og annað skíðafólk!
Skíðaferð í Jósefsdal um Lelg-
ina. Ferðir frá B.S.R.
— Sfjórnin.
Knattspyrnufélagið Fram.
Knattspyrnumenn, II. fI.:
Æfing í kvöld kl. 7,30 á Fram-
vellinum. I>eir, sem ætla að æfa
í sumar, mæti nú. — Nefndin.
i—-■■ ■ 11 "