Morgunblaðið - 13.12.1960, Blaðsíða 20

20
MORCr\BlAÐIÐ
Þriðjudagur 13. des. 1960
ið mitt er dálítið óaðgengilegt
sökum fjarlægðar og hún á ann
ríkt. Eg vil, að hún sé óháð og
lifi sínu eigin lífi, og vil ekki
leggja á hana neinar hömlur.
XV.
Þegar ég kom .þjótandi í kvik-
myndaverið hjá Universal, morg
uninn eftir, voru jþar sama
komnir Walter Wagner, Arthur
Lubin leikstjóri og þrír aðalleik-
arar — John Lodex, hár og
snyrtilegur, Jon Hall, sem bar
með sér mikla útiveru og Ro-
bert Stack, strákalegur og aðlað-
andi.
Arnardeildin, fyrsta myndin
mín, var um ameríska flugmenn,
sem gerðust sjálfboðaliðar í
berzka flughernum, áður en
Bandaríkin fóru í ófriðinn. Eg
lék brezka hefðarmey, sem gerð
ist sjálfboðaliði í hjálparsveit
kvenna og varð ástfangin af
Bobby Stack, sem var einn af
amerísku flugmönnunum.
Eg varð þess brátt vör, að ég
var engin ógnar persóna. Andlits
málaramir stundu yfir andlit-
inu á mér. Tennurnar í mér voru
skakkar; það varð að setja hlíf
ar á þær. Ennið á mér var of
lágt hakan of stór, munnurinn
of lítill og nefið á mér — já,
hugsa sér, að dóttir Johns Barry
more hafði engan vangasvip! Eg
sat í stólnum í klukkutíma með
an veriö var að lappa upp á
mig, þá gekk ég undir skoðun
hjá Stanley Cortez, ljósmynd-
aranum, sem þá hafði nýskeð
hlotið almennt hrós kunnáttu-
manna, fyrir ljósmyndun sína á
Kane Borgara eftir Orson
Welles.
Cortez lét mig snúa mér til
hægri og vinstri í sífellu. — Ein
kennilegt andlit, sagði hann loks
ins. Önnur hliðin er eins og al-
veg óskyld hinni. Hvor haldið
þér sjálf, að sé betri? Hc.nn dró
ofurlítið úr spurningunni með
því að brosa.
Mér var ekki skemmt. Eg svar
aði kuldalega, að það vissi ég
ekki, en í New York hefði ég
myndazt algjörlega vandræða-
laust. Andlitið á mér hefði þótt
nógu gott á forsíðuna á LIFE,
ekki alls fyrir löngu. Og svo
bætti ég við með nokkrum þjósti:
— Mér er sagt, hr. Cortez, að
þér leggið mest upp úr áhrifum
af myndum yðar, og þá væri
sjálfsagt bezt að mynda mig í
myrkri, skilst mér.
Cortez horfði á mig stundar-
korn. Hverju hann kynni að hafa
svarað, veit ég ekki, því að rétt
í þessu kom hr. Wagner til okk
ar og spurði: — Hvernig kemur
hún út? Cortez var stutur í
spuna. — Einkennilegt andlit,
Walter, en 4g veit bara ekki,
hvað ég á að gera við það.
Wanger skríkti. — Eg var nú
ekki að kaupa neitt kisuandlit,
heldur leikkonu. Eg veit, að hún
er ekki falleg . . .
Eg hlustaði og varð hrifin,
gegn vilja mínum. Þeir voru að
tala um mig, eins og ég væri
hvergi nærri. En svo fór, að það
tók Cortez heila viku að finna
rétta sjónhornið, sem gerði mig
sæmilega útlits. Andlitið á mér
skorti algjörlega þetta samræmi,
sem þá var heimtað af smástjörfl
unum í Hollywood.
Mér fannst erfitt að leika fyr-
ir framan myndavélina — ég
saknaði áhorfendanna. Stundum
beið ég með að segja eina setn-
ingu í þrjá klukkutíma áður en
Cortez var ánægður með ljósin.
Fyrsta ' ástaratriðið með Bobby
Stack fór fram um nótt á upp-
fyllingu við Temsá. Cortez þus-
aði og ég var orðin að eintóm-
um taugum. Loksins tókum við
Bobby stöður okkar, hölluðum
okkur fram yfir brúnina og
horfðum dreymandi í vatnið. Eg
átti að segja: „Ó, elskan mín!“
og hníga í arma hans og kyssa
hann í fyrsta sinn.
Við horfðum í vatnið. Þrjár
myndavélar gláptu á móti okk-
ur. Lubin kallaði: — Skjóttu!
Eitthvað suðaði, og rautt ljós
blossaði upp og svo fór vélin í
miðjunni alveg óvænt að stíga
upp til okkar, eins og ófreskju-
auga, sem kom nær og nær.
Eg starði á það, alveg mátt-
laus, og kom engu orði upp.
—. Stopp! kallaði Lubin. —
Hvað er þetta, ungfrú Barry-
more?
— Eg get ekki talað. Þessi
ófreskja....
Hann hló. — Gleymið þér
alveg myndavélinni; hún er vin-
ur yðar. Ef þér gerið vitleysur
á leiksviði, verður ekki úr því
bætt, en hér er hægt að bæta
úr þeim. Bara fara sér rólega.
Við skulum reyna aftur.
En það þurfti að taka þetta
einum sex sinnum áður en það
varð nothæft. En eftir því sem
stundir liðu fram, fékk ég meira
vald yfir sjálfri mér. Við unnum
að þessari mynd í þrettán vik-
ur, og þó að allir væru góðir við
mig, þá held -ég enginn hafi vit-
að nema John Loder, hvað ég
varð að þola. Hann hafði sjálfur
byrjað í leikhúsi og vissi, hvað
það var að venjast myndavél-
inni. Hinir voru uppaldir við
kvikmyndir.
Samt var ég hrifin. Eg gat þó
aldrei vanizt því að verða að
vakna í myrkri á morgnana í
kaldri kolunni og aka eftir löng
um tómum götunum til vinnu
minnar.
Eg flutti í ágúst í ágæta ibúð,
sem Louis Shurr fann handa
mér í Grosvernor House, þar
sem hann leigði sjálfur. Þarna
voru ljósbrúnir veggir og gólf-
teppi, geysistór dagstofa og lítið
eldhús — fyrir tvö húndruð dali
á mánuði! Eg var yfir mig hrif-
in. Loksins hafði ég íbúð út af
fyrir mig. Nú borgaði ég reikn-
ingana mína í stað þess að láta
Harry Tweed gera það. Eg pant-
aði matinn, en lét ekki ráðskon-
una gera það. Nágrannar mínir
handan við ganginn voru Gloria
Vanderbilt og Pat Chico, maður-
inn hennar. Moka, hvolpurinn
minn, komst brátt í, kunnings-
skap við hundana þeirra tvo,
enda þótt ég hefði lítil kynni af
Gloriu. Pabbi var fyrsti matar-
gesturinn minn. George ók hon-
um til mín og eins og vant var,
hafði Georg slétta skjalamöppu
undir hendinni, en í henni var
vermút, sem hann hafði áður
þynnt með vatni, og skildi svo
eftir við stól pabba. Svo laut
pabbi öðru hverju til hliðar, fór
með höndina í möppuna og fyllti
glasið sitt, en ekki snerti hann
við matnum, sem fyrir framan
hann var. — Mat, Treepee! Eg
snerti ekki mat nema sjaldan.
Þetta — hann leit hugsandi á
vermútinn — er nægileg næring
fyrir mig. Eg vissi það ekki þá,
að fólk, sem drekkur nokkuð að
marki, borðar litið.
Þegar fyrsta vikan mín þarna
var liðin, var ég farin að venj-
ast öllu nokkumveginn. Þvert
ofan í fyrirskipanir mömmu,
flutti ég dálítið af fatnaði út til
pabba og var þar svo nokkrar
nætur á viku hverri. Honum
þótti svo vænt um það, og frá
minni hendi var það ekki nema
greiði. Þetta ljóta, sem mamma
hafði spáð, var hvergi að sjá.
Pabbi kom fram einu sinni á
viku í þættinum hjá Rudy
Vallee, og það þoldi hann sæmi-
lega. Eg skrifaði hrifningarfull
bréf, bæði mömmu og svo Bram.
Eg lærði á bíl og eignaðist minn
fyrsta, sem var glannalegur
Darien Packard; keypti hann af
Preston Foster, leikaranum, og
ég heimsótti Dolores Costello,
sem var vingjarnleg og hæglát,
og var nú gift lækni. Eg hitti
hálfsystkini mín, systurina Dee-
dee — sem var eins og eftir-
mynd móður sinnar, nema ljós-
hærð, og hálfbróður minn, John
yngra, sem var tíu ára gamall
óþægðarsnáði; og svo fór ég að
taka þátt í Hollywood-sam-
kvæmunum, sem ég hafði alltaf
verið að lesa um.
★
Fyrsta samkvæðið var, eins og
vera bar, sjálfri mér til heiðurs,
og það hélt Walter, til þess að
sýna mig. — Það er dásamlegt,
sagði ég. — Þá getur pabbi kom
ið með mér. Mikið verður hann
hreykinn!
Walter varð hálf-vandræðaleg
ur á svipinn. — Eg er hræddur
um, að við getum ekki boðið
pabba þínum, Diana, sagði hann.
— Hann verður vanalega.... ja,
hvað á ég að segja.... óþægi-
legur.... Eg vona, að þú skiljir
það.
Þetta var í fyrsta sinn sem ég
komst að því, að pabbi væri
ekki allsstaðar velkominn. Eg
hafði heyrt, að hann hagaði sér
illa, þegar hann væri drukkinn,
og sennilega varð hann það í
samkvæmum. En eg reyndi að
taka þessu létt. — Vitanlega,
Walter, ég skil. En hann varaði
Skáldið og nramma litla
Húsið hennar Stínu frænku er Gólfið í þvottahúsinu er til dæmis .... svo að það sjást aldrei nein
miklu fallegra og stærra en okkar svart ...... óhreinindi á því.
hús. Svo er það líka svo fínt.....
L
a
r
L
ú
ð
EVE / WHAT ARI
t'M SAVING T THINK THE
WHOLE THING'S SILLV, VIVIAN.
UTTERLY SILLV/
MAVBE TO YOU,
VIVIAN, BUT
NOT TO ME * _
EVE, WHAT COULP HAVE
COME On/ER VOU THAT VOU WOULD
IGNORE MV WISHES...VOU KNOW
HOW MUCH THE DANCE MEANS
V. TO US f ,---rf
VOU SAYING/
! Eva, ég skil ekki hvað hef-[ veizt hvað dansleikurinn er okk-1 — Ef til viH bár Vivian, en [ — Evaj Hvað ertu að segja?!
ur komið yfír þig að þú skulir ur x«úkih virði! ekki mér! | — Eg á við að mér þykir þetta
hundsa svona óskir minar ... Þú| 1 allt mjög heimskulegt Vivian!
mig annars við þér líka. Hann
sagði: — Varaðu þig á honum
ar fyrir hr. Selznick?
aðarseggur.
Walter létti sýnilega og hann
hló. — Eg ætla að biðja David
Selznick að fara með þér, sagði
hann. — Þú varst hvort sem er
næstum farin að vinna hjá hon-
um.
Ég fór svo, en auðvitað þurfti
Mademoiselle að hafa uppi mót-
mæli og hneykslast. Það var
einmitt vegna slíks sem þessa,
að mamma hefði sent hana með
mér. Eg þaut upp. — Nei, Bolla
mín, nú skulum við tala eins og
manneskjur með einhverja vit-
glóru. Ef þú ferð, verðurðu að
sitja allan tímann úti í homi.
Eg þoli ekki að sjá þig þannig
lítillækkaða. Svo heldurðu von-
andi ekki, að ég þarfnist vernd-
ar fyrir hr. Selznick?
Bolla varð að láta í litla pok-
ann. Selznick kom í risavöxnum
Cadillac, stór, snaggaralegur
maður með strákabros. — Jæja,
sagði hann, kátur í bragði. —•
Þarna hefur þér tekizt að kom-
ast hingað þó ekki væri það
sem Scarlett.
Joan Bennett, kona Walters,
SHtltvarpiö
Þriðjudagur 13. desember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 9.10 Veðurfregnir.
— 9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum“ (Svava
Jakobsdóttir B.A.).
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — (15.00
Fréttir. — 16.00 Fréttir og veður-
fregnir).
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón G,
Þórarinsson).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Daglegt mál (Oskar Halldórsson
cand. mag.)
20.05 Erindi: Um Bertel Gunnlögsen
(Birgir Kjaran alþingismaður).
20.30 Tónleikar: Roma, — balletttón-
list eftir Bizet. Hljómsveit Borg-
arballettsins í New York leikur.
Leon Barzin stjórnar.
20.55 Upplestur og einsöngur: Bassa-
söngvarinn Fjodor Sjaljapin syng
ur, og Guðmundur Jónsson les
úr endurminningum hans.
21.25 Hugleiðingar: „Hér fljúga engin
fiðrildi (Einar Pálsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 A vettvangi dómsmála (Hákon
22.30 Tónleikar: Kór og hljómsveit
Guðmundsson hæstaréttarritari).
Rauða hersins leikur og syngur.
Alexandrov stjórnar.
23.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 14. desember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleíkar. — 9.10 Veðurfregnir.
12 00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — (15.00
Fréttir. 16.00 Fréttir og veðurfr.)
18.00 Utvarpssaga barnanna: „Jólin
koma" eftir Þórunni Elfu Magn-
úsdóttur; I. (Höfundur les).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18.40 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Framhaldsleikritið: „ Anna Kar-
enina" eftir Leo Tolstoj og Oldri
eld Box; VII. kafli. Þýðandi As-
laug Arnadóttir. Leikstj.: Lárus
Pálsson. Leikendur: Herdís Þor-
valdsdóttir, Jón Sigurbjörnsson.
Erlingur Gíslason, Rúrik Har-
aldsson, Helga Valtýsdóttir, Ævar
R. Kvaran, Þorsteinn ö. Stephen
sen, Kristín Anna Þórarinsdótt-
ir, Erlingur Gíslason, Valdimar
Helgason, Arndís Björnsdóttir,
Haraldur Björnsson, Guðrún
Stephensen, o. fl.
20.30 Tónleikar: Marcel Wittrisch syng
ur lög úr óperettum.
20.50 Erindi: A náttúrulækningahæli i
Þýzkalandi (Björn L. Jónsson
læknir).
21.15 Píanótónleikar: Polonaise-Fanta-
sie nr. 7 í As-dúr op. 61 eftir
Chopin (Arthur Rubinstein leik-
ur). 2
21.30 Utvarpssagan: „Læxnlrinn Lúk-
as“ eftir Taylor Caldwell; XXI,
(Ragnheiður Hafstein).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 „Rétt við háa hóla": Ur ævi-
sögu Jónasar Jónssonar bónda
Hrauni í öxnadal ,eftir Guðm,
L. Friðfinnsson; VIII. (Höf. les),
22.30 Harmonikuþáttur, sem Högni
Jónsson og Henry J sjá
um.
23.00 Dagskrárlok.
0