Morgunblaðið - 06.05.1961, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 06.05.1961, Blaðsíða 20
20 MORGVNBLAÐIÐ Laugardagur 6. maí 1961 DÆTURNAR VITA BETUR SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN ---------------j 46 Ijóst, hvernig það hefði getað byrjað. Að því er hann bezt vissi, höfðu þau aldrei sézt fyrr en þennan dag fyrir viku, þegar Janet bauð henni heim. — Seztu niður, Nigel, það er dálítið, sem mig langar til að segja þér. Hún settist í lágan hæg indastól, bauð honum vindling og fékk sér annan sjálf. — Hef- urðu aldrei furðað þig á því, Nigel að ég skuli aldrei hafa gjfzt? — Jú, víst hef ég það. Ég þykist alveg vita, að þú hafir fengið mörg hjúskapartilboð. — Það er nú kannske ofmikið sagt, en alltaf eitt eða tvö. En svo var það hjá mér eins og Janet, að ég varð ástfangin, þeg- ar ég var mjög ung. Þessvegna er ég svo áfram um, að hún giftist þér. Ég tel, að ef ekki verður úr því, fari fyrir henni alveg eins og mér, að hún verði enn ógift þegar hún er komin á minn aldur, og þess vildi ég sízt af öllu óska henni. Nigel saug vindlinginn með ákafa. — Ertu að reyna að segja mér, að fyrir mörgum árum haf- ir þá verið ástfanginn af pabba hermar Janet? — Já. — Guð minn almáttugur! Og nú þegar þú hefur hitt hann aft- ur og komizt að því, að honum kemur ekki saman við kon- una sína.... Nigel komst ekki lengra. Æ, fjandinn hafi það, ekki gat hann spurt hana hrein- lega að því, hvort þau væru í þann veginn að hlaupast á brott. En líklega væri það sönnu næst. — Það breytir engu fyrir mér, sagði Cynthia. — Ef það er rétt, hversvegna segir Janet þá, að foreldrar sín- ir séu að skilja þín vegna? að hún heldur, að það sé satt. — En hversvegna ætti hún að halda það? Hún hefur ekki einu sinni hugmynd um, að þið pabbi hennar hafið nokkurntíma sézt fyrr, auk heldur að þið hafið verið ástfangin hvort af öðnu. Ég er viss um, að hún hefur hald ið, að þið væruð að hittast í annað sinn á ævinni á laugar- daginn var. — Guð einn má vita, hvað hef- ur gerzt síðan. — Það ætla ég mér að fá að vita. Ég ætla ekki að sleppa Jan- et þó að hún skrifi mér eitt bréf og segist ekki geta átt mig. Eitt er alveg greinlegt af þessu bréfi, sem sé það, að nú hlýtur að vera komið í ljós, að mamma hennar er ekki nærri eins veik og hún lét í veðri vaka. Janet mundi aldrei tala um að fara í langa ferð, ef eitthvað alvarlegt væri að henni. — Ég held, að þessi veikindi mömmu hennar séu mest á sál- inni. — Og stafandi af þessu ósam- komulagi þeirra hjónanna, eða hvað? — Það er bugsanlegt. Hún er afskaplega taugaveikluð, og hef- ur verið mjög óhamingjusöm lengi. Ef hún hefur verið hrædd um, að maðurinn hennar yfir- gæfi hana þegar Janet væri gif t.... Nigel leit á hana. Hann var með spurningu, sem hann varð að fá svar við. Og Cynthia var einmitt lykillinn að þeim leynd- ardómi. — En hvað viltu sjálf að verði? Já, já, ég veit að þú ert nýbúin að segja mér, að fyrir þig breytti það engu þó að foreldrar Janets fari að skilja, og þú vitir, að þau sitji aldrei á sáttshöfði. En ef þú nú vissir, að þau væru þegar skilin — hvað þá? — Það mundi engu breyta. Ég skal segja þér, hvemig ég vil að þetta fari. Ég vil, að þið Janet giftið ykkur og ég vil að sam- komulagið batni hjá foreldrum hennar og þau geti lifað saman í friði. Og þetta sagði ég honum í gærkvöldi. — Gærkvöldi? — Já. Hann kom hingað fljúg- andi og við hittumst og ræddum málið rækilega. Ég segi þér þetta í trúnaði, en hinsvegar varða endalok málsins þig svo miklu, að mér finnst þú eigir rétt á að vita það. Nýr vonarneisti kviknaði hjá Nigel. Ef Cynthia var einráðin í því að fara ekki að taka föður Janets frá móður hennar, gat ekki hjá því farið, að Janet teldi sig frjálsa allra ferða sinna, jafn- skjótt sem hún hefði fullvissu um þetta. Hann sagði: — Þakka þér fyrir að vera svona hrein- skilin við mig. Hann leit á úrið. Ég þarf að fara af stað. Ég ætla að skreppa til London tafarlaust og hitta Janet. Gallinn er bara sá.... Hann hikaði. — .. er sá, að ég veit bara ekki, hversu mikið ég þori að segja við hana. Ég á við, af þessu, sem þú varst að segja mér frá núna. — Þú mátt segja henni hvað sem þú vilt. Það sem ég var að segja' við þig, hefði ég alveg eins sagt við hana. Nú leit hún líka á klukkuna. — Ef ég verð fljót að klæða mig og þú getur pant- að far, gætum við náð í vélina klukkan hálfellefu. Ég held áreiðanlega, að það sé betra, að ég komi með þér, og tali sjálf við Janet. Og enn meir áríðandi, að ég tali við mömmu hennar líka. Eitt get ég að minnsta kosti sagt henni, sem sé, að ég ætli ekki að taka Philip frá henni. Og heldur ekki held ég, nú orðið, að hann sé neitt í þann veginn að yfirgefa hana. Janet heyrði í forstofuhurð- inni og síðan rödd Cynthiu frammi. Hversvegna hafði nú Marie hleypt henni inn þegar hún hafði lagt ríkt á við hana að segja, að hvorki hún né móðir hennar væru til viðtals. Og hvað var Cynthia yfirleitt að erinda hér? Hún var áreiðanlega komin til Parísar. Hafði henni ekki ver- ið sagt í gærmorgun, að hún væri farin heim til sín? Anadartaki síðar var barið á svefnherbergis- hurðina hennar. — Ég bið yður að fyrirgefa, ungfrú Janet. Það er ungfrú Langland. Hún heimtaði að fá að koma inn. Hún er í dagstofu-nni. Hún segist fyrir hvern mun þurfa að hitta yður eða móður yðar. — Gott og vel, Marie. Ég skal koma og tala við hana. Hún óskaði þess heitast, að til þess arna hefði aldrei komið. Hún vildi ekki hitta Cynthiu. Og það hélt hún að Cynthia væri farin að renna grun í nú orðið. Hún sem var svo fljót að skynja viðbrögð fólks gagnvart henni. Það var eins og hún fyndi það á sér, hvað fólk fann til og hugs- aði. En hinsvegar, ef önnur hvor þeirra mæðgna þurfti að tala við hana, mátti það að minnsta kosti ekki vera mamrna hennar. Janet þorði varla að hugsa til þess, sem ske kynni, ef þær hittust augliti til auglitis. Því að nú þóttist hún viss um að mamma sín kynni alla söguna um Cyn- thiu og pabba hennar. Þó var hún ekki alveg viss um, hvort henni var kunnugt um, að hann hefði elt hana til Parisar, en ekki var það nú samt óhugsanlegt. Janet andvarpaði og hrollur fór um hana. Hún var enn undir martröð. Aðeins meðvitundin um það, að hún hafði náð í svefn töfluglasið var henni ofurlítil huggun. En vitanlega var það ekki til neinnar frambúðar. Ef mamma hennar var einbeitt í áformi sínu, gat hún haft mörg önnur úrræði. En Sally Winston hafði sagt, að þetta væri aðeins hámark sjúkleika hennar og ,ef hægt væri að koma henni yfir það með lagi og lempni, mundi hún jafna sig. Og svo kæmi sál- fræðingurinn bráðum heim og þá gæti hún farið til hans og von- andi fengið bata. Janet óskaði þess heitast, að hann væri kominn. Hún var heldur ófróð um svona sálar- lækningar, út yfir það, að þær gætu gert fólki gagn, sem þjáð- ist af sálrænum kvillum og tauga veiklun. Ög liklegá gekk þetta að móður hennar. Eða var það kannske vitleysa? Var það eitt- hvað slæmt, sem var bara skreytt með einhverju læknisfræðinafni? Var ekki bara ósamkomulagið milli þeirra hjónanna það, sem að mömmu hennar gekk? Og svo þessi vissa um, að pabbi hennar ætlaði að fara að yfir- gefa hana vegna Cynthiu? Hún stakk höfðinu í gættina hjá móður sinni áður en hún fór niður. — Ertu vakandi, mamma? — Já. Ég er með ógurlegan höfuðverk. Janet þóttist viss um, að móðir sín mundi liggja í rúminu, vegna þessa höfuðverkjar og ekki geta haft sig á fætur. Hún horfði á hana þar sem hún lá í skrautlega rúminu í hálfdimmu herberginu og fór að hugsa um, hvað a£ henni yrði. Vatnsglas og hennar eigið svefntöfluglas stóðu ál borðinu við rúmið. En sem betur fór hafði hún ekki tekið úr þvi nema venjulegan skammt. Eða að minnsta kosti ekki mikið meira. Líklega kannske eina eða tvær og það gæti aldrei gert henni neitt. Það þurfti einhver ósköp af þessum grænu töfluna .... Það fór hrollur um Janet. — Þú ert ekki að fara út, er það? spurði móðir hennar. — Nei, nei, ég leit bara inn til að vita, hvernig þér liði. j/ Janet lokaði dyrunum. Líklega hafði mamma hermar ekki heyrt til Cynthiu í forstofunni. Þá hafði hún, guði sé lof, ekki hug- mynd um heimsóknina, sem kom svona óvænt. Og hvað gæti Cyn- thia verið að erinda? Og ef Cynthia var komin aftur til London, hvar var þá pabbi henn- ar? Janet hafði sem sé enga til- raun gert til að komast í sam- band við hann. Hún ætlaði að minnsta kosti að bíða með það ^lJÚtvarpiö Laugardagur 6. maí 8:00 Morgunútvarp (Bæn. 8:05 Morg unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleikar. — 10:10 Veðurfregnir). 12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar 12:25 Fréttir og tilkynningar). 12:55 Öskalög sjúklinga (Bryndís Öig-» urjónsdóttir). 14:30 Laugardagslögin. (15:00 Fréttir)* 15:20 Skákþáttur (Baldur Möller) 16:00 Fréttir og tilkynningar. (Fram« hald laugardagslaganna). 16 :30 Veðurfregnir. 18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl inga (Jón Pálsson). 18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr. 19:30 Fréttir. 20:00 Kvöldtónleikar* > a) „Svanurinn frá Tuonela" op, 22 nr. 3 eftir Sibelius (Sin-* fóníuhljómsv. i Prag leikur; dr. Václav Smetacek stj.). b) Leonid Kogan leikur tvö fiðlit verk: Fantasíu op. 131 eftir Schumann og „Malaguena'* eftir Sarasate. c) „Álfabrúður", ballettmúsílc . eftir Josef Bayer (Sinfóníu* hljómsveit Vínarborgar leik« ur; Paul Walter stjórnar). 20:45 Leikrit: „Aðan“ eftir Hubert . Henry Davies í þýðingu Bald« urs Pálmasonar. — Leikstjórit Indriði Waage. 22:00 Fréttir og veðurfregnir. 22:10 Danslög. — 24:00 Dagskrárlok. 12000 vinningar á ári! 30 krónur miðinn — Hún segir það bara af þvi j 1 & kæliskópsins +|vmu op ýfiífskiÍiirini þér a§iaupá l(<?liskápj| -. - • bab ber aS varida val LnsM I ’J;.t ■tígiM . Austurs — Nei, sjáðu þennan skemmtilega egglaga stein! a r L ú á — Vertu rólegur Alex . . . Sal- an á Goody-goo fer hraðvaxandi . . . svo er auglýsingabrellu minni fyrir að þakka . . . - - En mér finnst það smekk- leysa að vera að þekja þessa fallegu staði auglýsingaspjöldum, Tripwell! — Hver kærir sig um góðan smekk! . . . Varan selst! . . . Það er aðalatriðið! — Já, hún selst núna . . . En bíddu þar til friðunarsinnarnir og náttúruunnendurnir taka að deila á okkur!

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.