Morgunblaðið - 17.05.1961, Side 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 17. maí 1961
Mary Howard:
Lygahúsið

enn betur í ljós við sólbrennt
andlitið. Hún tók líka eftir því,
að föt hans voru vel sniðin, en
talsvert slitin.
Eftirtektarverður ungur mað-
ur, hugsaði hún með sjálfri sér,
en ekki nsegilega rkur né voldug
ur til þess að hugsa frekar um
'iann.
Elskan, sagði hún við Charles,
— við megum ekki verða ofsein
í skilnaðarmáltíðina.
— Nei, en við höfum þó alténd
tíma til að fá okkur eitt glas.
Hvað segir þú um það, Bill?
— Þakka yður fyrir, en ég
held ekki. Ég verð sjálfur á ei-
lífum þeytingi í dag að kveðja.
Og satt að segja, er ég búinn að
bjóða þessari geðugu skrifstofu-
stúlku þinni út í mat.
Charles hló. Já, það er sem ég
s®gi; Þær væru illa staddar,
stúlkurnar hérna, ef þú værir
ekki.
Powell brosti í kveðjuskyni til
Karólínu, og síðan gengu báðir
mennirnir út að dyrum. Henni
þótti grunsamleg öll þessi virð-
ing sem Charles sýndi Powell.
Þarna stóð hann hjá honum við
dyrnar með höndina á handlegg
hans, og þeir virtust vera að
tala eitthvert óskaplega alvar-
legt mál. Kannske var þessi hálf-
illa búni maður eitthvað sérstakt
og merkilegt. Hún horfði nú á
hávaxinn manninn með endur-
vöknuðum áhuga. Víst var hann
álitlegur og ef til vill þess verð-
ur, aö honum væri frekari gaum-
ur gefinn.
— Ég kem sjálfur til Evrópu
í sumar, sagði Charles, — og ég
vona, að við hittumst þar, og ef
svo verður, ætla ég að gera nýja
tilraun til að snúa þér og fá þig
til að koma til okkar aftur.
— Þér kynni að takast það,
sagði Powell brosandi. — Ég hef
haft mestu ánægju af að vinna

Wekla
Aiisturstræti 14
‘ Sími 11887 ‘ V .; :
(Skáldsaga)
fyrir þig. Hann rétti fram hönd-
ina. — Vertu sæll!
Charles kvaddi hann, alvar-
legur á svip. — Ég vona. að þetta
sé rétt gert af þér. Líði þér vel.
— Þakka þér fyrir.
Hurðin féll að stöfum á eftir
Powell og Charles sneri sér við
hugsandi á svipinn.
— Hver er þessi ósnyrtilegi
ungi maður? spurði Karólína for-
vitin. — Ég hélt að hann væri
bara einn af starfsmannahópn-
um.
Charles gekk til hennar og
kyssti hana.
— Það er hann líka — eða var,
réttara sagt. Hann brosti blíð-
lega til hennar. — Ég var að
vona, að hann kæmi hingað aft-
ur, eftir fríið sitt, en það virðist
ekki ætla áð vferða.
— Borgaðu honum ekki nógu
hátt kaup?
— Bill Powell er einn þessara
sjaldgæfu fugla, sem ekki er
hægt að kaupa, svaraði Charles.
— Hann hefur nóg upp úr sér.
Hann er framúrskarandi verk-
fræðingur með sérstaklega dýr-
mæta þekkingu á málmum, og
hann kann lag á því að fá full
afköst út úr þeim, sem hann
vinnur með. Eii hann vill bara
ekki binda sig. Hann semur
aldrei við fyrirtæki nema um
eitt verk í einu. Segist vilja hafa
tilbreytingu og langa til að sjá
sem allra mest af heiminum, með
an hann er enn ungur. Hann flýg
ur til London á morgun og fer
þá í sex mánaða ferðalag um
Evrópu, og ég gat ekki talið hon-
um hughvarf. Það skeður annars
ekki oft, að óg fái ekki vilja
mínum framgengt.
— Vantar sjö aura á burðargjaldið? l»á neita ég að taka
við því!
Karólína stakk hendinni undir
arm hans. — Þú hefðir átt að
segja mér það; hver veit nema
ég hefði getað talið honum hug-
hvarf.
Hann kyssti hana aftur og furð
aði sig á þessari blíðu vernd, sem
hann fann jafnan til, er hún
snerti hann. — Það gætirðu vafa
laust, en ég veit ekki hvort þú
nenntir að eyða tímanum þínum
í að telja töfrandi ungum mönn-
um hughvarf, sérstaklega Bill
Powell. Hann kló. — Honum virð
ist verða vel ágengt hjá ungu
stúlkunum hérna í borginni.
— Treystirðu mér ekki,
Charles? sagði Karólína glaðlega,
og hann herti takið að mitti
hennar.
— Auðvitað treysti ég þér, en
það er nú svona samt að ég trúi
ekki enn á heppnina mína, taut-
aði hann. — Að þú elskir mig og
tilheyrir mér einum. Ég er af-
brýðisamur gagnvart öllum, sem
tala við þig, jafnvel imglingum
eins og Bill Powell. Þessvegna
vil ég giftast þér, svo að ég geti
æpt framan í alla veröldina, að
ég eigi þig.
Hún lagði hendurnar um háls
hans. — Ég er ekkert hrædd.
Einhvern daginn getum við gift
okkur.
— Já, ég vona, að Marion sé
loksins farin að gera sér það
ljóst, að hjónabandið okkar er
misheppnað og búið að vera og
að ég muni aldrei koma til henn-
ar aftur. Vonandi verð ég orðinn
laus að ári.
Sér til undrunar, fann Karó-
k'na ekkí til neinni»r sérstakrar
gleði við þessi orð, og var það
þó þetta, sem hún hafði verið að
vinna að undanfarin tvö ár. Hún
hefði átt að geta hrósað sigri.
En þess í stað fann hún aðeins til
einhvers leiða.
Charles, sem var næmur fyrir
geðbrigðum hennar, leit á hana
og tortryggni brá fyrir í dökku,
greindarlegu augunum. — Hvað
gengur að þér?
— Ekkert....
— Víst er það eitthvað....
viltu kannske ekki giftast mér?
— Charles.... eftir hverju
höfum við verið að bíða? Hún
leit úm öxl og flýtti sér að hugsa.
— Nei, það er ekki það... .ég er
bara dálítið áhyggjufull.
Hann lyfti upp höku hennar
og lét hana horfa framan í sig.
— Út af hverju? Peningum?
— Æ, Charles þú ert svo ör-
látur víð mig. Ég get ekki....
— Vitanlega geturðu það.
Segðu það bara.
— Æ, það er hún Kisa.... hún
ungfrú Purcell, einkaritarinn
minn. Karólína bar óðan á. —
Hún er að verða gömul og
mamma hennar lasin. Mig langar
til að gefa henni ársfrí, svo að
hún geti litið eftir gömlu kon-
unni og hvílt sig um leið. Ég
gaf henni þúsund pund. .. . en ég
fæ ekki neitt útbörgað fyrr en
í október, svo að ég er í hálf-
gerðum vandræðum. Ég gæti
náttúrlega selt eitthvað af gim-
steinum.... Hún fann, að Charl-
es létti.
— Þú selur ekki neitt, sagði
hann. — Ég skal gefa þér þúsund
punda ávísun í kvöld.
— Þú ert alltof góður við mig.
Karólína lagði höfuðið á öxl
hans. Hún brosti með sjálfri sér.
Jafnvel þó að hún gæfi Kisu
þessi hundrað pund, átti hún þó
alltaí níu hundruð í afgang, til
| þess að skemmta sér ofurlítið
fyrir, áður en Charles kæmi í
heimboðið til hennar í Villa
Chrystale.
Hún fór allt í einu að hlakka
til þessa tíma, sem hún átti í
vændum í Evrópu, án þess að
hafa Charles alltaf hangandi í
sér. Góður var hann að vísu, og
tilbað hana. En henni var farin
að finnast þessi tilbeiðsla dálítið
þreytandi.
Snögglega skaut andliti Bills
Powell upp í huga hennar —
hann, sem var svo sterkur, óhrif-
gjarn og ungur. Hann ætlaði líka
að fljúga til London á morgun.
Líklega yrðu þau í sömu vélinni.
Það, sem Charles hafði sagt
henni af Bill, vakti forvitni henn
ar og áhuga. Gaman gæti verið
að byrja fríið sitt með því að
vera ofurlítið með honum og vita
hve langan tíma það tæki að
þurrka þetta kæruleysi úr aug-
um hans.
Meðan Karólína var að undir-
búa Lundúnaferð sína, næsta
dag, flaug Stephanie til Nioe með
vinstúlku sinni, Sally Rowland.
Frú Rowland var á flugvellin-
um að taka móti dóttur sinni, og
Stephanie hinkraði við meðan
þær mæðgurnar skiptust á kveðj
um.
Það hlýtur að gefa öryggistil-
finningu, að móðir manns taki
svona á móti manni........jafnvel
— Markús, þetta verður stór-
kostleg saga um auglýsingaógn-
unina við náttúrufegurðina . . .
og ég ætla að birta hana. En ég
er sannarlega að tefla á tvær — Já, Markús, en auglýsinga-
hættur! fyrirtækið, sem annast auglýsing-
— Hvers vegna að tefla á tvær arnar fyrir Goody-goo, verzlar
hættur! i einnig afarmikið við okkur. Sér-
staklega með litaauglýsingar fyr-
ir North Star utanborðsvélar.
— Hmm. Ja hérna!
manneskja eins og frú Rowland,
hugsaði Stephanie með sjálfri
sér. Sjálf gat hún rétt aðeins
munað móður sína. Kannske
þessi einmanaleiki hyrfi nú, þeg-
ar hún væri ekki lengur skóla-
stelpa.
— Við getum ekið henni Step-
hanie til Roque d’ Or, sagði
Sally.
— Ég held að ég verði sótt,
svaraði Stephanie, því að í þessu
bili sá hún Bertram, sem stóð
hjá heljarstórum biáum bíl.
Sally var vonsvikin, en hún
flýtti sér að gefa hinni símanúm-
erið sitt, og segja: — Ég hringi
í þig á morgun og þá skulum við
fara út að synda.
— Sally, sagði frú Rowland
lágt. — Þú ert boðin út á morg-
un.
Og Stephanie flýtti sér að
segja: — Þú ert búin að gleyma
því, Sally, að nú er ég orðin
starfandi stúlfka, og get ekki
þotið út hvenær sem mér dettur
í hug.
Það var eins og frú Rowland
létti, og jafnvel. að hún hálf-
skammaðist sín. Hún flýtti sér
að segja: — Auðvitað verðurðu
að koma og vera hjá okkur dag
og dag. Léttu mig vita, hvenær
þú ert laus.
ajlltvarpiö
Miðvikudagur 17. maí
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Garð
ar Svavarsson. — 8:05 Morgun-
leikfimi: Valdimar Örnólfssoa
leikfimikennari og Magnús Pét-
ursson píanóleikari. 8:15 Tónleilc
ar — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón-
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp: — Tónleikar
12:25 Fréttir. — 12:35 Tilkynning
ar. — 12:55 Tónleikar).
12:55 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. —
15:05 Tónleikar. — 16:00 FréttiP
og tilk. — 16:05 Tónleikar. —
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Operettulög.
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Norsk tónlist: Fílharmoníusveit-
in í Ösló leikur undir stjórn
Odds Grúner-Hegge.
a) Forleikur op. 12 eftir Edvard
Fliflet Bræin.
b) ,,Pan“, sinfónískt ljóð eftir
David Monrad Johansen.
20:20 „Fjölskylda Orra“, framhalds*
þættir eftir Jónas Jónasson. Ann
ar og þriðji þáttur: „Næturgest-
ur“ og „Einn í heiminum“. —
Leikendur: Ævar R. Kvaran, Guð
björg Þorbjarnardóttir, Kristín
Anna Þórarinsdóttir og Steindór
Hjörleifsson. Höfundur stjórnar
flutningi.
20:45 Einsöngur: Kristen Flagstad syng
ur lagaflokkinn „Frauenliebe
und Leben“ op. 42 eftir Schu-
mann. Við píanóið: Edwin Mc-
Arthur.
21:05 „Sólarhringur á sjó“, frásögu-.
þáttur eftir heimild Bjarna Jóns
sonar frá Skarði í Strandasýslu
(Jóhann Hjaltason kennari).
21:40 Islenzk tónlist: „Endurskin úr
norðri“, hljómsveitarverk eftir
JÓn Leifs (Hljómsveit Ríkisút-
varpsins leikur; Hans Antolitsch
stjórnar).
22:00 Fréttir og veðurfregnlr.
22:10 Vettvangur raunvísindánna: Örn
ólfur Thorlacius, fil. kand. talar
við formann rannsóknarráðs rík-
isins, Asgeir Þorsteinsson verk-
fræðing.
22:30 Djassþáttur (Jón Múli Árnason),
23:00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 18. maí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik
ar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tónleik
ar. — 10:10 Veðurfregnir),
12:00 Hádegisútvarp: (Tónleikar. -•
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 „A frívaktinni“, sjómannaþáttup
(Kristín Anna Þórarinsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. 15:05
Tónleikar. «— 16:00 Fréttir og til
kynningar. 16:05 Tónleikar. —
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar, — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Ferðaþáttur frá Englandi og
Frakklandi (Magnús Magnússon
ritstjóri).
20:30 Söngvar og dansar frá Israel
(Þarlendir listamenn flytja).
21:00 ísrael, land vonarinnar, — sam-
felld dagskrá gerð af Benedikt
Gröndal alþm.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Úr ýmsum áttum (Ævar R. Kvar
an).
22:30 Sinfónískir tónleikar: Fiðlukon-
sert eftir Aviasaf Barnea (Haviva
Winterfield og Kol-lsrael hljóm-
sveitin leika; George Singer stj.)
22:30 Kammertónleikar: Strengjakvart
ett nr. 1 op. 2 eftir Kodály (Roth*
kvartettinn leikur).
23:00 Dagskrálok.