Morgunblaðið - 17.10.1961, Blaðsíða 20

20
MORGVNBLAÐ1Ð
Þriðjudagur 17. okt. 1961
Dorothy Quentin:
Þög! aey
, Skdldsaga
ar hún var lítil, og hló. Þú ert
ekki mikið þyngri en þá....
fékkstu ekki almennilega að éta
í Bandaríkjunum?
Hættu þessu bulli og settu mig
niður, Bill. Ég þarf að fá bíl, og
það góðan bíl, ef slíkur fyrir-
finnst sagði hún, þegar hún hafði
náð andanum, og svo kynnti hún
Rex.
Bill brosti breitt og sagðl síðan
lágt: Vertu viss, ég hef einmitt
bílinn, sem þig vantar. Hef ég
kannske ekki verið að smyrja
hann og snurfusa síðan ég heyrði
að þú værir að koma heim. —
Komdu bara og sjáðu.
Hann fór með hana í skúr að
baki verkstæðinu og hratt upp
báðum hurðunum hátíðlega. —
Hananú! Taktu hann út og
reyndu hann. Ég þarf ekki neina
sölumennsku til að selja þér
þennan bíl.
Það mundi heldur ekki þýða
neitt, svaraði hún brosandi. Ef
stjúpi minn hefur getað kennt
mér nokkurn hlut, þá er það að
dæma bíla.
Auðvitað. Því var ég búinn að
gleyma. Ég er mest hissa á, að
þú skyldir ekki koma með einn
Sanders-bíl með þér.
Ég flaug til Trinidad, svaraði
hún, eins og utan við sig. Svo
hrifin varð hún af þessum fallega
Renault-Dauphine. Hann minnti
mest á prinsessu í svínastíu,
þarna í beyglaða skúrnum.
Já, hann er fallegur, sagði Rex
og strauk létt yfir bílinn.
Frankie varð hrifinn af bíln-
um um leið og hún sá hann.
Þetta var bersýnilega hennar
bíll. En samt hikaði hún um leið
og hún snerti hurðina, því að þá
mundi hún eftir beyglaða Cit-
roenbílnum hans Andrés, sem
faðir hans hafði átt á undan hon-
um, og hlaut að vera orðinn tvít-
ugur....
■ Hefurðu ekki neitt annað?
spurði hún og nú brá fyrir ofur-
litlum amerískum hreim í rödd-
inni. Eitthvað sem hentar betur
vondum vegum?
Bill yppti öxlum, vonsvikinn.
Jú, ég á hérna einn jeppa, en ég
vil nú samt, að þú reynir þenn-
an, því að þá veit ég, að þú lítur
ekki við jeppanum.
Frankie vissi mætavel, að ef
hún settist við stýrið á þessum,
kæmi enginn annar til greina.
En hún gat ekki fengið af sér,
að gera þessum tveim mönnum,
sem þarna voru staddir, von-
brigði. Hún gat sér þess til, að
Rex mundi langa til að koma
upp í þennan bíl og jafnvel að
aka honum. Sá, sem var hrifinn
af bílnum mundi varla geta stað-
izt freistinguna.
Þú getur fengið hann fyrir
tvö þúsund dali, ef þú átt nokkra
dali, sagði Bill, lokkandi, og svo
geturðu líka fengið hann til
reynslu í viku. Betur get ég ekki
boðið.
Gott og vel, Bill. Settu benzín
á hann.
Rex hló og settist við hliðina
á henni í bílnum. Ég ætti nú að
réttu lagi að fá þig ofan af svona
eyðslusemi, sagði hann, en ef ég
væri ekki að fara til London,
þegar þessi mynd er búin, mundi
ég kaupa hann sjálfur.
Hún ók Rex til Irishtown og
til baka eftir strandveginum, af
því að hún vildi ekki fara með
hann til Laurier heldur láta
hann koma þangað með hinu
fólkinu daginn eftir. Hann var
þegar farinn. að sækjast fullmik-
ið eftir návist hennar. Hún
kunni ágætlega við hann, en hún
vildi ekki flækja málin með því
að gera hann ástfanginn af sér.
__ Komdu góða. Flugvélin er lent í Róm!
Eins og var hafði hún nóg á sinni
könnu þar sem voru viðskiptin
við André.
í Irishtown, skildi hún hann
eftir í veitingahúsi og fór til að
hringja í sjúkrahúsið. Á þessum
tíma átti André að hafa lokið við
stofuganginn. Hún fann, að hönd
hennar skalf þegar hú greip síma
tólið inni í litlu skonsunni. Lík-
lega mundi Andfé firrtast af
þessari hringingu hennar, svona
í miðjum vinnutímanum, en hún
vildi hafa allt á hreinu. Hún
sagði við nunnuna, sem kom í
símann, að þetta væri einkasam-
tal, svo að hún skyldi ekki ó-
náða lækninn, ef hann væri önn-
um kafinn.
Ef herran er í skrifstofunni
sinni, getið þér vel talað við
hann. Viljið þér bíða rétt á með-
an? Það var erns og rólega rödd-
in í símanum, væri að hasta á
óróna og spenninginn, sem ríkti
í hjarta Frankie. Og það var eins
og hún gæti engu orði upp kom-
ið þegar hún loks heyrði djúpu
röddina í honum í símanum. Og
þessi rödd sagði svo tilfinningar-
laust og ópersónulega, að hún
gat einskis getið sér til af henni
um tilfinningar hans. Francoise?
Er nokkuð að?
Nei.... ég er bara stödd í Irish-
town, heyrði hún sjálfa sig tafsa,
.... og ég ætla að borða hádegis-
verð með hr. Newman og hinum.
Ég ætlaði bara að vita, hvort það
stendur við það sama, að við
förum út að ríða um landareign-
ina í dag?
Það varð stutt þögn og svo
heyrði hún smelli í símanum.
Hún sá í huga sínum André vera
að hleypa brúnum.
Laurier þolir að bíða ef þú
hefur eitthvað annað betra fyrir
stafni í dag, svaraði hann loks-
ins, eins og honum væri algjör-
lega sama um þetta. Svo bætti
hann við, þurrlega: Það er það
gott við akrana, að þeir hlaupa
ekki burt.
Ég átti alls ekki við það, flýtti
hún sér að segja og hallaði sér
upp að veggnum, eins og hún
væri öll máttlaus. Ég vildi bara
láta þig vita, að ég ætla ekki
að selja Mendozafeðgunum Laur-
ier. Ég veit nú ekki hvort þeir
eru eins slæmir og þú segir, en
ég varð bara svo hvínandi vond
þarna í gærkvöldi....
Það varð ég lika, sagði hann
og hló og henni létti stórum. Ég
var búin að gleyma, hvaða varg-
ur þú getur verið ef þér er gert
eitthvað á móti.
En ég kæri mig ekkert um
Garcia Mendoza, sagði hún og
hló. Hann sagðist ætla að líta
á Laurier, ef ég byði sér, e:i ég
ætla bara alls ekki að bjóða
honum.
Hún gat ekki að því gert þó að
þetta léti í eyrum eins og full
uppgjöf af hennar hálfu. En
Garcia Mendoza gat nú ekki
jafnazt við samfélag Andrés.
Henni var full alvara með þess-
um orðum sínum.
Þá þykir mér leitt, að ég
skyldi stökkva upp á nef mér og
gleyma, að þú ert orðin fullorð-
in, sagði André vingjarnlega. Ég
ætla þá að koma með hryssuna
klukkan fjögur. Og þreyttu þig
nú ekki ofmikið í borginni, væna
mín. Bless!
Þegar Frankie hafði lagt frá
sér símann, dokaði hún dálítið
við til þess að jafna sig, áður en
hún hitti Rex aftur. Hún var frá
sér numin af gleði, af því að í
þessu samtaii höfðu þau André
nálgazt hvort annað svo mjög
aftur — meira en nokkurntíma
síðustu tíu árin. Það var náttúr-
lega ekki rétt að vera með
svona tilfinningar gagnvart
manni, sem var trúlofaður ann-
arri, en hún gat ekki að því
gert.
Nú eru komnar stjörnur í aug-
Un þín aftur, sagði Sol og leit á
stúlkuna með auga leikstjórans,
þar sem hún sat við stýrið á nýja
bílnum. Er það af því þú ert bú-
in að fá nýjan bíl eða af því að
þú ert nýbúin að tala við fallega
lækninn?
Hann er trúlofaður annarri;
það er einhver frönsk frænka,
sem á heima hjá þeim....
Frankie vildi ógjarnan eyða
gleðinni, sem var í andlitssvip
Sols, en hinsvegar var betra, að
hann vissi um Simone frá önd-
verðu. Hún lét sem hún væri
önnum kafin við bílinn og væri
ekki að horfa á hann. Snemma
í gærmorgun hafði hún opinber-
að litla Pólverjanum huga sinn
allan og nú vildi hún að þau
gætu bæði gleymt þeim trúnað-
armálum, sem allra fyrst.
Svo að skólastúlku-ævintýrið
er á enda, sagði hún hressilega
og setti bílinn í gang. Og bíllinn
á að verða huggarinn minn. Ég
hitti þig á morgun, Sol, og fæ
að heyra, hvað þér finnst um
Laurier.
Hann lyfti lömuðu hendinni í
kveðju skyni en lét hana falla
aftur þegar stóri bíllinn skauzt
niður eftir rykugum veginum.
Þrátt fyrir ljómandi sólina,
fannst honum allt í einu eins og
allur heimurinn væri orðinn
grár og tómur. Og var það þó
heimska, af manni, sem hafði
gert sér lífið að góðu, sagði hann
við sjálfan sig, mann, sem hafði
í gær verið að segja Frankie, frá
því, hvernig eitt gæti bætt annað
svo dásamlega upp. Það var líka
heimska af honum að vera að
hugsa svona mikið um velferð
stúlku, sem hann hafði hitt í
fyrsta sinn á ævinni fyrir einni
viku — rétt eins og hún væri
dóttir hans. En hann gat ekki að
því gert, að hann hafði áhyggjúr
af Frankie Laurier, Hann hafði
séð André, þegar hann var að
gefa farþegunum heilbrigðisvott-
orðið, og jafnskjótt kannazt við
manntegundina. Stoltur, greind-
ur, niðursokkinn í starf sitt —
og heiðarlegur. Þessi Ijómi í aug
um Frankie og svo hitt að André
var trúlofaður annarri, stóð ein-
hvernveginn ekki rétt af sér,
fannst honum, og hann óttaðist,
að vinkona hans væri að komast
í einhver vandræði.
Frankie vissi vel að það var
vitleysa að aka sama sem nýjum
bíl svona hratt í þessum steikj-
andi sólarhita, en hún ók nú
samt eins og glanni á leiðinni
heim. En hvort sem bíllinn var
nýr eða nýr ekki, þá stóðst hann
raunina prýðilega og flaug eins
og vængjuð vera yfir allar hol-
urnar og gegnum hvíta rykið.
Frankie gat ekki skilið í sjálfri
sér að hafa enzt til að sitja við
hádegisverðinn með kvikmynda-
fólkinu og hlusta á ráðagerðir
þess um könnunarferðina um
eyna daginn eftir. Maturinn hafði
verið vondur, því að koma Tonys,
* * >f
GEISLI GEIMFARI
>f Xr *
okkur? tekur enga stund, svo ég legg til að
Þessi handjárn meiða mig, en..
— Jæja, Geisli.... Þá er að senda þú skemmtir þér við það.... Þú
— En við losnum ekki úr þeim! boðin til öryggiseftirlits jarðar! Það deyrð um leið og sendingunni lýkur!
sem var kynblendingur, var ekkl
sérlega útfarinn í matreiðslu og
venjulega voru þarna ekki nema
fáir gestir. Frankie hugsaði með
tilhlökkun til matarins, sem þau
skyldu fá í Laurier. Ef ráða mátti
nokkuð af viðhafnarmáltíðinni,
sem Rose hafði gefið henni eirmi
í gærkvöldi, þá bjó hún til ágæt-
is mat, jafnvel þótt hún væri
ung og lagleg. ,
Frankie andvarpaði ósjálfrátt,
er hún hægði á sér til þess að
komast yfir sérlega slæman veg-
arkafla. Það var bersýnilegt, að
Joseph var afar ástfanginn af
Rose. Claudette hafði sagt henni,
að ef hún héldi þeim ófram í vist
inni í Laurier, þá mundu þau
sennilega gifta sig. Og Joseph
virtist vera prýðis drengur, kurt-
eis. rólegur og duglegur. Claud-
ette, sem var eitthvað skyld
Rose, sagði að hún væri munað-
arleysingi, sem nunnurnar hefðu
alið upp og kynni vel til hús-
verka og matreiðslu.
Það kann að vera, að hún sé
dálítið heimsk og feimin ennþá,
hafði Glaudette sagt í gærkvöldi,
en ef hún giftist Josep lagast hún.
áreiðanlega og verður góð eigin-
kona. Og þau verða þér áreiðan-
lega trygg, ef þú gerir þeim fært
að gifta sig. 5
Já, það ætti ég að minnsta
kosti að geta, sagði hún háðs-
lega við sjálfa sig, um leið og
hún beygði inn í hliðið heima hjá
sér. Já, ástin var svo einföld,
þegar hún kom til fólks eins og
Josephs og Rose!
SHÍItvarpiö
Þriðjudagur 17. október
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón
leikar — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp. v
12:55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15::00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og tilk.
— 16:05 Tónleikar. — 16:30 Veð-
urfregnir).
18:30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: „Le Cid“ ballettmús-
ik eftir Massenet (Sinfóníuhljóm
sveit Lundúna leikur; Hobert Irv
ing stjórnar).
20:20 Erindi: A meðan líkamlnn sefur.
(G-rétar Fells rithöfundur).
20:45 Fiðlutónleikar: Leonid Kogan
leikur mazúrka í a-moll eftir
Ysaye Slavneskan dans nr. 3
eftir Dvorák-Kreisler og Stef og
tilbrigði op. 15 eftir Wieniawski.
21:10 Ur ýmsum áttum (Ævar R. Kvar-
an leikari).
21:30 Söngvar og dansar frá Júgó-
slavíu (Þarlent listafólk flytur),
21:45 Iþróttir (Sigurður Sigurðsson),
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lög unga flóksins ( Guðrún Svaf
arsdóttir og Kristrún Eymunds-
dóttir).
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 18. október.
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Oskaí
ar J. Þorláksson. — 8:05 Tónleik-
ar. __ 8:30 Fréttir — 8:35 Tón-
leikar — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar),
12:55 „Við vinnuna”: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:03
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til-
kynningar. — 16:05 Tónleikar. -*
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Lög úr kvikmyndum*
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurír.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Strengjakvartett 1
B-dúr (Stóra fúgan) op. 133 eftir
Beethoven (Köokert-kvartettinn
leikur).
20:20 Frá liðnu sumri: Gestur Þorgríma
son rabbar við listafólk, sem brá
sér í ýmis konar sumarvinnu.
20:50 Operumúsik eftir Verdi:
a) Hljómsveitin Philharmonla
leikur forleik að „Aidu“ og
„Meynni frá Orleans*'; Tullio
Sarafin stjómar.
b) Hilde Giiden og Carlo BeP»
gonzi syngja aríur.
21:20 Tækni og vísindi; XII. þáttuPt
Kjarnorkuvopn (PáU Theódórs-
son eðlisfræðingur).
21:40 Islenzk tónlist:
a) Fjögur lög eftir Ama Bjöms-
son við ljóð eftir Kristján frái
Djúpalæk (í>jóðleikhÚ9kórinn
syngur; dr. Victor Urbancio
stjórnar).
b) Prelúdía, sálmur og fúga f
d-moll eftir Jón Þórarinsson
(Dr. Páll Isólfsson leikur á
orgel).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „I mánaskimu" eftlp
Stefan Zweig, í þýðingu Þórar*
ins Guðnasonar; fyrri hluti (Ey-
vindur Erlendsson).
22:30 A léttum strengjum: Ambrose og
hljómsveit hans leika haustlög
eftir Peter de Rose.
23:00 Dagskrárlok,