Morgunblaðið - 06.04.1963, Blaðsíða 10

10
UORCV n BL ABlb
r Laugardagur S. apríl 1963
Landið
okkar
SÁ tími er liðinn þegar haegt
var að járna farartæiki heimilis-
ins við hestasteininn á hlaðinu,
et skreppa þurfti bæjarleið, og
ekki var hætta á að annað færi
úr lagi. Nú er þetta miklu flókn-
ara. Bíllinn eða traktorinn gefa
bara frá sér undarleg hljóð eða
stöðvast alveg, og ekki dugar
minna en faglærður bifvélavirki
til að ráða gátuna um hvað að
farartækinu sé og koma því í
samt lag. Þó nú orðið séu jeppi
og traktor á hverjum sveitabæ,
finnast þó- ekki bifvélavirkjar
að jafnaði meðal heimafólks. Það
er þvi mikilvægt að þeir séu
eklki alltof langt undan, Enda
Við nýja bílaverkstæðið. Fyrir utan stendur WeeponbíH, sem frambyggt hefur verið yfir, svo hann
rúmar 18 manns í sæti.
Nóg að gera á bílaverk-
stæði í sveitinni
í Reykholti byggja þeir yfir 3 bíla
eru nú að koma upp bifvéla-
verkstæði víðs vegar í sveitum.
Eitt slíkt er nýrisið við Reyk-
holt í Reykholtsdal. Eigandinn
er Guðmundur Kjerúlf, sonur
Ándrésar Kjerúlfs, bónda þar.
Eftir að hafa lært bifvélavirkj-
un í Reykjavík og dvalizt þar í
átta ár, kom hann aftur heim
með unga konu, Ingibjörgu
Helgadóttur úr Reykjavík, í
þeim tilgangi að setjast þarna
að og gei;a við vinnuvélar. bíla
og verkfæri fyrír sveitunga sína.
— Næg eru verkefnin, segii
hann, síðasta ár komumst við
ekki yfir allt það sem fyrir lá,
enda þéttbýlt hér í kring og
vélakostur eykst á hverjum bæ.
Þrjú ár eru síðan Guðmundur
Ekkert heitt vatn var þarna,
sem þau fengu land undir starf-
semi sína, og reyndar ekki kalt
vatn heldur. En þau höfðu
heppnina með sér, því þegar
fenginn var jarðbor til að bora
skammt frá húsinu eftir tilvís-
un jarðhjtadeildar, þurfti ekki
að bora nema í 6 tíma, áður en
kom 100 stiga heitt vatn á 27 m
dýpi og þrýstingur það mikill á
því, að ekki þarf dælu til að ná
því upp á aðra hæð. Og í þokka-
bót reyndist þetta vera yfir
borðsvatn, sem hitnar þegar það
sígur niður, svo ekki þarf annað
en kæla það til að fá afbragðs
drykkjarvatn. Þarna er nóg vatn
fyrir hús Guðmundar og hús,
ur hann með Guðna Sigurjóns-
syni. Þetta er ný „Soffía“, sem
á að fara jómfrúrferð sína í Ör-
æfasveitina um páskana. En þeir
félagar áttu gámlan bíl að nafni
Soffía, sem búinn er að fara
flesta færa fjallvegi á landinu
og hún hefur flutt Reykhyltinga
í öræfin á páskum síðan 1959.
Nú stendur gamli bíllinn ósköp
hrörlegur úti undir vegg, en sá
nýi skartar Soffíunafninu á blá-
málaðri hlíðinni. Sæti í jómfrúr
ferðina voru frátekin áður en
byrjað var á yfirbyggingunni og
verður sennilega hinn nýi bíllinn
einnig að fara með farþega í
páskaferðina.
Það er Weeponbíll, sem þeir
félagar hafa frambyggt yfir
þannig að hann tekur 18 far-
þega í stað 14, eins og venjulegt
er. Þann bíl á kennari á Hvann-
eyri. Var verið að setja innan
í hann tréverkið við nýtt tré-
smíðaverkstæði, sem Páll Jóns-
son hefur sett upp ofan við tún-
garðinn í Reykholti.
Þar stóð einnig þriðji bíllinn,
sem þeir félagar hafa nýlega
byggt yfir, frambyggður Willys-
jeppi, þannig að í staðinn fyrir
að vera þröngur fjögurra manna
bíll, er það rúmur 8 manna bíll.
Verkstæðið og umhverfi þess
bar þess merki að þar væri nóg
að starfa, nærri fullbúnir yfir-
byggðir bílar fyrir utan, sund-
urteknar vélar inni og jafnvel
saumavél og steikarpanna á
bekk. — Já, ef saumavél bilar,
eða panna, er auðvitað ekkert
annað að fara með það en á
vélaverkstæðið í sveitinni, sagði
Guðmundur.
Næg viðfangsefni
Yfir kaffibolla inni í stofunni
spjölluðum við örlítið við hús-
freyjuna Ingibjörgu Helgadótt-
ur. Hún sagði að sér líkaði vel 1
sveitinni. f fyrstu hefði hún ver-
ið ofurlítið hrædd um að sér,
borgarbarninu, mundi leiðast, en
ekki hefur borið á því. — Það
er ekki eins og þetta sé ein-
angraður staður. Við höfum
næg viðfangsefni- til að skemmta
okkur við. Ungmennafélagið og
kvenfélagið eru með þjóðdansa
og tómstundakvöld, spilað er
bridge einu sinni í viku í Félags
heimilinu á Logalandi og svo
erum við að leika „Elsku Rut“
um • þessar mundir, sýning 1
kvöld í Logalandi og farin leik*
för á Snæfelisnes um helgina,
segir Ingibjörg, og strýkur um
hárið á sér, sem vafið er upp á
rúllur. Ekki dugar að elsku Rut
sé með alveg ólagt hár. Ingi-
björg ætlar því ekki að fást til
að vera með á myndinni sem við
tökum um leið og við kveðjum,
en lætur tilleiðast.
Sveinn sonur Björns Ólafssonar garðyrkjumanns með tomatakassa
með nýja afbrigðinu.
3000 börn að iíta eftir
Nýja „Soffía", 30 manna bíll, sem Reykhyltingar eru að ljúka við
að byggja yfir fyrir páskaferð í öræfi, og Willisjeppi, sem byggt er
yfir þannig að hann rúmar ágætlega 8 farþega.
luttist aftur heim í Reykholt
'yrst fékkst hann við viðgerðir
lánuðu geymsluhúsnæði og
cona hans var ráðskona á Breiða
lólsstað í einn vetur og vipn
fyrra I Reykholti, þar eð fjár-
áð voru af skornum skammti
áns og gengur. En á sl. ári réð-
ist þau í byggingu og reistu
nyndarlegan skála við veginn.
•étt framan við Reykholt. Þe*ta
;r bílaverkstæði og í öðrum
mda hússins snotur íbúð fyiir
>au hjónin. — Seinna meir má
itækka skálann og þó við e.t v
jyggjum íbúðarhús. þá verður
illtaf þörf fyrir íbúð handa
itarfsmönnum, segja þau og eru
jjartsýn á framtíðina.
sem bróðir hans er að byggja
rétt hjá.
Önnur Soffía
Undanfarið hafa unnið á verk-
stæðinu 3 og upp í 6 menn. —
Bara verst hve erfitt er að fá
menn f vinnu í bílaviðgerðir.
segir Guðmundur. — Við höfum
eiginlega verið önnum kafnir
við að byggja yfir tvo fiallabíla
síðan um áramót, ætluðum að
vera eingöngu í viðgerðum, en
byrjuðum svo að byggja yfir
bíl sem tómstundavinnu og það
reyndist svo tímafrekt að við
tókum það inn í verkstæðið.
Annar þessara fjallabíla tekur
30 manns í sæti og á Guðmund-
Ég leit inn í gróðurhúsin til
Björns Ólafssonar, þegar ég var
á ferðinni í Reykholti nýlega,
datt í.hug að hann kynni að geta
sagt mér frá einhverri nýjung
En Björn er ákaflega vakandi
pg oft að reyna alls konar nýj-
ungar í ræktun í gróðurhúsum
sínum, sem hann hefur rðkið
þarna sjálfstætt síðan 1942.
Hann er þarna nú með um 900
férm. af gróðurhúsum undir
agúrkur og tómata. — En þarf
að stækka, segir hann. Sérstak-
lega þarf ég að fá hús undir nvtt
afbrigði af tómötum, en húsin
sem ég hefi eru of heit fyrir
betta afbrieði. sem er ræktað
undir berum himni í Banda-
rikíunum.
Það eru um tvö ár síðan ég
sá myndir og frásögn af þessu
afbrigði í amerísku timariti,
heldur hann áfram, og skrifaði
vestur til Miehigan. Eftir halfan
mánuð fékk ég fræsendingu,
sem ég sáði til reynslu. Nú er
ég búinn að reyna þetta í 2 ár
og gengur vel, en þarf bara önn
ur og kaldari hús til að rækta
tómatana I.
— Hvers konar tómatar eru
þetta?
__ Þeir eru míklu stærri en
venjulegir tómatar, fara ca 18
í 5 kg. kassann í stað 80—100
af venjulegum tómötum og svo
eru þeir mjög kjötmiklir, ekki
mikið af vökva í þeim. eins og
öSrum tómötum, sem hafa svo
mikið frærými.
__ Er markaður fyrir slíka
tómata?
__ Já, ég hefi selt gegnum
fyrirtaeki í Reykjavík, og þeir
hafa runnið út, svo ég hygg á
mikla ræktun á þeim. ef ég get
komið unp húsum til þess.
— Mig langar til að _ reyna
fleira frá Ameríku, bætir Björn
við, og veit um ýmislegt, sem
ekki fæst í Danmörkusemvið hér
verzlum aðallega við. Það eru
sérstaklega káltegundirnar, sem
mér finnst fallegar, og svo jarð-
arberin. Ég vil reyna að rækta
inni hér tegundir sem þeir rækta
úti í hitanum, því veðurfarið
hjá þeim er allt annað en hjá
okkur. Mér finnst við vera orðn-
ir óþarflega steinrunnir í þessu
efni. Má vera að þessar tilraun-
ir gefi ekki mikinn árangur, en
einhverjir verða að reyna, og
það er þá helzt að þeir geri þaS
sem áhuga hafa á þvj. Okkur
vantar nefnilega alveg tilrauna«*
stöð hér á landi til að leita n3
beztu tegundunum til ræktun-
ar.
— Þú hefur líka verið með
einhverjar tilraunir úti, er það
ekki?
— f fyrravor fékk ég hreðku-
fræ, sem Asg. Pétursson, sýslu-
maður, útvegaði frá Strass-
bourg. Þetta voru fræ af kín-
verskunr. og frönskum hreðkum.
Þær kínversku voru rauðar. en
þær frönsku svartar og bragð- _
sterkar. Ræktunin tókst ágæt-
lega hér
— En nú má ég ekki vera að
því að standa og tala, segir
Bjöm að 'okum. Ég er að planta
og hefi 3000 börn tÚ að líta eftir.