Morgunblaðið - 06.04.1963, Blaðsíða 20

MORCVISBLAÐIÐ
Laugardagur 6. apríl 1963
OUNKERIEYS
Nú, er hún sat við mongun-
verðinn heima hjá sér, var hún
engu nær um þetta. Hún sneri
því huganum frá því og tók til
við morgunvinnu sína, enda þótt
jóladagur væri. „Órabelgirnir"
voru alveg að syngja á sínu síð-
asta í Dunkerleys og „Velupp-
alda Drekanum“ var lokið, en
það var engin ástæða til þess, að
hún ætti ekki að byrja á „Barn-
by og dýrið fagra“. Hún var
starfsöm stúlka og var alls ekk-
ert í því skapi að fara að slæp-
asL
Hún varð ekkert hissa, þegar
hún kom heim úr síðdeigisgöngu
sinni, að finna Grace Satterfield
og prófastinn í stofunni sinni,
því að þær Grace heimsóttu
hvor aðra svo til daglega. Held-
ur ekki varð hún neitt hissa á
að sjá á andliti Theós Chrystal
einhvern svip, sem bar hvort
tveggja í senn vott um ánægju
og sigurhrós, og sælusvip á and-
litinu á Grace. Hún vissi, að
Grace hafði verið að skrifa
Theó næstum daglega, og meðan
hahn stóð við í höfuðborginni,
höfðu þau verið saman, hvenær
sem hann komst höndunum undir
frá öðrum störfum. Hesbu hafði
skilizt, að hann hefði átt mikinn
meirihluta í skólanum, sem
hann starfaði við, og að það
hefði verið arfur eftir konuna
hans — og reyndar ekki eini
arfurinn eftir hana. f>essi heim-
sókn hans til Borgarinnar hafði
staðið í sambadi við sölu á hluta
hans í skólanum og hún þekkti
Theo Chrystal nógu vel til að
geta séð, að sú sala hafði gengið
honum í vil. Nú horfði hún á
eigandasvipinn á Theó, þegar
hann stóð upp til að heilsa henni,
en það var fyrst og fremst sá
svipur, sem henni fannst áber-
andi. Og hún hugsaði með sjálfri
sér: Hann hlýtur að vera mjög
ríkur. Og líklega er Grace ennþá
ríkari.
— Jæja, unigfrú Lewison, ég
leit rétt inn til að kveðja yður.
Ég verð að" fara heim snemma á
morgun. Og ég hef lokið erind-
um mínum með góðum árangri
— mjög góðum árangri.
Um leið og hann sagði síðustu
orðin, leit hann á Grace, sem nú
gat ekki stillt sig lengur, en
þaut til vinstúlku sinnar og
faðmaði hana að sér. — Ó,
Hesba! saigði hún, rétt eins og
þáð væri næg skýring — sem
það og var, því að Hesba var
nógu greind til að geta lagt
saman tvo og tvo. Hún ýtti
Grace mjúklega frá sér og sagði:
— Ég vona, að þið verðið mjög
hamingjusöm. Og ég óska yður
líka til hamingju, hr. Chrystal.
>ið eruð eins og sköpuð hvort
fyrir annað.
Og þetta vissi hún sjálf, að
var satt. Hún hafði þetgar fundið,
að Chrystal var þröngsýnn, met-
orðagjarn og laus við hugmynda
flug en hafði hinsvegar til að
bcra karlmannskraft og virðu-
leik, sem gæti átt vel við í þess-
ari háleitu stofnun, sem gæti
sýnt rétta spegilmynd af honum.
Og hann mundi ekki gefa kirkju
sinni neitt nema þann hæfileika
VOLKSWAGEN kemur yður ætíð á leiðar-
enda. — Hvert sem þér farið, þá er VOLKS-
WAGEN traustasti, ódýrasti og því eftir-
sóttasti bíllinn. Pantið tímanlega.
FERÐIST í VOLKSWAGEN
HEILDVERZLUNIN HEKLA H F
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
sinn að skila aftur með vöxtum
öllu því, sem kirkjan, sem stofn-
un, gæti veitt honum. Hesiba
hafði nóg hyggindi, þrátt fyrir
æsku sína, til að sjá, að það var
einmitt í sambandi við svona
reg'lulegt og hversdagslegt líf,
sem Grace mundi njóta sín bezt,
Hennar hæfileikar voru allir á
rólega sviðinu. Skólameistari eða
prófastur. Hesba brosti með
sjálfri sér. Það gat ekki hjá því
farið, að það yrði annaðhvort!
— Þið verðið að fá tebolla,
sagði hún.
Rauða rökkrið var að síga yfir.
Hún dró fyrir gluggana . oig
kveikti á tveim gasljósum, sem
voru sitt hvorum megin við arin-
hilluna. Þegar hún hringdi bjöll-
unni, brá húsmóðir hennar við
skjótt cng kom inn með te handa
þremur. Litla teborðið var sett
upp að arninum og svo komu
þau sér þægilega fyrir í stólum
kring um það. Hesba hellti í boll-
ana. Svo reif hún gesti sína
snöggt upp úr sæludraumum
þeirra, og spurði:
— Grace! Þegar þú varst í
Manchester, hittirðu þá oft hann
Alec Dillworth?
— Nei, svaraði Grace. — Ég
man svO óglöggt efúr mér í
Manohester. Þó man ég greini-
lega daginn, þegar fyrsta blaðið
hans frænda kom út. Það var
„Blákaldar staðreyndir", manstu.
Hún hugsaði sig um andartak
og saup á bollanum. — Og samt,
þegar ég fer að hugsa mig betur
um, þá er það bara athöfnin,
sem ég man, en engin smáatriði
úr henni. Það er allt í þoku fyrir
mér. En ég var þarna og sem
meira er, þú varst þar, Theó.
En hvað í ósköpunum varstu að
gera þar. Það get óg ekki mun-
að, fyrir mitt auma líf.
— Það er hægast að gera grein
fyrir því, svaraði hann. — Ég
var þarna bara aðstoðarprestur
og frændi þinn var heldur ekki
nema bara prentari. Ég hafði
farið í prentsmiðjuna til að
spyrja um einhverja fretgnmiða
fyrir kirkjuna og ég ætla ekki
að lýsa því, hve hissa ég varð,
þegar ég lenti þarna í samkomu
í tilefni af því, að nýtt blað var
að hlaupa af stokkunum.
— Það var tekin mynd af
þessu, sagði Grace. — Ég var
að skoða hana nýlega — bún er
í ramma í skrifstofunni hans
frænda. Þú ert alveig ótrúlega
fallegur á þessari mynd.
Þetta getur verið alltsaman
gott og vel, hugsaði Hesiba, og
rétti þeim kökurnar. Þarna hald-
ið þið áfram að tala hvort um
annað, en það var ekki það, sem
ég var að spyrja um. — En Alec
Dillvorth? Ég var að spyrja um
Alec Dillworth.
— Éig þekki nú svo lítið til
hans, góða mín, sagði Grace.
— Þú þekkir bezt sjálf ævintýrið
mitt. Út tötrum í skrautklæði á
fimm mínútum. Pabbi skildi mig
ekki eftir í Manchester, heldur
kom hann venjulega til mín á
ginhverjum baðstað, þennan
tíma sem ég gekk í skóla. SvO
var það háskólinn. Nei, Man-
chester er alveg í þoku fyrir
mér, og aldrei meir en nú.
— En þér, hr. Chrystal? nauð-
aði Hesba. — Þér voruð þó þarna
a staðnum. «
— Ef þú tekur útvarpið þitt með, þá geturðu ekki haft neifc. ,
á móti því að ég taki þvottavélina mina með.
Hún þaignaði, en hafði tekið
eftir einu smáatviki. Theó hafði
verið að setja frá sér bollann og
hann glamraði ofurlítið við
undirskálina. Hann var ekki laus
við handaskjálfta.
— Ég sá hér um bil ekkert til
þeirra, svaraði hann stuttarlega.
— Hesba notaði tækifærið:
— Þeirra?
— Já, ég á við Dillworth og
systur hans, hrökk út úr honum.
— Hann á systur... .eða átti þá.
— Já, hann á hana enn, sagði
Hesba. — Og étg hef engu síður
áhuga á henni en honum. Ég
hitti þau í gærkvöldi. Hún er
einhver fallegasta kona, sem ég
hef séð. En hún hefur einn hræði
legan galla. Önnur höndin á
henni er lömuð.
Hún tók eftir því, hve vand-
letga Chrystal setti frá sér boll-
ann í undirskálina. En nú glamr-
aði ekkert í honum. En hann
stóð dáítið snöggt upp. — Ég
held við ættum að koma okkur
af stað, elskan mín, sagði hann
við Grace. — Þér verðið að hafa
ökkur afsökuð, ungfrú Lewison.
Ég hef svo margt að gera....
láta niður dótið mitt.... Ég býst
varla við að hitta yður, fyrst um
sinn. En ef ég mætti gefa yður
eitt óvinsamlegt ráð, þá er það
að hitta Dillworth eins sjaldan
— Ég óska ykkur enn til ham-
og þér getið.
Hesba fylgdi þeim til d,yra.
— Eg óska ykkur til ham-
ingju, sagði hún. Af öllu mínu
hjarta, elskan mín.... til ham-
ingju!
Við Theó sagði hún ekkert.
Hún horfði á þau fjarlægjast
og stækka 1 skini gaslampans.
Svo hurfu þau í myrkrið, arm í
arm.
FJÓRÐI KAFLI
ÍT**
Prófastinum var það mikið í
mun að gera nokkrar breytingar
á embættisbústað sínum, fyrir
brúðkaupið, sem átti að standa
um vorið, og þar eð þær snertu
Grace allmjög, fóru þær frú
Dunkerley snemma árs, til viku-
dvalar í Mandeville. Sir Daniel
fór til Dickon og tók með sér
Izzy Pfyfe, Alec og Laurie. Ðina
varð kyrr í London, Sim gamla
til skemmtunar. Hún hefði nú
orðið eftir, hVort sem var, til
þess að fylgja Felix Boys á
Paddingtonsstöðina. Hann átti að
fara innan skamms til prests-
seturs nokkurs úti í svéit, þar
sem klerkur átti að troða í hann
vísindunum.
Fyrstu tvo dagana eða svo
hafðist sir Daniel lítt eða ekki
að og var mjúkur eins og lunga,
eins og Izzy orðaði það með
sjálfum sér. En jafnframt vissi
hann, að þetta var líkast smá-
reyk upp úr eldfjalli, sem gæti
farið að gjósa þá Og þegar.
íflUtvarpiö
Laugardagur 6. apríl
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 Óskalög sjúklinga (Ragnheið-
ur Ásta Pétursdóttir).
14.40 Vikan framundan: Kynning
á dagskrárefni útvarpsins.
15.00 Fréttir. — Laugardags-
lögin.
16.30 Danskennsla (Heiðar Ástvalds
son).
17.00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra
Þórarinn Kristjánsson sím-
ritari velur sér hljómplötur.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Börn
in I Fögruhlíð" eftir Halvor
Floden; VI. (Sigurður Gunnars-
son).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 „Persónumagnetismi Jóa Pét-
urs“, smásaga eftir O'Henry.
Gissur Ó. Erlingsson þýðir
og les.
20.20 Atriði úr söngleikmun „Car-
ousel“ (Hringekjan) eftir
Richard Rodgers og Oscar
Hammerstein.
21.10 Leikrit: „Gálgamaðurinn" eft
ir“ Runar Schildt f þýðingu
séra Sigurjóns Guðjónssonar.
Leikstjóri: Helgi Skúlason.
22.20 Danslög, þ.á.m. leikur Flam-
ingokvintettinn. Söngvari:
Þór Nielsen.
24.00 Dagskrárlok.
KALLI KÚREKI — ' Teiknari; Fred Harman
WE CAW FORT UP ItO
TH’ ROCKS' HE WON’T
SHOOT WITH JANE IN
TH’ LIWEOF FIBE.- 1
NOT WITH TWO OF US
T’STAW HIMOFF'
LfSTEN' I DOM’T WAMTA
ö£T TANSCED UP IW VOUR
FAMILY FIS-HT' SHE WON’T
EVEE 3E A &OOD WIFE
TOYOU'LETHEE&O
-----WITH HEfcFATHERh
1T S TOOJ.ATE' TH
OL’ MAW’LL KILL M£
YOU WAWTA SEE.
MURDER DOME ?
— Við getum búið okkur til víg-
hreiður á milli klettanna. Hann skýt-
ur ekki ef Jane er í hættu, að minnsta
kosti ef við erum tveir á bak við
hana.
— Hlustaðu nú á mig. Ég hef enga
löngun til að verða viðriðinn neitt
fjölskylduuppgjör þitt, og hún verð-
WE.LL-- AWRieHT-’ j
WE’LL &ETUNDEE 4
CDVEE, AM’I LLTRV
T’TALkSOME
ur þér aldrei góð kona. Láttu hana
fara aftur til föður hennar.
— Það er of seint, því hann mun
drepa mig. Langar þig kannski til að
verða vitni að drápi.
— Allt í lagi, við skulum reyna að
koma okkur í skjól, og ég skal reyna
að koma vitinu fyrir hann.
— Ég á ekki einu sinni föður, og
hvers vegna eruð þér að hlusta á
þennan glæpamann?
— Heyrirðu þetta. Ég held að það
væri réttast að binda hana aftur.
Vertu ekki alltaf að stara á hana og
sjáðu til þess að hún komist aldrei í
tæri við skotvopn.
16250 VINNINGAR!-
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 - milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hyer* mánaðar