Morgunblaðið - 03.07.1963, Blaðsíða 20

20
MORGU1SBLA Ð 1 Ð
Miðvikudagur 3. júlí 1963
HULBfRT FOOTIVER:
H
Æ
li
U
R
FARMUR
25
— Mér sýnist þú sjálfur mun-
ir hafa verið sá, sem helzt þurfti
buggunar við, sagði Horace og
allir við borðið hlógu, og Adrian
þóttist taka þátt í þeim hlátri.
— Ég sá þig alls ekki, sagði
Soffía hvasst.
— Ja, ég barði að dyrum hjá
þér, en þú svaraðir ekki.
— Og hvað gerðirðu svo?
spurði Horace.
— Hljóp upp á göngudekkið
til hinna.
— Hvað var ég að gera, þegar
þú komst á vettvang? spurði frú
Storey hlæjandi. — Var ég að
gera leikfimiæfingar?
— l»ú varst einmitt að stíga
upp á stólinn.
— f>ú varst þarna alls ekki,
sagði ég. — Þú komst ekki fyrr
en ég....
— Það er misskiiningur hjá
þér. Ég var bakborðsmegin og þú
sást mig ekki. Á eftir kom ég
yfir á stjórnborð.
— Ég hugsaði: f>að kann vel
að vera.. en sagði ekkert.
Frú Storey virtist ekkert taka
eftir þessu, en hún var aðeins að
bíða átekta. Ýmsir við borðið
voru að gera að gamni sínu á
kostnað Adrians. Loksins tinaði
Martin til hans og sagði í draf-
andi tón:
— f>að er skritið, að tveir bræð
ur skuli vera svona iikir í útliti
Oig svo ólíkir hið innra.
— Þetta gaf henni tækifæri. —
Innbrotið er skrifað í höndina
sagði hún. — Láttu mig sjá,
hvað ég get lesið út úr þinni
hendi Adrian.
— Hann sat beint andspænis
henni, og rétti henni hægri hönd
ina yfir borðið. Nei, þá vinstri,
sagði hún. Vinstri höndin sýnir
með hvaða eiginleikum þú ert
fæddur, en sú hægri, hvað úr
þér hefur orðið.
Hún greip fingur hans og fetti
þá aftur á bak, til þess að sjá
sem bezt í lófann. Adrian kveink
aði sér ósjálfrátt, og myndaði sig
til að draga að sér höndina. —
Hvað er að? spurði frú Storey.
— Nú, þú hefur skorið þig á
hendinni Fyrirgefðu, að ég skyldi
taka svona hart á henni.
f>egar hún vakti athygli á því,
gat ég séð litla skurðinn innan
á löngutöng á honum. Hann hafði
verið þveginn og ekkert blóð sást
aðeins vottaði fyrir skurðinum.
F nú tók að blæða úr honum
aftur og Adrian flýtti sér að bera
fingurinn upp að njunni sér.
— f>að þyrfti að binda um
þetta, sagði frá Storey, kæruleys
islega.
— Hvað gaztu lesið úr hend-
inni? spurði einhver.
— Langt óhófslíf, svaraði hún.
Samtalinu var haldið áfram,
og Adrian tók þátt í því, án þess
að gruna, að hann hafði komið
upp um sig. En þessi uppgötvun
dró upp ljóta mynd í huga
mínum. Adrian töfraði mig, hann
Nýtt
úrval af
amerískum
greiðslu-
sloppum
Verð frá
Kr. 575.00.
IVIarfeinn Eínarsson & Co.
Fota- & gardínudeild Lougovegi 31 - Sími 12816
var svo veikur fyrir og svo hættu
legur. Ég gat ekki samræmt það
hinu, hve bjánalega hann hagaði
sér.
XVIII. Kafli
Þegar við gengum út úr borð
sakium, var frú Storey afhent
skeyti. Hún fór með það niður í
káetuna okkar til að lesa úr því.
Þegar hún kom upp aftur, sagði
hún mér ekki, um hvað það hefði
fjallað, en ég las út úr andlits-
svip hennar, að það væri eitthvað
alvarlegt, enda þótt hún væri
jafn kát og kærulaus og áður,
meðan fleiri voru viðstaddir.
Horace, Martin, frú Storey og
ég fórum upp í kortaklefann til
að ráðgerast við Farman skipstj-
óra. Horace tók það sem sjálf-
sagðan hlut að láta Martin taka
þátt í þeim umræðum. Og svo að
ég unni Martin sannmælis, þá
voru tillögur hans snöggt um
skynsamlegri en hinar, sem hús-
bóndi hans hafði til málanna að
leggja.
Jim gamli var enn við stýrið.
Dyrnar inn í stýrishúsið voru auð
vitað lokaðar. Les sagði okkur
frá fyrirætlunum sínum.
— Ég þekki skipshöfnina sæmi
lega vel, sagði hann, glottandi,
— af því að ég hef umgengizt
hana í lúkarnum. Ég hef valið
tvo menn, sem ég treysti til að
stýra. Ég vil hafa Jim gamla til
að líta eftir föngunum.
— En hver stjórnar meðan þér
sofið? spurði frú Storey.
— Það gerir McLarsen, fyrsti
v"stjóri. Hann kann nóg til að
láta skipið halda stefnu, og ann-
að þarf ekki. Ég verð líka á
næstu grösum, ef á þarf að halda.
Það hefur aldrei verið neitt uppi-
stand í vélarrúminu, svo að þeir
geta séð af honum.
— Hvar erum við? spurði
Horace.
—■ Það skal ég sýna ykkur.
Við lutum öll yfir kortið. Les
gerði punkt með blýanti. — Sam-
kvæmt þeim útreikning, sem ég
gerði, þegar ég tók við stjórn-
inni, erum við hérna: 10.70 norð-
ur og 56.17 vestur. Við erum
komin út fyrir allar eyjar og út
á rúmsjó. Ég ætla að mæla bráð-
um og þá fæ ég þetta staðfest. En
eins og við sjáum, erum við hér
um bil jafnlangt frá Georgetown,
Demerara, Port-of-Spain, Trini-
dad og Bridgetown, Barbadoes.
Við gætum náð hverjum þeirra
staða sem væri, upp úr hádegi á
morgun. En Barbadoes er nálæg-
a New York.
— Hver er næsta Bandaríkja-
höfn? spurði Horace.
Les breiddi annað kort út á
borðið. — Að vegalengd er Mi-
ami nær, en vegna vindstöðunn-
ar yrðum við alveg eins fljót til
New York.
— Hvað er það langt
-— Við göngum um það bil
sextán mílur eins og er, og ég
veit ekki, hvað skipið gæti, ef
það væri pínt. En að minnsta
kosti ættum við að ná til New
York innan fjögurra daga.
— Þá vil ég fara þangað, sagði
Horace.
— Ég legg til, að fara til
Barbadoes, sagði frú Storey.
— Hversvegna? spurði hann,
fyrtinn.
— Af því að það er nær.
•— En við höfum orðið stjórn
á öliu um borð.
— Ég er umferðalögreglumaður og ég þjáist af stöðugri til-
finningu um að allir hati mig.
— Með því móti verður minni óskað þess. — Jæja, hvað var
tími til að efna til nýs samsæris.
— Samsærismennirnir eru und
ir lás og slá.
— Já, sumir þeirra.
Þetta andóf gerði Horace bál-
vondan. — Andskotinn hafi það!
æpti hann. — Ég ætla mér ekki
að fara til brezkrar hafn-
ar og lenda í öllum þeim seri-
moníum, sem því fylgir. Veiztu
hvernig brezkur réttargangur er.
Það gæti tekið okkur alla ævina
að bíða eftir honum. Og innilok-
uð í einhverri andstyggilegri
smáhöfn. Ég vil ekki eiga það á
hættu.
— Bretar rannsaka málin til
botns, sagði frú Storey.
— Það kann að vera, en þeir
eru bara allt of lengi að því.
Hvað segir þú, Martin?
Auðvitað var Martin á hans
bandi. — Ég er með New York.
Þar eigum við heima og þá vitum
við hvar við erum.
— Auðvitað! .... Viljið þér
t:ka að yður, Farman, að koma
okkur til New York?
— Auðvitað, ef þér skipið svo
fyrir.
— Þá förum við þangað. Þér
hafið það sem skipun frá mér.
— Ég skal setja stefnuna tafar
laust.
Frú Storey saug inn kinnarnar
en sagði ekki neitt.
Þegar við gengum út úr korta-
klefanum, sagði hún við Horace:
— Það er dálítið fleira, sem ég
þarf að tala um við þig.
— Komdu niður í káetuna
mína, urraði hann.
Þetta var í fyrsta sinn, sem ég
hafði komið í einkaíbúð Horace.
Setustofan hans tók alla breidd-
ina á skipinu, aftan til á A-þil-
fari. Hinumegin við hana var
svefnherbergi, næstum eins stórt
og svo fataherbergi og bað þar
fyrir aftan. Þetta var sannkölluð
draumaíbúð, en ég öfundaði hann
samt alls ekki af henni. Hann
leit út eins og einhverjir djöflar
væru að ásækja hann. Hann var
ástfanginn af húsmóður minni,
og hún fór í taugarnar á honum,
með því einu að vera eins og
hún var.
Við settumst í hægindastóla
við fallega arininn — sem hægt
var að kveikja upp í hefði hann
KALLI KUREKI
— -K - -K' —
Teiknari: Fred Harman
— Hreppstjórinn vill fá að heyra
öll smáatriði um drápið, Jimmie.
— Það er ekki um nein smáatriði
að ræða. Gamli maðurinn barði Sam
og skaut hann síðan með marghieypu
sinni. Þetta er allt og sumt.
— Þetta sannar að þú ert að ljúga.
Ég hafði enga marghieypu.
— Það er alveg rétt. Hann hafði
enga þegar ég náði honum.
— Ha? Ja .... jæja, þetta gerðist
í svo skjótri svipan.... en nú man ég
hvernig þetta vaiv
það þá, urraði hann. Hann
hleypti brúnum eins og sjóræn-
ingi, en um leið báðust ólundar-
legu augun vægðar. Frú Storey
sagði: — Það var Arian, sem
leysti skipstjórann og stýrimann-
inn.
— Hvað segirðu? Hvernig
veiztu það?
Hún sagði honum það.
— Guð minn góður! Bróðir
minn! .... Æ, ég veit, að hann
er asni, og ég fer fjandalega með
hann, en hann er nú bróðir minn
samt .... Kannski er hér um
einhvern misskilning að ræða.
Hann kom út á þilfarið, nokkrum
mínútum á undan Grober. Ég sá
hann.
— Það sannar auðvitað ekkert,
sagði frú Storey. Líklega hafa
Grober og Niederhoff gefið sér
tíma til að leita að byssum.
— Martin! hvæsti Horace.
—• Finndu hann Adrian og
komdu með hann hingað. Segðu
honum samt ekki, hvað ég vil
honum. Lofðu mér að sjá framan
í hann.
Martin skauzt út.
— Hvað ætlarðu að ger. við
Adrian? sagði frú Storey.
— Það færðu að sjá, þegar
hann kemur, urraði hann.
—Þér væri betra að ákveða
það, áður en þú sérð hann. Það
ætti að loka hann inni eins o,g
hina fangana.
— Nei, sagði Horace. — Ég vil
ekki fara að auglýsa þetta um
allt skipið. Það er til ofmikils
ætlazt.
aitltvarpiö
MIÐVIKUDAGUR 3. JÚLÍ:
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00,,Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Lög úr söngleikjum. — 18:50 t
kynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónasyrpa í léttum dúr.
20:25 Þorgrímur Þórðarson læknirj
fyrra erindi (Hjalti Jónsson).
20:55 íslenzk kammertónlist.
21:20 Erindi: Vandamál æskunnar
(Ólafur Gunnarsson, sálfr.).
21:45 Lög úr óperettunni ..Brosandl
land" eftir Lehár.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: Keisarinn i Alaska,
eftir Peter Groma; VII.
22:30 Næturhljómleikar. Hljómsveitúi
Eastman Philharmonia leikur.
23:30 Dagskrárlok.
FIMMTUDA6VR 4. JÚLÍ:
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 Á frívaktinni, sjómannaþáttur.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Danshljómsveitir leika. — 18:5t
Tilkynningar. — 18 50 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Úr ferðaminningum Sveinbjarn*
ar Egilssonar.
20:20 Samsöngur: Kórinn Concordia f
Minnesota syngur bandarísk íög.
20:40 Erindi: Lúðvíg Harboe og störf
hans á íslandi.
21:10 Haydn: Sinfónía nr. 45 í fis-moll,
21:35 í heimsókn hjá Salla sérvitringi,
smásaga eftir Jón Kr. ísfeid.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 KvÖldsagan: Keissrinn i Alaska,
eftir Peter Groma; VII.
22:30 Djassþáttur (Jón Múli)
23:00 Dagskrárlok.