Morgunblaðið - 01.03.1964, Blaðsíða 8

8
, Sunnudagur 1. marz 1064
MORGUNBLAÐIÐ
— Með írum
Fraimhald af bls. 3
„Hefur þú haft þennan
fyndna þátt þinn lengi?‘.
„Já, talsvert lengi, en eitt
*inn féll hann niður. Það var
fyrir 126 árum, þegar ég sá
Karólínu í fyrsta skipti. Ég
er hræddur um, að það hafi
verið í anddyrinu. Þann dag
féll þátturinn niður, en allir
írar vita það, að hann hefur
verið stórum skárri síðan“.
„Ég ætla að skrifa grein í
írska Moggann, the Independ
ent, um för mína til Surtseyj
ar“, segir frúin.
„Já, og ég er að skrifa og
hef skrifað nokkrar greinar
um íslenzka leiklist fyrir
írsk blöð. Svo er ég líka að
skrifa grein um írska leiklist
í Birting", segir Tómas.
„Telknaðir þú ekki leik-
tjöldin, sem notuð verða í
Rómeó og Júlíu?“
„Jú, ég byrjaði á þeim úti
á írlandi, þar sem ég vissi
ekki, að Leikfélagið hefði
fastráðinn leiktjaldamálara.
Steinþór málar hins vegar
mest af þessu fyrir mig. Hann
er alveg prýðilegur. Búning-
ana fæ ég flesta frá írlandi.
Hann heitir Bourke, sá sem
útvegar þá. Brendan Behan og
Bourke eru systkinasynir.
Suma búningana hef ég sjálf-
ur teiknað og er verið að
sauma þá“.
„Hvernig ganga æfingarn-
ar?“
„Alveg eins og til var stofn-
að. Ég er búinn að setja írsk-
an blæ á Rómeó og Júlíu eft-
ir Shakespeare, sem var íri
að uppruna“.
„Hafið þið hjónin ferðazt
mikið um nágrenni Reykja-
víkur?“
„Tómas hefur nú mjög lít-
inn tíma aflögu“, segir frú
Karólína. „En þó hofum við
eitthvað séð. Umhverfi Hafn-
arfjarðar er eitt hið fegursta,
sem ég hef séð. Það minnir
mig á Donegal á írlandi, þar
sem þið víkingarnir þóttuð
slæmir gestir. Þið tókuð venju
lega elzta soninn og elztu dótt
urina á hverju heimili".
„Hvenær farið þið aftur til
írlands?"
„Við förum morguninn eft-
ir frumsýninguna", svarar
Tómas. „Við sofum ekkert um
nóttina, heldur förum beint úr
sigurhátíðinni út á flugvöll".
„Hvenær kemurðu svo næst
til fslands?"
„Ætli það verði ekki að ári.
Þjóðleikhússtjóri hefur beð-
ið mig að setja á svið Playboy
of the Western World eftir
Syngé. Nú er búið að semja
við það söngva og nefnist það
þá the Heart’s a Wonder. Þetta
er feiknalega gott verk og
er mér bæði ljúft og skylt að
matbúa það ofan í íslendinga".
Ö.
INIemenda-
tónleikar
IVIaríu
IVflarkan
SÖNGSKÓLI Maríu Markan
óperusöngkonu er ekki gömul
stofnun, og fyrstu opinberu nem-
endatónleikar hans voru haldnir
i Gamla bíói á miðvikudag. Þar
komu fram átta söngnemendur
Maríu, firnm konur og þrír karl-
ar, og sungu fjögur lög hver.
Aberandí fallegur svipur var á
tónleikunum, framkoma söng-
fólksins hæverskleg og hispurs-
laus, og mátti renna grun í, að
hin reynda söngkona hafi kennt
nemendum sínum fleira en að
beita röddinni. En þeir sem áttu
kost í fyrra vetur að vera við-
staddir nemendatónleika Maríu
sem haldnir voru einkalega,
munu hafa tekið eftir áberandi
framför hjá mörgu því söngfólki,
sem hér gat að hey'ra öðru sinnL
Margir eru kaliaðir en fáir út-
valdir á sviði listarinnar. Sam.
kvæmt öllum venjulegum lík-
indareikningi mætti þykja ósenni
legt, að nokkur útvalinn fyndist
í hópi þeirra átta nemenda, sem
hér létu til sín heyra. Þó kann
vera, að svo sé. En þar sem ein-
hverjum eða jafnvel mörg-
um gæti verið gert rangt til með
því að nefna einstök nöfn, verð-
ur því sleppt hér. Um er að ræða
fólk, sem hefir að baki misjafnan
þroska og mislangt nám, og
brestur því forsendur til að gera
upp á milli þess. En það er állt-
af hollt að minnast þess að þeir,
sem aðeins eru kallaðir, geta
líka átt mikilvægu hlutverki að
gegna í víngarði listarinnar, án
þeirra væru afrek hinna útvöldu
lítt hugsanleg.
Nemendur Maríu Mankan
gerðu henni verðugan sóma á
þessum tónleikum og er full
ástæða til að samifagna henni
með þá.
Asgeir Beinteinssson píanó-
leikari var við hljóðfærið og
veitti hinu lítt reynda söngfóiki
öruggan stuðning.
Jón Þórarinsson.
LANCOME
Ný snyrtinámskeið byrja
þrðijudaginn 3. marz.
Aðeins fimm í flokki.
Innritun alla daga.
Sími 20565.
Tízkuskóli AIVDREU
Skólavörðustíg 23.
BygS'ngnfélag verkamanna í Reykjavík
Til sölu
3ja herb. íbúð í 4. byggingaflokki. Þeir félagsmenn
sem neyta vilja forkaupsréttar leggi inn umsóknir
sínar á skrifstofu félagsins í Stórholti 16 fyrir kl. 12
á hádegi 9. marz nk.
STJÓRNIN.
Verkamenn
óskast í byggingavinnu
Uppl. í síma 34102 í dag.
DEILDAR8TJÓRI
KJÖRBIJD
Viljum ráða deildarstjóra strax til að
stjórna 2 deildum vorum í Borgarnesi.
Umsóknir er greini fyrri störf, óskast
sendar kaupfélagsstjóranum fyrir 4.
marz nk.
Kaupfélag; Borgfirðinga.
Auðvelt starf
Fyrritæki í Reykjavík vill ráða karlmann, 25—40
ára gamlan, til að annast um spjaldskrá og til ann-
arra auðveidra léttra starfa. Til greina gaeti komið
maðui', sem ekki hefir fulla starfsorku. Tilboð auð-
kennt: „Spjaldskrá“ sendist Morgunblað.nu.
Þrýstiker
Baðvatns-
geymar,
|
^ jafnan
^ fyrirliggjandi.
^ VELSMIÐJA
^ Björns Magnússonar
^ Keflavík - Sími 1737, 117{
Huseigendafélag Reykjavíkur
Skrifstofa á Grundarstig 2A
Sími 15659. Opin kl. 5—7 alla
virka daga nema laugardaga.

Konan mín ekur bíl
ÞAÐ er konan mín sem situr undir stýri á bílnum okk-
ar, því mér er það ómögulegt. Ég er maður viðutan eins
og svo margir aðrir rithöfundar og get þess vegna ekki
beint óskiptri athygli að veginum, að þungaflutninga-
vögnum, að börnum sem hlaupa yfir götuna o. s. frv.
Sem sagt, ég hef ekki bílpróf. Hvað konu mína snertir,
þá eru liðin þrjátíu og fimm ár síðan hún fékk skír-
teinið sitt. Aðeins löng ferðalög okkar, heimsstyrjöldin
og eitt og annað þar að lútandi urðu til þess að hún tók
ekki í bíl nokkuð lengi. Þegar hún svo settist aftur undir
stýri leizt mér ekki meira en svo vel á það. Ég sagði við
sjálfan mig: „Bílarnir eru mun hraðskreiðari nú en þá,
umferðin hundraðfalt meiri, ökuníðingar harðskeyttari.
Myndi konan mín geta staðizt þessum breyttu aðstæð-
um snúning?“
En mikið skelfing gat ég verið heimskur, að hafa
áhyggjur af þessu! Hún ekur listavel og aksturinn er
einmitt verk við hennar hæfi. í fyrsta lagi þykir henni ~
gaman að aka bíl. Henni líður aldrei betur en þegar hún
,er á ferðinni í bílnum sínum. Þegar hún sezt undir stýri
finnst henni einhvern veginn að hún megi sín hreint
ekki svo lítils og hún sé þó nokkuð yfir aðra hafin. Á
öllum öðrum sviðum krefst ég þess að vera húsbóndi
hennar og herra, en hvað akstrinum viðkemur er hún
einráð.
Við aksturinn finnur hún þá miklu ánægju sem
jafnan er því samfara að vinna eitthvað verk svo vel að
ekki geri aðrir betur. Þessi ánægja er að sama skapi
meiri sem hún hefur orðið að vinna ötullega og af þolin-
mæði að því að verða nógu fær til þess að aka bíl í mik-
illi umferðarborg. Hún varð að æfa sig dag eftir dag,
eins og píanóleikari, áður en hún gat lagt bílnum sínum
upp við gangstéttina, ef naumt var skammtað stæðis-
rýmið.
Framan af varð hún að læra allt á nýjan leik, eins
og hún væri byrjandi í ökulistinni og þá ók hún hægt.
Mér jókst öryggi við að sjá hana aka bílnum svona ró-
lega eftir vegunum. Hún fór þá aldrei fram úr, ekki
einu sinni silalegustu þungaflutningavögnum. Hún
sagði alltaf, rétt eins og henni stæði á sama: „Hverju
skiptir það svo sem þó ég láti vera að fara fram úr þess-
um silakepp? Ég hef ekkert sjálfsstolt. Það er misskilið
mont sem er orsök flestra umferðarslysa“. Svo uppgötv^
aði hún að af þessum hægfara þungaflutningavögnum
lagði einstaklega óskemmtilega olíustybbu og að litlir
bílar með marga farþega eru í rauninni alltof svifa-
seinir í umferðinni.
Smám saman varð hún áræðnari. Hún jók benzín-
gjöfina, fór fram úr og henni varð loks ljóst, að það gat
verið bæði auðvelt og ánægjulegt.
Núna ekur hún hratt þegar henni býður svo við að
horfa. Hún er varkár enn, hún virðir stöðvunarmerki og
umferðarljós og hún fer ekki fram úr bíl nema hún sjái
framundan langan, beinan umferðarlausan vegarkafla.
Hún hefur ímugust á gáleysislegum akstri og fyrirlítur
ökuníðinga. Hún hlítir öllum umferðarreglum en er
hætt að vera hrædd.
Á beinum vegi ekur hún eins hratt og áræðnustu
ökumenn. Mér þykir gaman að sjá hana svona örugga
með sig og leikna. En stundum verður mér samt á að
sakna gömlu góðu daganna, þegar við snigluðumst þetta
í hægðum okkar eftir þjóðvegunum.
En ég hef tekið eftir nýrri tilfinningu í fari hennar
þar sem er dálæti hennar á bílnum sínum. Konur hafa
svo mikla kærleiksþörf og þær þurfa alltaf að höfða öllu
til tilfinninganna. Þær fara þessvegna með þílinn sinn
eins og dekurbarn. Þær furðar á því hve vel hann standi
sig. („Ég hef ekki ekið honum nema 3.000 mílur og mér
finnst eins og ég hefði ætíð átt hann“). Og á því hve
miklum kostum hann sé búinn. („Enginn annar bíll læt-
ur eins vel að stjórn“). Það spaugilega við þetta er það,
að þegar þær svo kaupa nýjan þíl færist dálæti þeirra
strax yfir á þann nýja, þann yngsta. Souvent femme
varie — konan er hviklynd — segir franskt máltæki og
þetta er meira sannmæli þegar um vélar er að ræða en
þar sem ástin á í hlut.
Útihurðir
úr furu og harðvið fyrirliggjandt.
Sögin hf.
Höfðatúni 2 — Sími 22184.