Morgunblaðið - 01.03.1964, Blaðsíða 24

, I
24
MORGU N BLAÐIÐ
r
Sunnudagur 1. marz 1964
ALLTAF EITTHVAÐ NÝTT
DRENGJASKÓR
óvenju fallegir.
KULDASKÓR
Franskar
MOCCASÍUR
Litur: brúnn og svartur.
StærAir: 32—39.
Verð kr. 398,-
VAÐSTÍGVÉL
Stæróir: 24—33.
Litur: brúnn.
Verð kr. 223,-
INNISKÓR
með rennilás.
Stærðir: 20—28.
Litur; Rautt, blátt.
Verð kr. 110,-
Litur: brúnn.
Stærðir: 34—40.
Verð kr. 374,-
ROS-barnaskór
Allir litir.
Stærðir: 18—27.
Verð kr. 208,-
Goðir skór gleðja góð börn
SKÓHÚSIÐ
Hverfisgötu 82 — Sími 11-7-88.
ifláf.íifirlÍBiigðr
Jón Hj. Jónsson flytur er-
indi í Sjálfstæðishúsinu
sunnudaginn 1. marz
kl. 20,30.
Efni: Öruggasta hamingjuleið mannsins.
Karlakór syngur. — Allir velkomnir.
Hvar eru hinir lútnu
Ritningin veitir huggun-
arríkt svar! Svein B. Jo-
hansen talar um þetta um
deilda efni í Aðventkirkj
unni í dag, sunnudaginn
1. marz kl. 5 síðd.
Karlakór syngur. — Einsöngur. — Allir velkomnir.
Útboð
Tilboð óskast í að byggja 1. áfanga raunvísinda-
stofnunar Háskólans við Dunhaga í Reykjavík.
Útboðsgagna má vitja í skrifstofu Háskólans gegn
2000 kr. skilatryggingu. Tilboðin verða opnuð í skrif
stoíu Háskólans þriðjudaginn 10. marz nk. kl. 11 f.h.
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
hana, hvað hefði komið
fyrir þær. Konan sagoi,
að það mundi hafa verið
páfagaukurinn sinn sem
talaði. Hann væri vanur
að styðja á hurðarhúninn
og biðja um að fá að
koma inn. Hulda héldi
svo mikið upp á hann,
að hann fengi oft að vera
í herbergmu hennar á
næturnar. Og maðurinn
David Severn;
Við hurfum inn
í framtíðina
sem var úti að ganga,
refði verið að fá sér
tvöldgöngu í nýja frakk
muffl sínum og með staf-
nn sinn. En það að allir
»engu svona hægt, og að
alit var svo hljótt, var
oara af því, að klukkan
var orðin eitt um nóttina
>g fáförult á götunum.
Þessvegna hefði telpun-
jm fundizt umhverfið,
ivona skrítið. Mikið urðu
stelpurnar fegnar að
heyra þetta, og þær hugs
uðu sem svo, að þær
skildu ekki vera svona
vitlausar framar. Þær
aetluðu að vera óhraedd-
ar, þvi að venjulega er
ekkert að óttast.
Hanna GuUermsd.
12 ánu
Þegar við losuðum
hendur hans og fætur,
gat hann varla hreyft sig
né talað. Við urðum að
bera nann niður mjóan
vindustigann. Haegt rið-
um við aftur til Ondin og
gileði okkar var trega-
blandin. Tveir af okkur
mönnum höfðu fallið í
viðureigninni við varð-
mennina hjá kastalahhð-
inu.
Diek gat varla haft
augun af Wöndu. Örvar
hennar og bogfimi, en þó
framar öllu hugrekki
hennar, höfðu bjargað
honum úr lífsháskanum.
Bundið var um aðra hönd
hans, sem hann hafði
særst á, þegar hann barð
! ist við hlið Samma undir
eikinni í Hampstead
skóginum. Hann vildi lít-
| ið tala um handtöku sina
eða fangavist. Ofurlítið
lifnaði samt yfir honum
I þegar hann sá mig í
rauða kuflinum með
krúnurakaðann skallann.
„Pétur, það er sannarlega
sjón að sjá þig!“ En brátt
var hann aftur alvarlegur
og hugsandi á svip.
! Við sáum okkur til á-
nægju, þegar til Ondin
kom, að fullur sigur var
unninn ofan jarðar í borg
inm. Fréttm um dauða
Foringjans hafði orðið til
þess, að menn hans gáf-
ust upp.
I Einn af þeim fyrstu,
sem fagnaði okkur i Porg
inni, var Haraldur Du'd-
loon. Með honum var
Harry, baeklaði drengur-
inn, og augu hans ljóm-
uðu af gleði.
„Ég bjóst varla við að
hitta ykkur lifandi aít-
ur“, sagði hann.
Faðir hans var að óska
Valtý til hamingju með
! hið vel heppnaða her-
bragð hans.
„Ég missti af aðstoðar-
manni mínurn," sagði Val
týr ' og leit brosandi á
mig. „Það var enginn
tími til að leita að hon-
um og ég varð að fram-
kvæma áætiun mína á
eigin spýtur. Þar sem eg
þekkti venjur Foringjans,
vissi ég að um sólarupp-
rás mundi hann verða of-
an jarðar."
Ég spurði hann, hvern-
ig hann hefði farið að því,
að birtast svona skyndi-
lega uppi á þakinu hjá
mér og Foringjanum.
1 „Sástu ekki að ég eiti
þig ínn í bygginguna?",
sagði hann. „Ég hljóp
upp stigann, sem var
neyðaruppgangan úr neð-
anjarðarstöðinm. Fimm
hundruð og sextíu þrep,
það var sannkallað Mara
þonhlaup! Þegar ég var
að svipast um við bygg-
ingarnar, sá ég þig milli
svartkuflunganna og slost
I í förina. Mér til nokikurr-
ar undrunar virtust alilrr
álíta nærveru mína sjálf
sagða“.
„Hefðir þú ekki komið
væri ég dauður,“ sagði
„O, við erum eins og
kettirnir ,höfum allir niu
líf“, svaraði hann blægj-
andi.
„Þá er ég hræddur um,
að við höfum notag átta
aí þeim! En Valtýr, hvern
ig fer nú fyrir þeim, sem
eru neðan jarðar? Hvað
verða þeir lengi að gera
við það, sem þú skemmd-
ir?“
„Tvo daga að minn-
sta kosti. Við vöktum all-
ar útgönguleiðir og kufl-
ungarnir munu allir
verða afvopnaðir, þegar
þeir neyðast til að koma
| an og breyting til betra
lífs breytti fljótlega hög-
um fóiksins. Lög.mál
Marls var hreinsaö og
endurskoðað af kjörnum
fulltrúum fólksins. Vélar
voru leyfðar, aðeins hern
aðartæki skyldu bönnuð.
Hjólið varð aftur hjálpar
j 'hönd fólksins, en ekki
ógn þess og skelfir. Eftir
fáa daga óku fyrstu vagn
arnir eftir strætum borg-
arinnar. Og á gönguferð-
um okkar mættum við
Diok mörgum glöðum
börnum, sem skoppuðu
I svigagjörð á undan sér.
! Allt var i framför.
Svartkufiarnjr voru
horfnir. og reiknimeistar-
arnir sáust ekki lengur.
Stærðfræðirannsókn-
um sityldi að visu íram
út. Loftleysi og matar-
skortur mun fljótlega fá
þá til að klifra upp stig-
ann.
Síðustu fimm vikurnar,
sem eg dvaldi í framtíð-
inm, liðu fljótt og þægi-
lega. Valtýr, Dick og ég
bjuggum hjá Dubloons
IjoiSKyiounm. Ny sKip-
»haldið, en aldrei framar
átti að draga menn frá
öðrum öldum og tímum
gegn vilja sínum til Ond
in. Mönnum var leyft að
raka sig og snyrta hár
sitt að vild. Okkur Valtý
til mikillar gieði fékk
hárið i»ú að vaxa í friði
upp úr krúnurökuðum
I hvirflinu-m a oikikuí'.
| Neanderthal maður-
inn hlýtur að hafa klifr
að niður kaða.linn á eftir
okkur, því fréttir bárust
af honum úr skógunum
vestur af borginni. Hann
hafði tekið sér aðsetur
í bjarnarhýði og virtist
frelsinu feginn.
Venjulega sá ég Dick
heldur sjaldan um þetta
leyti. Væri hann ekki
önnum kafinn að ræða
framtíðaráform um raf-
lýsingu og stma við
Valtý, mátti ganga að
þvi visuð að hann væri
í félagsskap Wöndu.
Hann hafði fljótlega náð
sér aftur eftir fangavist-
ina, en samt var hann
Lweyttur. Fslagsskapur
okkar var ekki eins ná-
inn og áður. Ég gat skil-
ið, að Valtýr, sem hafði
dvalið tvö ár í Ondin,
! væri niðursokkinn í
áætlamr og framtíðar-
| aform borgarbúa. En mér
j fannst skritið, að Dick
j skyldi vera jafnvel enn.
þá ákafari. Hjá mér
komst aðeins sú hugsun
að, hverniig ég gæti sera
fyrst aftur komizt heira
til míns fólks og mín*
tíma. Aftur á móti virt-
ist Dick aðeins hugsa um
hvermg leiða mætti fólk
ið til betra og farsælia
iífs.
„Sjáðu til Pétur*,
sagði hann alvarlegur
við mig eitt kvöldið,
„hér er svo mikið verk-
eíni. Ég hefi talsverða
þekkingu á vélum, sem
hér geta komið að not-
um. Foringinn gerði
þennan stað að hreinu
fangelsi og þá óskaði
Fnunhald á bls. 4