Morgunblaðið - 12.04.1964, Side 3

kí
Suonudaguj 12. apríl 1964
MORGUNBLADID
Skólakór Melaskóians syngur undir stjórn Daníels söngkennara.
Barnaskemmtun Melaskólans
Á PÁLMASUNNUDAG og
daginn eftir voru haldnar
fjórar skemmtanir í Melaskól
anum. Var 'hér á ferðinni hin
árlega skemmtun, sem haldin
er fyrir nemendur, foreldra
þeirra og systkini. Börn úr
Me lasikó 1 a n um fluttu öll
skemmtiatriði, en kennarar
höfðu vitasikuld aðstoðað við
undirbúninginn. Til skemmt-
unar voru söngur, hljóðfæra-
sláttur, leiksýningar og fkn-
leikasýning.
Aðgangur var seldur á 20
krónur og það, sem inn kom
rennur í ferðasjóð 12 ára
barna og til hljóðfærakaupa
fyrir skólann, en hljóðfæra-
leikur, einkum flautu- og
fiðluleikur, tíðkast mjög í
söngtímum. Að sögn kennara
Melaskólans er ferðalag það,
sem 12 ára börn fara í að
loknu fullnaðarprófi, mikið til
hlöikkunarefni barnanna. í>au
fara með kennara sínum í
eins til tveggja daga ferð út
um landið og gista þar í skól
um .
Mikll fögnuður var meðal
yngri og eldri á sikemmtun
þeirri, sem ljósmyndari Mbl.
var viðstaddur. Hlátrasköllin
dundu um áhorfendasalinn,
er leikþættir voru sýndir og
söngur skólakórsins, tvíleik-
ur drengjanna á fiðlur og
fimleikasýning tólf ára drengj
anna firnm vöktu óskipta
hrifningu.
Skólapiltarnir Einar Hjörleifs son og Sigurjón Heiðarsson leika
ó.
»&»*»• orengifmr, sem amr eru ^ra. heita
Bjarni, KjarUn, Arni, Sumar liSi og lngólfur.
Bandaríski kór-
inn á Akranesi
AKRANESI, 11. apríl. — Stú-
dentakórinn frá Texas, söng hér
í Bíóhöllinni í gærkvöldi kl. &
á vegum Tónlistarfélags Akoa-
ness. Söngskráin var mjög fjöl-
breytt, kirkjuleg tónlist, þjóðleg
og veraldleg tónlist. Stjórnandi
var Fran A. McKinley. Húsið
var troðfullt og fjöldi fólk varð
frá að hverfa. Áheyrendur fögn
uðu söngvurunum innilega og
hrifust af látlausu og fágaðri
framkomu þessarra ungu söng-
manna. — Oddur.
Sr. Eirikur J. Eiriksson:
Góði hirðirinn
II. Sunnudagur eftir páska.
Guðspjallið Jóh. 10,11-16
HANNES Hafstein yrkir mitt í
baráttutmi:
„Klífi brattann."
Hann varar andstæðinga sína
við, svo að þeir láji ekki hita
stjórnmálanna hlaupa með sig af
vega og fipi- þá, „sem þræða
eiga einstigið mjóa með ópum
köllum eða aðkasti, þegar þeir
eru að klífa tæpastar klifið."
Menn deila um málstað Hann-
esar Safstein og andstæðinga
hans.
Hann klífur þritugan hamar-
inn með ærnu þreki. En þess ber
að gæta, að í stjórnmálum mæð-
ir mest á þeim sem með völd
fara, en barátta þeirra er einnig
orðin til fyrir hvatningu and-
stæðinganna, þótt einatt sé það
litt viðurkennt. í>au óbeinu rök
koma hér til greina, að þeir vaka
á verðinum og sækja fram einnig
með það í huga að gera betur
en andstæðingarnir.
Hugsanlegt er, að án þeirra
brysti foringjann þrek og kjark
Hafstein hefði ef til vill daprast
sóknin, ef ekki hefði verið hróp-
að til hans í fjallið: Steíndu hátt
og djarft. Við erum reiðúbúnir
til að standa í þínum sporurh og
sækja í fjallið eign okkar og rétt
og hjartans unað.
Vinur minn einn átti einkar
snotra vettlinga af vestfirzkri
gerð.
Eitt sinn tók ég að mér starf
hans, er hann brá sér til þorps-
ins til þess að vera við jarðarför
gamallar konu. Hann flutti ræðu
í kirkjunni ásamt prestinum og
þótti góð.
Er gengið var frá gröfinni,
sögðu menn: „Bezt var þetta um
ána og lamtoið."
- Ræðumaður hafði bjargað á
og lambi, er gamla konan átti,
úr einu hrikalegasta fjalli fjarð-
arins.
Hún hafði grátbænt hann að
fara og gera tilraun til þess að
bjarga blessuðum kindunum.
Vinur minn lagði til atlögu við
hengiflug fjallsins og hálasvell-
in á mjóum syllum þess. Aldrei
gleymdi hann viðtökum gömlu
konunnar og gleði, er hann kom
með hjartkæra eigu hennar
þessa.
Vettlingana snotru er hún síð-
ar sendi honum, notaði hann við
'hátíðleg tækifæri.
Umhyggja margra fjárhirða er
mikil um sauðburðinn. Ánna er
gætt svo sem bezt má verða. Að
þeim er hlynnt og lömbunum hjú
'krað, sé þess þörf, eins og mann-
eskjum.
Um túh og heimahaga liggja
slóðir fjárhirða í dögg hlýrra
nátta, er kyrrð ríkir um fjörð
og dal, ..en oft ér kalt og hretin
nöpur. Er þá fang hirðisins hlýtt

I NA /5 hnútar SVSOhnvter X SnjHomo t C'i: 7 Skúrír S Þrumur WSi KuUaokil HHMkn H Hml t L Lsfi 1

í GÆR var norðaustanátt hér ætti að fara austur fyrir sunn-
á landi, éljagangur fyrir norð- an land og vindur hér verður
an en bjartviðri a sunnan- milli norðurs og austurs,
verðu landinu. Vægt frost var þ.e.a.s. nokkuð kaldara eri
á Vestfjörðum. Önnur lægð verið hefur.
sést á kortinu suður af Hvarfi,
vinnuhöndin mjúk og eldur logar
á arni húsfreyjunnar dag og nótt'.
Minnisstæðir verða og haust-
dagar, er beðið er eftir mönnum,
að þeir komi heim eftir að %afa
farið til þess að bjarga fé úir
fjöllum, fannþöktum og svelluð-
um. Margir ágætir fjallamenn
og vinir falla nú sem óðast í
valinn, en baráttan heldur á-
fram og mætti mynda engu síð-
ur en margan leikinn.
í>að er alkunna, að fé lendir
oft í „svelti“ í fjöllum. Sér fé
þetta úr dölum eða af sjó, enda
saknað í göngum síðsumars.
Fólk er órólegt vegna þessa
fjár. Gróður gengur til þurrðar
á bergstöllum. Hál svell verða
til þess að kindur hrapa. Snjó-
flóð geta einnig verið hættuleg.
En hirðisstarfið á sér bjartar
hliðar. Menn kunna kaflann um
hjásetuna í Pilti og stúlku. Hjarð
lífi er fagurlega lýst í
málverkum og með tónum. Fjár-
gæzla var góður skóli unglingum,
og fræðimenn Gyðinga töldu
smalastarfið góðan undirbúning
þeim til handa, er til forystu
völdust og ábyrgðarstörfum
skyldu gegna. Móse var smali, er
engill Drottins birtist honum og
þyrnirunnurinn stóð í ljósum
loga.
Jiin allra elzta mynd kristin;
er af góða hirðinum og á sér
raunar að nokkru heiðinn upp-
runa.
Jesús Kristur er góði hirðir-
inn. HirðiSstafur hans er kross-
inn og mennirnir týndu en fund-
nu aftur eru lömb á herðum
hans og við hlið hans ganga ærn
ar, mæður þeirra.
Ritningin líkir mönnunum við
villuráfandi sauði. Eins og stund
um fer fyrir gauðkindinni, þann
ig er maðurinn staddur einatt,
að ekki verður komizt í neinn
stað til bjargar án hjálpar hins
góða hirðis. Á velgengnisdögum
eru allir vegir færir og lostæti
milli tæpra steina á hengiflugi
lokkar. En svo þrýtur föngin og
leiðir lokast. Syrtir að og vetrar.
Það er ekki sama ,hver hiirð-
irinn er. Tákn hjarðmennskunn-
ar getur verið skrautlegt. Bisk-
upsbagall, forkunnarvel gerður
veldissproti þjóðhöfðingja
þungur af gulli og gim-
steinum, stássprik fyrir slétt
strætið. En hirðisstafir eru til
stórir og þungir til þess að styðj-
ast við spara sér sporin, reyna
fyrir sér með í byljum, ■ hvað
fram undan er. snjóhengjur, ó-
traustur ís, krapaibólgnar ár og
lækir.
„Þetta er lognstafur, drengur
minn,“ sagði ferðagarpur er
hann virti fyrir sér snoturt prik
er ferðafélagi 'hugði að duga
mundi.
Tákn góða hirðisins er kross-
inn. Hirðishlutverk er okkur öll
um ætlað .Krossinn verður að
taka á sig veruleikans mynd í
lífi hvers þess, er vill bjargast
og verða í jaun og sannleika
öðrum til bjargar.
Við skulum ek:ki efast um
hvatir flokkanna tveggja í sjálf-
stæðisbaráttu okkar.
Hugarfars góða hirðisins hefur
gætt, að við sóttum sumar frels-
isins í vetrarfjöll ófrelsis og á-
nauðar.
En við erum ekki aðeins þjóð,
við erum einnig einstaklingar,
vegna þess að í landi okkar hef-
ur hirðishlutverkið verið leyst
af hendi í kristnum manndóms
— og kærleiks anda.
Hinn góði hirðir verði okkur
fyrirmynd, að líf okkar verði
sókn og leit á brattann, sjálfum
okkur og meðbræðrunum til
blessunar og honum til fagnaðar,
'er á allt með okkur, sem horfir
til réttrar leiðar og hefur skapað
það sér til eilífrar dýrðar og
okkur tii hjálpræðis.
Amen.