Morgunblaðið - 23.05.1964, Blaðsíða 3

Laugardagur 23. maí 1964
MORCU NMAÐIÐ
3
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiii
ÉG GERÐX mér ekki grein
fyrir. fyrir hve Morgunblaðið
er til margra hluta xiytsam-
legt fyrr en ég horfði á tvær
gæzilukonur á bamaleikvöll-
um búa til ljómandi skraut-
legar skálar úr blaðinu: vættu
það í gipsi, máluðu og lökk-
uðu. Frú Guðrún Briem Hilt
skaut þvi þá að mér, að öll
dagblöðin væru notuð jöfn-
um höndum, blaðapappdr
væri fyrirtaks efniviður í
föndur, og ómissandi sem und-
irbreiðsla.
Guðrún Briem Hilt hefur
imdanfama tvo mánuði hald-
ið hér námskeið á v|gum
Fræðslumálaskrifstofu Reykja
víkur og Barnavinafélagsins
Sumargjafar, fyrir starfsfólk
. á dagheimilum og leikskólum,
gæzlukonur á leikvöllum og
fóstmr. Sækja námskeiðið um
140 konur, og lýkur því að
mánuði liðnum. Námskeiðið
er tvö kvöld í viku, annað
kvöldið er verklegt nám, en
hitt kvöldið eru fluttir fyrir-
lestrar um ýms efni svo sem
gildi föndurs, ljarnasálar-
fræði, barnasjúkdóma og
heilsuvernd, öryggi og skyndi
hjálp, vangefin l>örn og sein-
þroska, barnaverndarmál,
umferðarreglur, bókaval, leik-
föng og spil o.fl.
í verklega náminu er aðal
áherzlan lögð á föndur, lát-
braðslent og hljómfall, barna-

Guðrún Briem Hilt og Lilja Xorp búa til bréfhatta.
söng og ævintýrafrásagnir. — |
Sagði 'Guðrún, að i föndrinu jj
reyndu þær að nota sem ódýr- =
astan efnivið er fáanlegur \
væri, svo sem þang, kuðunga, \
skeljar, rauðamöl, spýtur, svo ;
eitthvað sé nefnt.
— Og hvar fáið þið þetta j
„drasl“? spurði ég.
— Við söfnum því sjálfar, j
svaraði Guðrún. Þ’egap ég er j
úti að ganga sting ég ýmsum ■
hlutum, sem ég rekst á, niður :
í töskuna mína, meira að segja j
brenndum spýtum. I>ær geta ;
verið ljómandi fallegar í frum
^tæða mó'saik.
— Þú tekur með öðrum orð
um þátt í hreinsunarherferð
ixjrgarinnar?
Guðrún hló: — Við getum
orðað það svo. Poreldrar ættu
að lofa börnum sinum að tina
upp svona hiluti og glíma við.
það heimavið. Hugmyndaflug
barnanna er ótrúlega auðugt
og enginn efast um sköpunar-
hæfileika þeirra. Því er þeim
nauðsynlegt að fá viðfangs-
eifni við sitt hæfi.
— Er ekki nóg að þau dundi
við þetta á barnaheimilum og
leikskólum, íslenzkar húsmæð
ur hafa í öðru að snúast á
heimilunum?
— Það er ekki nóg, be.’mil-
in verða að leggja fram sinn
skerf til uppeldis barnsins.
Fín heimili og börn eiga ekki
saman. Það verður að lofa
SIAKSIEIKAR
Börnin verða að fá að rusla til
Nokkur börn úr Hagaborg komu í heimsókn niður á Frikirkjuveg 11, þar sem námskeiðið
er haldið, daginn sem við ræ ddum við Guðrúnu Briem Hilt. Hér sést fóstra þeirra, Bergþóra
Gústafsdóttir, kenna þeim að líma kuðunga, þang oe ýmislegt „drasl“ á plötur, og gefa ímynd
unaraflinu lausan tauminn.
Sigriður Andrésdóttir (til vinstri) þrykkir á tau með kartöflu; Sigríður Þórðardóttir (í
iniðið) málar krús, sem búin er til úr Morgunblaði og gipsi og Lára Anlonsdóttir klinir gipsi
* krukku, sem siðan verður máluð og notuð sem vasi.
XxVrnunum að rusla svolítið til. S§
Ég er með þessum orðum ekki =
að mæia hirðuleysislegum s
ytri aðstæðum bót, en hirðu- =
leysi í barnauppeldi er tífglt =
Verra. Nei, foreldrar verða að •=
sjá af nokkru af tíma sínum s
til að sinna börnunum í starfi §j
og leik, það er öllum aðilum =
til gleði og ánægju. Það er 5
svo ótrúlega margt hægt að H
gera með litlum tbkostnaði, g
ef pínulítið hugmyndafiug er s
við hendina. Sjáðu.til dæmis =
þessa kartöflu. Við skerum út =
mynztur í kartöfluna, dýfum s
fienni ofan í ]it og þrykkjum =
á léreft. Þannig mætti lengi s
telja.
— Við spurðum nú Guðrúnu S
um starf hennar í Noregi ög S
sagðist hún kenna föndur í j§
fóstruskólartum í Osió, en auk =
þess veitti hún forstöðu •fyrir =
tæki, sem nefndist Riktige lek M
er. Sæi það um útvegun á hent s
ugum og þroskandi leikföng- §
um, heppilegum barnahúsgögn =
um, og efnivið í föndur.
Aðspurð sagði Guðrún að =
sér fyndjst leikföngin í ís- |
Ibnzkum verzlunum yfirleitt ||
of fin og minna lagt upp úr =
uppeldislegu gildi þeirra. Á s
þessu þyrfti að verða breyt- s
ing, foreldrar þyrftu að =
kunna að velja leikföng fyrir =
barn sitt og spyrja eftir þeim s
í verzlunum, og þá væri ekki =
að efa, að fljótlega myndi jjf
káupmaðurinn sjá um að út- M
vega umbeðna vöru.
í framhaldi af þessum um- s
ræðum barst taJið að leik for E£
eldra og barna. Guðrún tænti j|
á að auðvelt væri fyrir hverja =
móður að skreppa með barn §E
sitt í einhvern skemmtigarð- =
inn þegar veður leyfði og s
taka þátt í leik þess. — Það =
er til nóg af fallegum blett- =
um hér í Reykjavík, sagði =
hún, kringum Tjörnina, inni =
í Laugardal og hingað og s
þangað um bæinn. Og hún EE
verður að vera þannig klædd, §
að hún geti leikið sér með =
börnunum.
Guðrún Briem Hilt sagði að |§
síðustu, að í lok námskeiðs- S
ins yrði haldin sýning á föndri §§
stúlknanna, en auk þess góð s
leikföng, bæði íslenzk og er- |jj
lend, góðar barnatDœkur og =
ýmislegt fleira.
iiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimimimimmiiMiMiimmli',
Hver á að dæma?
í kommúnistablaðinu í gær er
ráðizt hatramlega að útvegsn önn
um, sagt að þeir geri „tilraunir.
til samningsrofa", um skemmdar
verk sé að ræða o.s.frv. Vegna
þess að deila er risin um það,
hvort gera eigi upp við sjómenn
vegna þorskveiða með nót eins
og um sildveiðar væri að ræöa
eða þorskveiðar með netum. Sjó-
menn vilja fá gert upp eins og
um síldveiðar hefði verið að
ræða, en útvegsmenn samkvæmt
þeim kjörum, sem gilda um
þorsítveiðar með netum., en í
samningum milli sjómanna og út
vegsmanna mun hvergi rætt um
þorskveiðar í nót, enda er það ‘
nýtt, að þessar veiðar séu stund-
aðar hér á landi. Næstu daga er
gert ráð fyrir að kveðinn verði
upp undirréttardórr.ur í máli,
sem risið hefur einmitt um þetta
atriði. Þar var um að ræða bát,
sem bæði fiskaði þorsk í net og
nót og gérði allar veiðarnar upp
samkvæmt netasamningum, en
sjómenn kröfðust þess að veiðarn
ar í nót yrðu gerðar upp eftir
sildveiðikjörunv. Eftir þessum
dómi er beðið og auðvitað er það
ekki hlutverk blaðanna að kveða
upp úrskurði í dómsmálum. Til
þess höfum við dómstólanna og
menn eiga að spara sér stóru orð
in á meðan mál eru rekin þar.
Dómstólarnir
í augum kommúnista
Auðvitað væri æskilcgast, að
samtök útvegsnronna og sjó-
manna gætu komizt að samkomu
lagi um kjörin á þorskveiðum
í nót, og helzt hefðu slíkir samn-
ingar átt að vera til á-ður en þess
ar veiðar hófust. En ætíð geta
orðið árekstrar í mannlegum sam
skiptum og aldrei unnt að sjá við
óllum tilvikum. Þess vegna eru
dómstólar, og þelr eiga að skera
úr um ágreiningsatriði, ef ekki
næst samkomulag aðilanna. Báð
ir aðilar i þessari deilu um kjör-
in á þorskveiðunum. í nót munu
bíða með eftirvæntingu eftir
dómsúrskurði, og endanlegum úr
skurð'i verða þeir að hlíta, ef
þeir ekki semja um annað. En
kommúnistar eru ekkert að
spyrja að þvi, hvað séu lög og
réttur. Þeir eru vanastir því að
taka sér sinn rétt, og þess vegna
finnst þeim sjáifsagt fráleitt að
biða eftir dómsúrskurði i þessum
ni.ili. Þeir taka afstöðu alveg
óháð því, hvað dómstólarnir
segja.
Fegrun borgarinnar
Alþýðublaðið ræðir í forystu-
grein um þá herferð, sem nú er
ger8 til að hreinsa og fegra
Reykjavíkurborg, og segir m.a.:
„Reýkvíkingar ættu að koma
til móts við borgaryfirvöldin i
þessari hreinsunarherferð og
snyrta til og laga á ióðum sín-
um, þar sem þess er þörf.
Takmarkið er að borgin og allt
uir.'iverfi hennar verði sem
snyrtilegast á 20 ára afmæli lýð-
veldisins. Til þess að svo megi
verða þurfa allir að leggjast á
eitt og gera hreint hver fyrir sin
um dyrum.
Reykjavík hefur haft það orð á
sér að vera hreinleg og snyrtileg
borg og ættu því borgararnir að
kappkosta að hún megi í fram-
tiðinni verða öðrum borgum
fyrirmynd um hreinlæti og unv
gengni, því til þess eru hér «11
skilyrði.“