Morgunblaðið - 21.06.1964, Blaðsíða 3

^ Sunnudagur 21. júní 1964
MORGUNBLADIÐ
Dæmið ekki
Sr. Eiríktir J. Eiriksson:
Það, sem maður gerir ágset*
ve3, er aðal marans, lífssfmra-
mál hans og tilveruréttur, tirad-
urinn, sem hæð fjaJlsins á a0
miðast við. Skólinn þarf «6
leita að afreksraeistanuim í hvwrj
um raemarada, hinu frábæra,
sérlega "iog persórauleiga, 6-
viðjafnanlega á svipaðan hátt
og firagraför tveggja manraa eru
aldrei eins Og hvor um sdg lista-
verk, einstaklingslburadin og urad
ursamleg. Áreiðaralega verðux
og þessarar viðceitná vaft í skói-
um okkar, en fjölmenni og aðr-
ir örðugleikar eru í vegi.
Tilfinnirag og þrek þarf að
búa að baki verkum manna. En
þrekið að geta numið allt, jafn-
vel og jafnvægi vitsimuraarana
má ekki slökkva guðisneistann á
tilfinningaafli manrasins, er í
skapast nýr himinn og ný jörð.
Það er vissiulega þörf aukinn-
ar hagnýtrar þeikkingar. Dóms.
er þörf og mats, þar sem kuran-
átta manna er. En, sá sem dæm-
ir og metur, þarf að skyggnast
bak við yfirborðið og útkomuraa
á liðandi stund.
Sá, sem kann, er stundum
eins og,-vél án eldsneytis. Hanra
er oft sjálfur svo lítið. Sá, -sem
gleggstur er og skarpskyggn-
astur, leiðbeinir ekiki alltaf bezt
og hann á sturadum ekki forráð
eiginn fótum. Að geta og að
gera fer ekki ávallt saman, og
viðleitni er sjaldnast dæmd
verðuglega.
Sá, sem dæmir, verður að
vera virkur sjálfur. I>að ber að
dæma eftir niðurstöðum, en
forsendur skipta mestu. Þótt
erfitt sé, ber að líta á hvötina,
vilijann, áhugaran, alúðina, við-
leitnina, löraguraina, óskiraa, ást-
ina — eldinn.
»Þið skuluð ekki hllæja að
mér næst“, sagði einn mesti
listamaður heimsiras, er haran
var við eina síraa fyrstu til-
raun hrakinra burt af sviðirau.
Maður sér stundum margra
mánaða verk listamanraa for-
dæmd með ednni línu. Mikáll
málsvari lýðræðis á Norður-
löradum sagði fyrir nokkru, að
atkvæðagreiðsfan væri ekki að-
alatriðið heldur umræðumar.
Sá, sem dæmir verður að reyna
að skilja, hversu brattiran þreyt-
ir fj allgönigumaraninn og nýsonæv
ið hátt uppL
í guðspjaJli dagsdns segir:
„Dærnið ekki“. Hjá því verður
ekki komist bókstaflega skilið,
en hér er átt við, að með rökum
sé dæmt og baráttan metin fyrst
og fremst og þá út frá viðleitni
og reynd dæmandans sjálfs, að
að hann setji sig í spor hvata
og vilja þess, sem dæmdur er,
að afköst séu miðuð sem rnest
við einstaklinginn sjálfan, heail
haras og framtíðarvelferð og
getu hans og sérleikur haras virt-
ur og viðurkenndur.
Þriðja grein tæúarjátningar
okkar er um Drottin vorn Jas-
úm Krist. í Lok henraar dæmir
Jesús. Dómur hans hlýtur því
að vera hjálpræðisiverk. Með
upprisunni vanrast sigur á synd
og dauða og veldi hdns vonda
gjörvöllu. Þó geisar það enn
gegn okkur mönnunum. Er Jes-
ús dæmir frelsar hann. Er hann
dæmir, veitir hann sigur. Þann-
ig_ endar greinin um hann í
trúarjátningunni með sjádfu há-
markinu, lokatakmarkinu er
náð.
„Ég sakfelli þig ekki heldur.
Far þú; syndga ekki upp frá
þessu“. Þannig dæmdi Jesú
konuna, sem hinir skriftiærðu
færðu til hans.
Dómur Jesú talar til viljans,
er hvöt, heilög uppörvun, náð-
arsamleg gjöf. Hann dæmir
hjartað.
Gef, góður Guð, okkur að
dæma þannig, að við hljótum
þinn dóm raáðarríkan til eilifis
lífs og góðrar viðeitni án enda,
sjálfum okkur til handa og
meðbræðrum okkar.
fc Ættingjar biða fretta fyrir utaja sjukratjald i Smd-eyðimorkinm.
| Ársflug um Asíu og Afríku
Spjallað við 2 íslenzka pilta, sem
[starfað hafa við engisprettulind hjá FAO
TVEŒR ungir Hafnfirðingar
komu fyrir skömmu til ís-
lands, eftir rúmlega ársdvöl í
nálægari Austurlöndum og
Austur-Afríku. Plitar þessir
eru Erlendur Guðmundsson,
tvítugur að aldri, og Birgir
Jónsson, sem er 23 ára. Unnu
þeir sem flugmenn hjá deild
þeirri af Matvæla- og land-
búnaðaratofnun Sameinuðu
þjóðanna (FAO), sem leitar
að engisprettum og áður-
nefndum slóðum í þeim til-
gangi að koma kvikindum
þessum fyrir kattarnef, áður
en til faraldurs komi, en sem
kunnugt ér hafa engisprett-
ur iöngum verið hin verasta
landplága suður þar.
— Hvernig báruð þið ykk-
ur að því að fá þessa vinnu?
spurði -blaðamaður Mbl. þá
héldum frá fslandi að fá
vinnu. Þetta 'hefur líka senni-
lega verið nokkur tilviljun,
svo að við getum ekki ráðlagt
neinum að fara að dæmi okk-
ar. Sennilega er skynsamlegra
að athuga málið, áður en
'haldið er að heiman.
— Hvers konar sveit var
þetta, sem þið störfuðuð í?
— Þetta var flokkur 25
Evrópumanna. Við höfðum til
umræða eina 2ja hreyfla C-46
Curtiss Commando flugvél og
3 smærri vélar. í hópnum
voru læknar, veðurfræðingar,
skordýrafræðingar og flug-
menn. Við flugum könnunar-
flug yfir 18 lönd og fluttum
bækistöðvar okkar milli
þeirra. Var yfirleitt innfædd-
ur læknir fenginn til að vera
með okkur á hverjum stað,
Frá Multan. Brúðguminn, 13 ára, reiðir tveir 9 ára brúðir
sínar fyrir framan sig.
félaga, þegar hann hitti þá
fyrir skömmu.
— í flugmannaverkfallinu
í fyrra fórum við sem leið
liggur til Beirut í Li'banon.
Þar er ráðningarskrifstofa
F.A.O. fyrir nálægari Austur-
lönd og Austur-Afríku. Við
hittum vel á og réðumst til
þeirra til eins árs. Við höfðum
enga vissu fyrir því, er við
IV. Sunnudagur eftir trin-
itatis.
. Lúk. 6,36-42.
PRÓFSKÓLA gætir mjög í
skólakerfi okkar ísleradinga og
sakna .. ýmsir skólafyrirkomu-
lags, sem kennt er við Grundt-
vig, skáldjöfurinn danska og
þjóðhetjuna.
Merin ræða um, að lýðlhiáskóla-
fyrirkomulagið hafi ekki verið
reynt hér á laradi nema á Hvít-
árbakka og Núpi, fyrstu ár þess
skóla. ,
Að sjálfsögðu er þetta í meg-
iraatriðum rétr, en ekki alls kost-
ar. Héraðsskólamir, sem risu
upp hér á landi um 1930 voru
í flastum atriðum lýðiháskólar,
sniðnir eftir íslenzkum sérhátt-
um. Þessir skólar voru t.d. í
raun Ættri próflausir.
Langskólamaðux einn kvárt-
aði um, að nemandi, sem hann
taldi ekki frábæran að gáfum,
hefðd fengið ágætiseinkunn í s/lík
um skóla. Fátt vax um sivör.
Lífið átti hins vegar eftir að
leiða í Ijós, að þama fór mann-
dómsmaður, sem átti skilið að
fá bezbu meðimæli, er hann lagði
út í baráttu sína.
Eirakunndr háar frá þassum
skólum þýddu yfirleitt: Þessum
raemarada má treysta, haran mun
leitast við að gera skyldu sina.
Mér er í minni próf í eðlis-
fræði. Samstarfsanaður mimn
gaimall lý ðháskól ama ður, gaf
pilti ágætiseinkimra í námsgrein,
þótt hann misskildi eima spum-
inguna, en skrifaði raunar frá-
bært svar, er bar vott um mik-
inn átouga á því efni, er svar-
ið fjallaði um, þótt um annað
væri spurt.
Samkenraari mdran sagði: Þann
áfhuga og inralifua í viðlfangs-
efnið, sem þama kemorr fram,
á að verðla.una. Ég verð að játa,
að ég er nsar skoðun vinar
míns nú en ég var, þegar við
vorum að dæma þessa úrlausn.
Nemandi sem gerir eitthvað
frábærlega vel á að fá um
fram einkunn fyrir það og fram-
ihaldseinkuinn út á það, sé um
hana að teÆla.
— Lentuð þið nokkursstað- iiiiiiiiiiilllllllimillllllllllllllllllllllllllllllllllllillinilllllllU
ar í útistöðum við innfædda? =
Erlenður Guðmundsson
legt. Slegið var upp sjúkra-
tjöldum og reynt að hjálpa
fólki eftir því, sem aðstæður
frekast leyfðu. Streymdu
menn að með sjúka ættingja
og nágranna. Margt þessara
sjúklinga var aðframkomið,
sumum tókst að bjarga, _ en
margir létust og voru grafnir
fyrir utan tjaldbúðirnar. Með-
an á þessu stóð, voru lækn-
arnir sífellt að sprauta mót-
eitri í okkur leiðangursmenn
við hinum ýmsu sjúkdómum,
sem innfæddir gengu með.
nl
Birgir Jónsson
þar sem pestir eru margar og
nokkuð misjafnar í löndum
þessum.
— Hvar voru aðalleitar-
svæðin?
— Vitað er nokkurnveginn
með vissu, sagði Erlendur, að
klakstöðvar eragisprettanna
eru flestar einhversstaðar i
Sind-eyðimörkinni á landa-
mærum Pakistan og Indlands,
og í eyðimörk Saudi Arabíu.
Er engispretturnar taka sér
ferð á hendur, fljúga þær
eins og skýflókar í u.þ.b. 3
þúsund feta hæð. Einstaka
engisprettur hafa sézt í allt
að 10 þúsund feta hæð. Hins
vegar var enginn engisprettu
faraldur allan þann tíma og
sannast að segja sáum við að-
eins eina engisprettu. Það
var á safni í Ethiopiu.
— Hafði flokkur ykkar eitt
hvað fyrir stafni annað en að
huga að engisprettum?
— Já, við fengumst við
veðurathuganir jafnframt
leitarfluginu. Einnig flugum
við með lækna inn í Sind-
eyðimörkina í Pakistan, sagði
Birgir. Þar fá engir ferða-
menn að koma, enda er
ástandið vægast sagt hroða-
— Ekki alvarlegum, svar-
aði Birgir, en ég átti eitt sinn
í dálitlum erfiðleikum í
Saudi Arabíu eyðimörkinni.
Við höfðum slegið upp tjald-
búðum langt frá mannabyggð-
um. Við höfðum sent leið-
angur í jeppa inn í eyðimörk-
ina. Senditæki þeirra biluðu,
svo að sambandslaust varð á
milli. Eftir 4 daga, var ég
sendur af stað einn í lítilli
flugvél til að svipast um eftir
þeirn. Þegar ég kom ekki
auga á jeppann eftir langt
fiug, tók ég það ráð að lenda
í bæ nokkrum, mjög af-
skekktum á landamærum
Yemen, þar sem í ráði hafði
verJB að jeppamenn stönz-
uðu. Bæjarbúar þyrptust ut-
an um flugvélina, enda höfðu
þeir víst aldrei séð slíkt
faratæki áður. Allt í einu
olnbogaði lögreglustjóri stað-
arins sig gegnum mannþröng
ina. Hann talaði ekki orð í
ensku, en gerði mér skiljan-
legt á þann hátt, sem allir
s'kilja, en þó kurteislega, að
ég væri tekinn fastur. Hann
ók mér síðan í jeppa sínum að
hvítri smáhöll, sem þarna var.
Við gengum inn í höllina, ég
á undan, hann á eftir, og
komum þá inn í sal einn mik-
inn. Meðfram veggjunum í
einskonar súlnagöngum sátu
margir hvítklæddir menn,
en fyrir endanum miðjum,
gengt innganginum, sat mað-
- ur nokkur með gullstáss
sheiks á höfði. Tveir menn
sátu sitt hvorum megin við
hann. Ailir heilsuðu mjög virðu
Framhald á bis. 30
Læknisskoðun í tjaldbúðunum í Pakistan. Maður þessi var
svo aðframkominn af berklum og næringarskorti, að hann
bann lézt 2 dögum siðar. ,
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
Ainen.