Morgunblaðið - 26.11.1964, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 26. nBV. 1964
MORCU NBLAÐIÐ
17
eru nú landsþekktir fyrir
frábæra endingu, fallega
áferð og gott verð.
Leyfishafar talið við okkur
áður en þér festið kaup
annarsstaðar.
S. Ármann Magmisson
Heildverzlun
Laugaveg 31. — Sími 16737.
I.O.C.T.
St. Freyja nr. 218.
Fundur í kvöld kl. 8.30 í
Góðtemplarahúsinu. Venju-
leg fundarstörf. Hagnefnd sér
um fundinn. Kaffi eftir fund.
Æt.
Fyrirliggjandi
Umbúðapappír 40 cm og 57 cm.
Kraftpappír 90 cm.
Cellophanepappír í örkum.
Smjörpappír 33x54 og 50x75 cm.
Pappírspokar, allar stæðrir.
Eggert Kristjánsson & Co. Hf.
Sími 1-1400.
TOSKUR
m/matarílátum (Picnic).
fyrir 2 — 4 — og 6 manns,
Sérstaklega vandaðar
og smekklegar.
Alveg tilvalin jólagjöf.
Geysir hf.
Vesturgötu 1.
Kynningarkvöld
í kvöld og föstudagskvöld kl. 8,15 verða kynntar SABROE-FRYSTIVÉLAR
í Vélskólanum í Reykjavík.
DAGSKRÁ:
Erindi:: Gunnar Bjarnason, skólastjóri og Páll Lúðvíksson, verkfræðingur.
Sýnd verður og útskýrð SABROE-FRYSTIVÉL.
Öllum, sem áhuga hafa á kælitækni og kælivélum, er boðið á þessi kynningarkvöld.
Þátttaka óskast tilkynnt í síma 38-900.
Rafmagnsdeild S.Í.8.
4 LESBÓK BARNANNA
Hector Malot:
Remi og vinir hsans
7. Barberin og Iveitinga-
maðurinn töluðu há-
stöfum um, hversu
heimskulega mamma
hagaði sér, að vilja ekki
láta mig frá sér. Allt í
einu stóð þessi ókunni,
undarlegi maður upp og
gekk að borðinu til
þeirra.
„Er þetta drengurinn,
Sem þér vi'ljið losna
við?“ spurði hann Bar-
Iberin um leið og hann
benti á mig.
Skömmu síðar hafði
Barberin ráðið mig í
vist til ókunna manns-
ins næstu tvö árin. Ég
ótti að vera í sýninigar-
flokki herra Vítalis. Svo
jþessi undarlegi maður
hét þá herra Vítalis.
8. „Hérna sérðu hina
meðlimi flokksins", sagði
herra Vítalis. Hann
gpretti frá sér skinn-
jakkanum og lítill api í
rauðum, gullsaumuðum
frakka gægðist fram.
„Þetta er herra Jenko“,
sagði Vítalis. „Jenko,
vertu nú kurteis og heils-
aðu!“ Janko sendi fing-
urkoss í allar áttir.
„Brio, heilsaðu að her-
mannasið!" sagði Vítalis
við stóra hundinn, sem
strax reis upp á aftur-
fæturna, lagði aðra fram-
löppina á hjartastað, .en
brá hinni upp til kveðju
eins og hermaður.
Því næst stigu allir
þrír hundarnir fram, röð-
uðu sér upp og hneigðu
sig djúpt.
SKRÝTLUR
— Pabbi er það satt, að
þú getir skrifað nafnið
þitt í mýrkri?
— Auðvitað drengur
minn.
— Viltu þá vera svo
góður að slökkva ljósið
og skrifa undir einkunna-
bókina mina.
— Heyrðu, pabbi, getur
þú látið mig fá tvö
hundruð krónur?
— Hm! Hefurðu gert
þér grein fyrir hvað
hundrað krónur eru
miklir peningar?
| — Auðvitað! Annars
hefði ég ekki beðið um
1 tvö.
Richard Hughes:
Garðyrkjumaðurinn og hvítu fílnrnir
Skyndilega gróf kan-
ínan sig niður í jarðhús
eitt mikið og garðyrkju-
maðurinn, sem fylgdi
fast eftir, féll í loftköst-
um niður. Fallið var samt
ekki mjög hátt, en þegar
hann hafði komið fótum
fyrir siig og risið upp, var
kaníuna hvergi að sjá.
Þarna var fremur
dimmt, en samt gat hann
greint einhver stór, hvít
dýr. Hann kveikti á eld-
spýtu til að aðgæta þetta
betur og sá þá, að hann
var mitt á milli tuttugu
eða þrjátíu hvítra fíla,
sem allir lágu sofandi
þarna í jarðhúsinu. Rétt
í því vaknaði einn þeirra
og spurði hann, hver
hann væri, og hvers
vegna hann væri þarna
kominn.
„Ég var að elta kanínu-
ófétið“, sagði garðyrkju-
maðurinn. Hvíti fíllinn
virtist verða hræddur.
„Hvað segirðu?" stam-
aði fíllinn skjálfandi,
„varst þú að elta fanga-
vörð okkar, hina skelfi-
legu, hvítu kanínu, sem
enginn vogar sér að
óhlýðnast“.
„Já, reyndar", svaraði
garðyrkjumaðurinn. „Þú
ætlar þó ekki að segja
stóru og sterku fílar, séuð
þrælar þessarar heimsku,
gömlu kanínu?“
„Auðvitað erum við
það“, sagði hvíti fíllinn.
„Og þið hlýðnist skip-
unum hennar?“ spurði
garðyrkjumaðurinn al-