Morgunblaðið - 26.11.1964, Blaðsíða 18

r
18
MORGUNBLAÐIÐ
Fímmtudagur 26. nóv. 1964
Árgerð 1965 fyrirliggjandi
Þér ættuð að líta á daf, ef þér viljið eigitast
þægilegan, spameytinn, fallegan, sjálfskiptan bil
★
Daf er með loftkælda vél,
en engan girkassa eða gír-
stöng, aðeins bremsur,
benzín-stig og stýri. — Daf
bíllinn er fallegur, kraft-
mikill og ódýr. — Daf er
þegar eftirsóttur og viður-
kenndur af öllum, sem til
hans þekkja.
★
ALUR DÁSAMA
sjálfskiptur.
aðeins benzinstig og bremsur
SÖLUUMBOÐ: Suðurnes:
Yeslmannaeyjar: O. JOHNSON & KAABER H.F.
Már Frímannsson. Gónhóll h.f. Sætúni 8. — Reykjavík.
Vtri-Njarðvík.
Akureyri: Borgames: Gjörið svo vel að senda mér myndalista og upp- lýsingar um Daf-bifreiðir.
Sigvaldi Sigurðsson, Bíla- og trésmiðja
Hafnarstræti 105. S. 1514. Borgarness h.f. Nafn:
Akranes: Sauðárkrókur:
Gunnar Sigurðsson. Árni Blöndal. Heimili:
Söluumboð, viðgerða- og varahlutaþjónusta: O. JOHNSON & KAABER H.F., Sætúni 8 — Sími 24000.
HEFUR AI.I.A KOSTINA:
HÁRÞURRKAN
ir stærsta hitaelementið, 700
W ★ stiglaus hitastilling,
0-80°C i( hljóður gangur
ic truflar hvorki útvarp né
sjónvarp ir hjálminn má
leggja saman til þess að spara
geymslupláss ic auðveld upp-
setning: á herbergishurð, skáp
hurð, hillu o. fl. ir aukalega
fást borðstativ eða gólfstativ,
sem einnig má leggja saman
ir formfögur og falleg á litinn
ir sterkbyggð og hefur að baki
ábyrgð og Fönix varahluta- og
viðgerðaþjónustu.
Ótrúlega hagstætt verð:
Hárþurrkan .... kr. 1095,-
Borðstativ .... kr. 110,-
Gólfstativ .... kr. 388,-
Sírnf !26t>6 - Suðurg&tu 10 - Reykjavjk
Senðum uro
allt land.
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
„Já, vissulega svaraði
fíllinn, „í einu Qg öllu“.
„En ef þið neituðuð nú
að gera eins og hún segir
ykkur, hvað mundi þá
ske?“
„Ég veit það ekki“,
sagði fíiiinn, „við höfum
aldrei iátið okkur detta
í hug að hætta á það“.
„Þá ættuð þið að
reyna“, stakk garðyrkju-
maðurinn upp á. „Hvað
ætli myndi svo sem ske!
Þið ættuð bara að neita
að hlýða öilu, sem kanín-
an skipar ykkur“.
„Á hverju eigum við þá
að byrja?“ sagði hvíti fíll-
„Ligigur nokkur leið út
úr þessu jarðhúsi?“ spurði
garðyrkjumaðurinn.
„Já, svaraði fíliinn, „en
þessi bræðilega kanína
hefur bannað okkur að
fara út“.
„Þarna kemur það!“
hrópaði garðyrkjumað-
urinn. „Vísið þið mér
veginn og svo skulum
við verða samferða".
FíUinn vakti nú félaga
sína og skýrði þeim frá
þessari ráðagerð. Síðan
lögðu þeir allir af stað
upp jarðgöngin, sem lágu
út úr jarðhúsinu. Ekki
Ihöfðu þeir lengi geng-
ið, þegar þeir mættu
kanínunni, sem lokaði
leiðinni fyrir þeim.
„Snáfið þið til baka“,
öskraði kanínan. AUir
fílamir urðu dauðhrædd-
ir og ætluðu að fara að
snúa við. En þá hrópaði
garðrykjumaðurinn. „Eg
er hvengi smeykur! Þú
ert afgamalt og illa inn-
rætt kanínukvi’kindi".
„Jæja, svo að ég er
það“, grenjaði kanínan
öskuvönd, og þeir ætluðu
varla að trúa sínum eigin
augum, þegar hún fór að
tútna út og stækka, þar
sem hún stóð frammi
fyrir þeirn.
En garðyrkjumaðurinn
lét sér hvergi bregða.
Enda þótt kanínan væri
nú orðin bæði stór og
grimm, réðist hann á
hana og greip hana
heljartaki. Nú tókst bar-
dagi upp á líf og dauða
miUi kanínunnar og
garðy rkj umannsins. —
Stundum hafði hann yfir-
höndina, en stundum var
kanínan ofan á og reyndi
að bíta hann á barkann.
En garðyrkjumaðurinn
gekk samt loks með sig-
ur af hóimi og hann og
hvítu fílarnir héldu
áfram og komust út undir
bert loft.
„Viljið þið nú ekki
fyijgja mér?“ spurði garð-
yrkj umaðurinn.
„Auðvitað viljum við
það“, sungu hvítu fílarn-
ir allir í kór.
Þar sem garðyrkju-
maðurinn átti nú alla
þessa hvítu fíla, var
hann ríkur og þurfti ekki
framar að vinna í garð-
inum. Hann byiggði sér
iítið og fallegt hús og
gríðarstórt gripahús fyrir
fílana. Þar áttu þeir góða
daga upp frá því.
En undarlegast af öllu
var það, að þegar 'kan-
inan át rósabiaðið, dugði
það ekki til að igera hana
unga, nema eina nótt, en
eftir að garðyrkjumaður-
inn át það, öðlaðist hann
eilífa æsku, svo hann var
a'Utaf jafn ungur og
stæltur þaðan í írá.
GALDUR
Settu ístening í glas
með vatni. Taktu svo
bómullarþráð og spurðu
einhvern félaga þinn,
hvort hann geti með
þræðinum náð teningn-
um upp úr vatninu, án
þess að koma við ísinn
eða glasið og án þess að
setja hnúta á bandið.
Þegar hann hefur gefizt
upp, leggur þú bandið
á ísinn eins og sýnt er á
myndinni, stráir ofur-
litlu saiti á staðinn þar
sem bandið liggur á mol-
anum og bíður síðan svo
sem eina mínútu.
Þá getur þú tekið í sitt
hvom enda á bandinu
BRUÐ-
AR-
SVEINN
— Nei, þú verður aðlbeltið mitt og þö sérl
halda því ein. Ég missti 1 iíklega, hvað er að ske!
Eldspýtnaþraut
Gátur
64. Ég ihef það eíkki og
vil ekki hafa það, en ef
ég hefði það, viidi ég
fyrir engan mun missa
það?
65. Af hverju er klæð-
skerum illa við kýr?
66. Hvernig getur þú
sannað, að einn köttur
hafi þrjár rófur?
67. Hver getur stöðvað
tiu bíla með annari
hendi?
68- Hvað er það, sem
allar konur leita að, en
vona þó að finna ekki?
69. Hvar getur sá, sem
leitar, alltaf fundið hugg-
un?
70. Hvers vegna er
ómögulegt ag brjóta
krystalsvasa í tómum
poka, þótt slegið sé af
öliu afli með venjulegum
hamri?
71. Hvað er líkt með
kossi og orðrómi?
72. í hvaða íþrótt tapa
þeir, sem sæikja fram,
en hinir vinna, sem
miðar afturábak?
73. Hvers vegna eru
regnhlífar aðeins glaðar
þegar rignir?
74. Hvítur maður og
viltur björn stóðu hvor
gegn öðrum með fárra
metra miUibili og horfð-
ust í augu. Báðir 'horfa
í suður. Hvemiig var
björninn á litinn?
75. Hvað margar sneið-
ar er hægt að skera úr
hei'lu átta punda rúg-
brauði?
og lyft ísmolanum upp.
Því að nú hefur bandið
frosið við ísinn, þar sem
saltinu var stráð yfir.
Búðu til niu
fernimga með 24
eldspýtum eins
og sýnt er á mynd
inni. Síðan máttu
flytja átta eld-
spýtur — og
munda að það
mega aðeins vera
átta, — en þá áttu
að hafa eftir tvo
íerninga, sem eru
nákvæmlega jafn
stórir. (Ráðning
í næsta blaði).
SKRÝTLA
Sú nýgifta: „Uppskrift-
ina að þessari köku tók
ég úr matreiðslubókinni,
elskan mín!
Eiginmaðuirinn: „Það
var rétt, hjartað mitt!
Eiginlega finnst mér, að
hún hefði aldrei átt að
vera þar“.
— Ég datt á fjóra fætur
í gærkvöldi.
— Þú hefur vonandi
ekki meitt þig?“
— Nei, nei. Ég var að
fara í sæti mitt í bíó,
þegar ég datt. Ég meidd-
ist ekkert, en þeir, sem
áttu fæturna, öskruðu
upp yfir sig.