Morgunblaðið - 11.12.1964, Side 28

28
MORGUNBLADIÐ
Föstudagur 11. des. 1964
SVARTAR
RAFPERLUR
••••••••••••
EFTIR PHYLLIS A. WHITNEY
Fazilet Erim horfði á hana
með árvekni og áhyggju. — Ég
ætla nú að láta yður eina. Þér
hljótið að vera þreytt eftir þessa
löngu ferð. Hvílið þér yður nú
og svo kem ég aftur eftir hálf
tíma og fer með yður til mág-
konu minnar.
— Já, sagði Tracy veiklulega.
Þakka yður kærlega fyrir.
Hún beið þangað til húsmóðir
hennar var farin út, þá fleygði
hún af sér kápunni og lagðist
varlega niður öðrum megin á
stóra rúmið. Kötturinn hreyfði
sig ekki. Hann virti hana bara
fyrir sér og var hinn rólegasti.
— Bolla, hugsaði Tracy og varð
allt í einu svo ósjálfbjarga og
einmanaleg. Þessi væntanlegi
fundur þeirra Miles Radburn
hékk yfir henni eins og ógnandi
og kvíðvænlegur hlutur. Hví
skyldi hún ekki trú.a öllu því
versta sem hún hafði um hann
heyrt? Hví skyldi hún ekki vera
hrædd?
Með mikilli áreynslu fékk hún
vald yfir sér, og minnti sjálfa
sig á, að hún væri þreytt og of
þjökuð. Hún stóð upp aftur og
jafnaði sig á því að taka upp
dótið sitt.
Þegar Fazilet kom til að fara
með Tracy til frú Erim, hafði
hún náð fullu valdi á tilfinning-
um sínum.
Þær gengu gegn um stóra sal
inn og út um einar hliðardyrn-
ar út að svölunum. Þær flýttu
sér og kringum húsið og aftur
fyrir það, þar sem lokaður gang
ur var einskonar brú frá annarri
hæð hússins yfir í fyrstu hæðina
á hinu húsinu, sem stóð hærra í
brekkunni.
— Rannsóknarstofan hans bróð
ur míns er hérna niðri, útskýrði
Fazilet, er þær voru komnar inn
í brekkuhúsið. — Stofur mág-
3
konu minnar eru á hæðinni fyrir
ofan. Eldri bróðir okkar gaf
henni þetta hús. Til allrar ham-
ingju setti hann það skilyrði, að
Murat, yngri bróðir minn, mætti
hafa þetta húsrými fyrir rann-
sóknastofuna sína.
Það mátti vel merkja nokkra
gremju í röddinni. Yngri systkin
in virtust ekkert vingjarnleg í
huga gagnvart mágkonu sinni.
Enn kom bogadreginn stigi upp
í sal í miðju húsinu. Mannamál
heyrðist úr herberginu, sem var
baka til í húsinu.
Fazilet barði að dyrum og rödd
inni sagði þeim að koma inn.
Tracy fannst loftið þarna létt og
ilmandi og heyrði mikið manna-
mái og fyrirgang.
Þetta var stórt herbergi, upp-
lýst af kristals-ljósakrónum. —
Legubekkir fullir af litskrúðug-
um koddum voru með veggjun-
um. Téppi voru þarna í hrúgum
og veittu hlýju og skraut. Á þess
um teppum krupu nokkrir illa
klæddir menn, sem voru að sýna
vörur sínar, eins og frammi fyr
ir konungsstóli. Á legubekk með
mörgum koddum á, sem stóð
uppi á dálítið upphækkuðum
palli og gaf útsýni yfir allt gólf-
ið, sat Sylvana Erim.
Hún var eftirtektarverð útlits.
Tracy fannst hún vera ein þeirra
kvenna, sem blómgast til fulls
laust eftir fertugt, og væri þann
ig nú að ná hámarki. Ljósa hár-
ið var með gullslit, og var ekkert
farið áð grána og hún hafði það
bylgjað aftur eftir, frá sléttu,
breiðu enni. Augun voru áber-
andi blá, en djúp og leiftrandi
undir þungum augnlokum. Ein-
hver ljómi af róíegri einbeittni
virjist leika um hana innan um
allan þennan hávaða.
Mennirnir, sem lágu á hnján-
um voru að vekja athygli henn-
ar á slæðum og skrautgripum,
útsaumuðum handtöskum, kop-
arbökkum, og allir hrósuðu sinni
vöru af kappi. Sylvana Erim
horfði á alla gripina, einbeitt og
róleg.
Nú kom hún auga á Tracy og
benti henni. — Ungfrú Hubbard.
Gerið svo vel að fá yður sæti
héma hjá mér. Mér þykir leitt
að þurfa að taka á móti yður á
svona sölutorgi. En ég er bráð-
um búin að þessu.
Þar eð til þess virtist ætlazt,
settist Tracy á legubekkinn við
hliðina á húsmóðurinni í húsinu.
Fazilet var þegar farin.
Sylvana valdi rólega úr hina
og þessa hluti, vísaði öðrum frá,
hvorttveggja með sömu rósem-
inni. Loksins tóku menmrnir sam
an vörur sínar og fóru með þser,
sem ekki fundu náð fyrir augum
frúarinnar. Þegar þeir voru farn
ir, rétti frúin haglega gerða
flösku að Tracy.
— Ilmvatn á hendur yðar,
sagði hún. — Þetta er skemmti-
legur, tyrkneskur siður.
Ilmvatnið var gott og ísmeygi-
legt.
— Rósaolía, útskýrði frú Erim,
— en með einu eða tveimur efn
um, sem ég hef bætt í hana sjálf.
Ég bjó sjálf til kjarnann, sem
þetta er gert úr. Ég hef það mér
til gamans.
Hún greip upp silkirefil og
gretti sig eins og með viðbjóði.
— Þetta er laglegt, sagði hún,
— en efnið og vefnaðurinn bág-
borinn. Ég hef gert miklar til-
raunir til að eftirlíkja fornan
vefnað, eins og hann gerðist bezt
ur. En það á langt í land enn. En
í eirsmíðinni stöndum við flest-
um framar. Fyrir þá gripi get ég
alltaf fengið markað erlendis.
— Þér eruð þá ekki að kaupa
þetta handa sjálfri yður? spurði
Tracy.
— Nei, nei, þetta búa þorps-
búarnir hérna til og ég er að
reyna að ýta undir svona iðnað
til útflutnings. Þetta er enginn
hagnaður fyrir sjálfa mig heldur
bara greiði við landið, sem fóstr
ar mig. En ég hef nú ekki boðið
yður upp á umræður um það.
Bien . . . hér kemur te handa
okkur. Við skulum hressa oklcur
á því meðan við tölum saman.
Ahmet kom inn og bar kopar
bakka, en á honum stóð tehitunar
vél og tvö glös. Þar var líka
diskur með sítrónusneiðum og
annar með smákökum. Án þess
að brosa og næstum fýlulegur á
svipinn bjó hann til teið úr heita
vatninu í vélinni, sem var hitað
með viðarkolageymi innan í
henni. Lokslns setti hann tekönn
una á grind ofan á vélina, sem
var brennandi heit, til þess að
halda henni heitri.
Frú Erim þakkaði honum fyrir
og lét hann fara út.
— Skapið í Ahmet Effendi
batnar ekki með aldrinum, sagði
hún. — En hvað á maður að
gera? Hann var þjónn hjá fjöl-
skyldu mannsins og er okkur
mjög trúr. En nú verðið þér að
segja mér eitthvað um vinnuna
yðar, ungfrú Hubbard.
Tracy útskýrði það eftir því,
sem hún gat, meðan frú Erim
hellti teinu í lítil glös og rétti
henni kökudiskinn. Þegar Tracy
hafði lokið sögu sinni, kinkaði
hún kolli, og var hugsi.
— Þetta var ekki klóklega gert
af honum hr. Hornwright yðar.
Þér afsakið ef ég segi, að þér er
uð of ung og óreynd til þessa
verks. Hr. Radburn líður eng-
um að fást við blöðin sin og upp
drættina. Nei, það sem þér eig
ið við, er til einskás. Ef til vill
gerið þér yður þetta sjálf ljóst.
En það er mögulegt, að ég geti
komið því svo fyrir, að þér get-
ið verið hér í viku.
— Ég þarf nú meira en það
til þessa verks, sagði Tracy ein
beittlega. Hún ætlaði ekki að
láta hafa sig ofan af fyrirætlun
sinni.
Frú Erim var jafnróleg og áð-
ur.
— Eftir viku getið þér skýrt
hr. Hornwright frá því að þetta
sé vonlaust verk. Það verður
ekki yður að kenna, né neinum
öðrum, sem hann kynni að senda
heldur hinu, að hr. Rardburn
vill ekki ljúka við þessa bók
sína. Þegar ég bauð honum að
koma hingað og vinna, hélt ég að
hann gæti komið einhverju al-
mennilegu í verk. En ég er raun
sæ, ungfrú Hubbard, og ég trúi
ekki lengur á, að þetta rætist.
En Tracy vissi, að hr. Horn-
wright var ekki sama sinnis, og
hún var alls ekkert á því að
taka sjálf þessa trú frúarinnar.
— Hvenær fæ ég að hitta
hann? spurði hún. — Veit hann,
að ég er hér?
— Ekki ennþá. Hann er að
heiman og við búumst ekki við
honum hingað fyrr en á morgun.
Jæja, en ef þér eruð ákveðin,
hélt frú Erim áfram, — þá er
hugsanlegt, að ég geti lagað til
fyrir yður, svo að þér getið ver
ið hérna, eins og ég sagði, 1 eina
viku. Meira get ég ekki lofað.
En það er þó alltaf nokkuð.
Tracy gat ekki annað en kink
aði kolli. Hún vissi ekki, hvort
þessi kona var hennar megin eða
ekki. Henni fannst erfitt að koma
sér niður á því. Af því að hún
var sjálf svo róleg, tókst henni
að skapa eitthvað rólegt and-
rúmsloft kring um sig.
En Tracy gat ekki stillt sig
um að fara að hugsa um, hvern
ig þessi kona yrði, ef hún reidd-
ist. Hún vildi að minnsta kosti
ekki sjálf verða til þess að móðga
hana.
Frú Erim setti bollann sinn og
undirskálina á bakkann. Segið
mér, sagði hún, — fer vel um
yður í herberginu yðar?
— Það er yndislegt, sagði
Tracy. — Og ég þakka yður fyr-
ir að bjóða mér að vera hérna.
— Við skulum vona, að þér
sofið vel í nótt. Og þér skuluð
engar áhyggjur hafa. Ég skal
tala við hr. Radburn.
Reyðarfjörður
KRISTINN Magnússon,
kaupmaður á Reyðarfirði, er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins þar í kauptúninu. Að-
komumönnum skal á það
bent að hjá Kristni er blað-
ið einnig selt í lausasölu.
Eskifjörður
í BÓKSÖLUNNI á Eskifirði
er umboð Morgunblaðsins á
Eskifirði.
Seyðisfjörður
UMBOÐ Morgunblaðsins í
Seyðisfjarðarbæ er í Verzl.
Dvergasteinn. Blaðið er þar
einnig í lausasölu fram til
kl. 11,30 á kvöldin. „Bar-
inn“, veitingastofa, hefur
blaðið í lausasölu.
Fáskrúðsfjörður
F R Ú Þórunn Pálsdóttir er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins á Fáskrúðsfirði og hefur
með höndum þjónustu við
kaupendur blaðsins í bæn-
um. j söluturni hjá Marteini
Þorsteinssyni er blaðið selt
í lausasölu.
Blaðburðafólk
óskast til blaðburðar í eítirtalin hverfi
Laugavegur frá 1—32
Grettisgata I
Hringbraut 92—121
Kjartansgata
Freyjugata
Skólavörðustígur
jmtttttlilftfrsfr
Sími 22-4-80
KALLI KUREKI
->f-

Teiknari: J. MORA
J?ÍO HEAP3 Foe A
CAF£ TOKILL T/ME
l/AJTIL THE ASSAY OF
1. Kalli fer í kaffihús til þess að
drepa tímann þangað til hann fær að
vita hvort það sé gull, sem hann
hafi fundið. (hugsar) Þetta er senni
lega tímaeyðsla.. en þessi æð virt-
ist of góð til þess að láta hana eiga
sig.
2. Hann kemur aftur. En við skul-
elta, en ég verð hér ef ske kynni að
um hafa auga með honum. Þú skalt
þú mundir missa af honum.
3. Getum við ekki mútað efnagrein
ingarmanninum og látið hann segja
okkur hvar þetta er?
Við höfum enga peninga til þess
og þar að auki gæti hann verið
heiðarlegur