Morgunblaðið - 29.04.1965, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 29. apríl 1965
MORGUNBLAÐIÐ
☆
HINGAÐ til lands eru fyrir
skömmu komin hjónin Bjami
Gíslascun, stöðvarstjóri í loft-
skeytastöðinni í Gufunesi og
kona hans, GuSný Gestsdóttir
að lokinni tveggja ára dvöl í
Bankok, höfuðborg Thailands.
Tíðindamaður blaðsins innti
Bjarna Gíslason frétta af dvöl
þeirra hjóna, en Bjami starf-
aði þar eystra á vegum Sam-
einuðu þjóðanna við kennslu
í fjarskiptum við flugþjón-
ustu.
Aðspurður sagði Bjarni
Gíslason, að tildrögin að starfi
sínu í Thailandi hefðu verið
þau, að á árinu 1958 fór fram
rannsókn á flugþjónustu í
þ'rú Guðný Geslsdóttir fyrir frainan heimili þeirra hjóna í Bankok.
Viðtal við Bjarna Gíslason
stöðvarstjóra loftskeyta-
stöðvarinnar í Gufunesi
Suðaustur-Asíu. Þessi rann-
sókn leiddi í ljós, að mikill
skortur var á þjálfuðu starfs-
liði til þessara starfa. Þetta
leiddi til þess, að thailenzka
ríkisstjórnin leitaði til Sam-
einuðu þjóðanna um aðstoð til
stofnunar skóla á sviði flugs
og flugþjónustu. Þetta var
samþykkt í maí 1960
og Alþjóðaflugmálastofnun-
inni (ICAO) var falið að sjá
um framkvæmdir. Gerð var
fimm ára áætlun, þar sem
gert var ráð fyrir, að Samein-
uðu þjóðirnar greiddu allan
kostnað og laun erlendra
starfsmanna, en thailenzka
ríkið landrými, byggingar,
laun innlendra starfsmanna
og annað þess háttar.
Megin námskeiðin í þessum
»kóla voru sjö og stóðu yfir
ýmist eitt eða tvö ár og áður
en þau hófust fengu nemend-
ur þriggja mánaða námskeið
í ensku en öll kennsla fór
fram á því máli. Erlendir
kennarar voru um tíma 14, en
eru nú farnir að tína tölunni
og er gert ráð fyrir, að inn-
lendir starfsmann hafi tekið
við starfrækslu skólans í árs-
lok“.
þjóðinni í framfaraátt. Það er
líka augljóst, að þarna hafa'
orðið á skömmum tíma mjS£
miklar framfarir, enda er
Thailand á meðal þeirra landa,
sem aðnjótandi eru hvað
mestrar aðstoðar erlendra að-
ila og verður hvað mest úr
henni. Svo er komið, að ólæsi
er nú nær úr sögunni á meðal
ynigri kynslóðarinnar í land-
inu.
Þarna er talsvert um
Skandinava, einkum Dani og
konar óþægileig dýr þama,
svo sem skordýr o.fl., en slíku
venst maður, enda er ekki um
annað að gera. Okkur er það
hinsvegar í fersku minni, að
eitt sinn fengum við slöngu í
heimsókn, en það var mjög fá-
gætt, að slíkt kæmi fyrir svo
langt inn í borginni, þar sem
við bjuggum. Við urðum fyrst
vör við hana úti í garðinum en
þegar átti að fara að stugga
við henni, komst hún inn í
þjónahúsið, sem var á bak við

„Hvernig lí'kaði ykkur hjón- f
um dvölin þarna eystra?“
„Okkur likaði dvölin mjög p
vel og hefðum ekki viljað p
missa af henni fyrir nokkurn
mun. Að visu er lífið þarna |
austur frá með allt öðrum
hætti en hér, en maður venst
því fljótlega. Lífskjör í Thai-
landi eru talin einhver hin
beztu í þessum heimshluta og
hungursneyðir, sem stundum
verða í mörgum nágranna-
landanna, eru þar óþekktar.
Betlarar eru þar einnig næst-
um óþekkt fyrirbrigði. Hinn
þjóðfélagslegi órói, sem er
áberandi í mörgum nágranna-
landanna, er þarna alls ekki
til staðar“.
„Hvað viltu svo segja af
starfi þínu í Thailandi. Ertu
fyrsti íslendingurinn, sem fer
erinda til þessa heimshluta?"
„Mér líkaði starfið mjög vel.
Ég kenndi þarna fjarskipti.
Nemendur voru af ýmsum
þjóðernum t.d. * frá Nepal,
Laos, Ceylon auk Thailands.
Þeir voru yfirleitt mjög nám-
fúsir og áhugasamir og segja
má, að það einkenni mjög
þjóðlífið þarna, að fyrir hendi
er ríkur vilji og áhugi hjá
Bjarni Gislason
Viöa standa húsin út í vatnið með lrumskóginn i baksýn.
hafa hinir síðast nefndu unnið
að ýmsum framkvæmdum í
Thailandi frá fornu fari m.a.
lögðu þeir járnbraútarkerfi í-
landinu fyrir u.þ.b. 70 árum.
Ég mun vera fyrsti íslend-
ingurinn, sem fer til Tílai-
lands til kennslu á sviði flug-
þjónustu. Aðrir íslendingar
hafa starfað á þessum slóðum
á undan mér en á öðrum svið-
um“.
„Og að lokum, kom aldrei
neitt fyrir ykkur svo sem að
þið yrðuð fyrir ágangi óþægi-
legra dýra?“
Hér verður frú Guðrún fyrir
svörum og segir: „Það er að
vísu mjög mikið um ýmiss
íibúðarhús okkar og síðan inn
í nágrannagarð. Á eftir var
oikkur ýmis sagt, að slangan
hefði verið banei^ruð eða
meinlaus með öllu. En hvað
um það, okkur fannst þetta
mjög óþægilegur gestur“.
STAK8TEINAR
Undarleg afstaða
:i VITUND flestra fslendinga ern
Loftleiðir eitt hið helzta dæmi
þess hér á landi hin sið'ari ár, >•«
hversu dugnaður og einkafram-
tak fá notið sín, þegar rétt er að
farið. Félagið hefur þegar unnið
stórkostlegt starf, eflt samgöng-
ur og borið hróður fslendinga
víða. Það er því undarleg afstaða
sem fram kom í leiðara Þjóðvilj-
ans í ,gær í garð Loftleiða, en þar
er rætt um verkfall flugmanna á
Rolls Royce flugvélum félagsins.
Þar segir:
En forráðamenn Loftleiða hófu
upp sefasýkisöskur og kvein og
sögðu að verið væri að leggja í
rúst það sem þeir afburðamenn-
imir hefðu hyggt, að manni skilst
af einskærri þjóðhollustu og ætt-
jarðarást! Og rikisstjórn íhalds
og Alþýðuflokks flýtti sér að
gefa út bráðabirgðalög svo auð-
félagið skyldi ekki þurfa að <r
ganga að hinum 'hóflegu kröfum
fáeinna verkamanna.
Og enn heldur Þjóðviljinn
áfram:
Áróðursskrumið um Loftleiðir
hefur að vísu haft furðumikil og
furðubrosleg áhrif. Þó mun það
svo, að oft þurfi ekki neina af-
burðamenn til þess að raka sam-
an gróða, jafnvel ekki annað en
að náðarsól erlends fjármangs-
eiganda skíni á hlutaðeiganda.
Hvað sem því líður er hitt víst,
að gróðafélaginu Loftleiðum er
sjálfsagt hollt að venja sig við að
hlýða íslenzkum lögum, líka
vinnulöggjöfinni, eins og aðrir
aðilar í landinu, því ekki verður
alltaf tiltæk ríkisstjóra íhalds og
Alþýðuflokks sem félagið getur
brúkað eins og brókina sina.
Landssamband
skipasmídastoðva
Forystugrein Tímans í gær
fjallaði um skipasmíðar og hina
miklu framtíð, sem þær kunna að
eiga fyrir höndum hér á landi.
Þar segir m.a.:
Fyrir nokkru hefur verið stofn-
að hér Landssamband skipasmíða
stöðva. Tilgangur þess er að
vinna að lausn ýmissa sameigin-
legra vandamála skipasmíðastöðv
anna. Það hefur mjög ýtt undir
þessa félagsstofnun, að augljóst
er, að íslendingar geta sjálfir
smiðað öll fiskiskip sín, ef rétt er
á málum haldið. Seinustu árin
hefur hins vegar átt sér stað
öfugþróun í þessum efnum, þar
sem aukning skipastólsins hefur
verið mikil, en íslenzkar skipa-
smiðastöðvar hafa verið mjög af-
skiptar í því sambandi.
Þá segir enn fremur:
Hér er vissulega um mikið
stórmál að ræða. Það er stórfellt
fjár- og atvinnumáí að færa bæði
smiðar og viðhald fiskiskipa inn
í landið. í mörigum löndum njóta
skipasmíðar nú beinnar opinberr-
ar styrktar, því að nauðsynlegt
þykir að missa þessa atvinnugrein
ekki úr landi. Þannig er nú ráð-
gerður verulegur styrkur til
skipabygginga í öllum löndum
Efnahagsbandalags Evrópu
vegna samkeppni við Japani. Hér
er ekki farið fram á slikt, heldur
að innlendar skipasmiðar verði
leystar undan lánsfjárkreppu
sprifjárfrystingarinnar og þeim
sköpuð að því leyti samkeppnis-
aðstaða við erlenda skipasmíði.